Wim Willaert over zijn Nieuwpoort: “Ik kan hier altijd terug naar de plekken waar ik als kind kwam.”
Ode aan Nieuwpoort: Wim vertelt over zijn liefde voor deze bijzondere badstad.
Dit artikel maakt deel uit van ons zomerplan, een dossier vol inspiratie om er een onvergetelijke zomer van te maken. Klik hier om alle artikels te ontdekken.
“Nieuwpoort is eigenlijk een groot dorp, maar het mag zich een stad noemen sinds Filips van de Elzas het in 1163 de stichtingskeure gaf, waarmee het tot een van de havensteden langs de Noordzeekust is gaan behoren. Oostende en Duinkerke groeiden uit tot mooie havensteden, maar Nieuwpoort lag er altijd een beetje verloren bij. Het is een klein vissersstadje gebleven, al heeft dat zijn charmes natuurlijk. Een echt uitgaansleven kent Nieuwpoort niet, ’s avonds is het een beetje dood. Maar er zijn een paar leuke cafeetjes waar de mensen uit de buurt komen. Daar zit ik soms met mijn vissersvrienden.”
“Ik ben geboren in Nieuwpoort en heb er heel mijn jeugd doorgebracht. Als student trok ik naar Gent en Antwerpen waarna ik ben blijven hangen in het binnenland. Maar sinds vier jaar woon ik opnieuw in mijn ouderlijk huis, op 3 kilometer van de zee. Mijn ouders waren allebei leerkrachten lager onderwijs. Mijn vader gaf les in Nieuwpoort, zo zijn we hier terechtgekomen (zijn beide ouders zijn overleden, red.).”
Ik hou meer van de kust dan van bergen, bossen of wat dan ook.
“Dus ja, na een leven in het binnenland is Nieuwpoort opnieuw mijn thuisstad geworden. Ik voel me hier nu heel goed. Er is veel bijgebouwd sinds mijn jeugd, maar ik kan altijd terug naar de plekken waar ik als kind kwam. Het geeft een soort thuisgevoel, wat ik nergens anders heb. Als kind bracht ik hele dagen aan de zee door. Wanneer je als moeder met je kinderen naar de zee gaat, ben je vrijer, want veel kan er niet gebeuren; het is de perfecte speeltuin. Mijn moeder nam ons bijna elke dag mee naar de zee, ook als de zon niet scheen. Dat zeegevoel vanuit die tijd is altijd gebleven. Ik hou meer van de kust dan van bergen, bossen of wat dan ook.”
Aan de kust voelt het altijd als thuiskomen
“Ook bijzonder: mensen die aan de kuststrook wonen, zijn eigenlijk allemaal een beetje als familie van elkaar. Voor mijn werk heb ik veel gereisd, maar aan de kust voelt het altijd als thuiskomen, ook in andere landen. Nog iets typisch van kustbewoners is dat ze niet aan humor doen ten koste van iemand. Doe je dat wel, dan krijg je gewoon een peer op je muil. Zo heb ik al vier keer moeten lopen om zelf geen slagen te krijgen. Maar ik was heel snel, ze kregen me niet te pakken. (lacht)
Karel Jonckheere, een Vlaamse schrijver en dichter – al vond ik het soms karamelverzen – zei ooit dat als je aan de zee geboren bent, je aan de ene kant het land met alle drukte hebt en aan de andere kant het grote onbekende. Het water van de Noordzee is niet doorzichtig, je weet niet wat er zich allemaal afspeelt. Die ruimte, dat onbekende, het doet iets met je geest. Ik zwem nog altijd graag in de zee. Ik ben niet de held die naar Engeland zwemt, maar dat gevoel van het zilte sop en het zout op je huid vind ik lekker.”
Wim Willaert schreef Over wolken. Voor dromers op begane grond, over water in ongrijpbare vorm, uitgebracht bij Borgerhoff & Lamberigts.
Wims favorieten in Nieuwpoort:
- De Kaai: “Schuif aan bij De Roos (Kaai 14) voor tong, bij Au Bistro (Kaai 23) voor puree met garnalen, bij Centrale (Kaai 11/B) voor hun heerlijke vissoep en bij The Sailors (Kaai 7) voor een gegrild stukje vlees.”
- Panoramaplekken: “Bestijg bij mooi weer het Albertmonument (Kustweg 2) voor een schitterend uitzicht. In de vogelkijkhut van de IJzermonding (Halvemaanstraat) kun je zeehonden zien en bij laag water allerhande zeevogels.”
- ’T Schipke: “Voor een pint moet je bij dit visserscafé zijn. Dankzij het fantastische programma van Wim Lybaert, Een jaar op zee, zijn de stamgasten intussen BV’s geworden.” Kaai 31.
Lees meer
Tekst: Joanie de Rijke. Foto: Diego Franssens.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier