Reizen

Lekker ontstressen: Cath Luyten nam ons mee naar haar droomparadijs

Cleo Decoster

07 aug 2017

Televisiepresentatrice en reportagemaker Cath Luyten ontdekte het schiereiland Yucatan toen ze voor Vlaanderen Vakantieland reisreporter was en ging er later opnieuw naartoe met haar ouders en zoon.

“Tien jaar geleden werd ik verliefd op dit zonovergoten paradijs. Als beginnend reisreporter vertelde ik toen bij een sappig gegrild visje boven het vuur dat de energie van de hippies uit de jaren 60 hier nog altijd voelbaar was. Tulum, ver weg van het drukke Cancun, langs de oostkust van het Mexicaanse schiereiland Yucatan, was een plek die ik best met de kijkers wilde delen, maar dan moesten die daarna wél hun mond houden. Tien jaar en wat inzichten later doorbreek ik zelf dat zwijgpact: niemand heeft het alleenrecht op wonderlijke oorden.

Manolo en de hamacasutra

De sjofele hutjes van mijn eerste trip staan nu broederlijk naast nieuwe. Wie rust vindt bij het zien van turkooizen wateren, duikende pelikanen (en niet geïrriteerd raakt door zand op weg naar menig lichaamsholte), zit hier goed. Wat destijds een pittige rondreis onder collega’s was, werd nu een zen-trip met ouders en kind. Met zijn vieren gaan we aan boord van de gloednieuwe Dreamliner van TUI. Aangekomen op de luchthaven botsen we op Dominique Persoone, tattoo/chocoladekoning die drie keer per jaar naar Mexico vliegt. Dat hij dat per charter doet, betekent niet dat hij op zijn luie krent komt liggen. Zijn chocoladeplantage betekent keihard werken, maar de smile op zijn gezicht verraadt dat zijn job alles voor hem betekent... net als de ultieme cacaoboon. Als halve local wijst hij ons op ‘de rode knop’. Wie daarop drukt, maakt kans op een snelle douanepassage. Hij mag door, wij niet. Terwijl onze koffers stuk voor stuk ondersteboven worden gehaald, wuift hij ons uit, de verzengende Mexicaanse hitte tegemoet.

Het hotel zelf doet totaal níét Mexicaans aan. Eind 2015 openden Argentijnse eigenaars dit pareltje en noemden het Nomade. De mix van berbermatten, bedoeïenententen en olielampen maakt die naam compleet waar. Hoewel je zo’n etnische look eerder bij een boetiekhotel in de oliestaten verwacht, is het geen mismatch. Het randje tajin (mengeling van paprika, chili en limoen, niet de oosterse aarden pot) aan onze eerste cocktail is wél authentiek. Het drankje jaagt in ieder geval het laatste beetje jetlag uit mijn lijf. Wie wil, kan hier uren niksdoen in de hamaca op het bordes van je strandhut. Hangmatten zijn de Aupings van Mexico. Ze zijn best comfortabel en voor wie twijfelt of ook seks mogelijk is, bestaat er een heuse hamacasutra: een boekje met tekeningen van de spannendste standjes. Aangezien ik zonder echtgenoot reis, gebruik ik de touwenconstructie niet als erotisch speelgoed, maar gaat er wel een valies in. Ik heb nog iets goed te maken. Tien jaar geleden verloor ik op hetzelfde strand mijn trouwring. Bij het filmen van de mooiste zonsopgang ooit frunnikte ik van kinderlijk geluk net iets te hard aan mijn ringvinger. Met moeite durfde ik het mijn man bekennen. Sindsdien is de running joke dat ik ’m vast verloor na een wilde nacht met Manolo. Oh, ironie: de korte, struise garçon die me deze week van mojito’s voorziet, heet ook Manolo. Getooid in harembroek ziet hij er vooral koddig uit. Mijn man hoeft niet bang te zijn.

Bottines, verrekijker en factor 50

Ook de lenigheid van de yoga-instructeur moet hij niet vrezen. Hoewel ik me iedere avond voorneem het volgende ochtendgloren op één been te begroeten, is een fietstocht naar el centro heilzamer. Een Mexicaans stel steekt ons voorbij, hij noest trappend, zij met langs weerszijden overhangende derrière achterop. De topes of verkeersdrempels zijn hier trouwens zo hoog dat je bij het negeren ervan ongevraagd gemasseerd wordt. Ondertussen zoeven skaters en segways ons voorbij. ‘Follow that dream’ staat te lezen vóór een blinkende Airstream-camper. We zouden direct halt kunnen houden, want Tulum ís the dream. Te midden van de palmbomen vind je naast kleinschalige resorts en boetiekhotels ook een massa eetadresjes: van eerlijke fajita-shacks tot hippe fusionkeuken. Tussen de speels in elkaar getimmerde shops met surfwear of dure panamahoeden zit ook Lulu. Een gezette madre die in een tot ijstruck omgebouwde VW-kever op sorbet trakteert. Zelf woont ze in Ciudad de Juarez, een van de gevaarlijkste grenssteden met Texas. “Daar vallen zo’n veertien doden per dag. Narcos, maar dan in het echt”, grijnslacht ze. “Danger? No, nada! Hoogstens wat kruimeldiefstal.”

Aan het einde van de Strip in Tulum ligt de meest idyllisch gelegen Maya-tempel van Yucatan. Op anderhalf uur rijden zijn de tempel en ruïnes van Chichen Itza nóg indrukwekkender. “Twee keer per jaar heb je hier een schouwspel met schaduw en maan. Daar komen tienduizenden nieuwsgierigen op af”, zegt de taxichauffeur. We hangen achter een vrachtwagen met varkens. Terwijl de paternoster aan zijn spiegel heen en weer zwaait, vraag ik in mijn beste Spaans of het cojones zijn, denkend aan het Franse cochons. Hij antwoordt kordaat van niet. Van mijn vader op de achterbank leer ik dat cojones een heel andere betekenis heeft 🙂 De rest van de dag leggen we ons oor te luisteren bij een Amerikaanse gids. “This giant arena was the biggest playground for the Maya ball game. Wie een doelpunt miste, werd het hoofd afgehakt.” Tenminste als ik het goed begrepen heb.

‘Relax 123... is hier geen wificode, maar een mantra’

Avonturiers die zich in Nationaal Park Sian Ka’an willen wagen, zijn best ook bij de pinken. Met bottines, factor 50 en een verrekijker wachten we op de jeeps die ons naar de jungle van de Rivièra Maya brengen. We trekken het park in waar ’s nachts de jaguars op strooptocht gaan. Wie zijn glampingtent van Nomade wil inwisselen voor een echte, kan dat. Zonder elektriciteit én gsm-bereik, maar in permanente verbinding met dolfijnen, schildpadden en flamingo’s. Peddelend door de mangrove kruisen onze kano’s de ark van Noah. We horen hoe het komt dat babyflamingo’s wit zijn (ze eten nog geen garnalen) en leren het verschil tussen alligators en krokodillen (bij die laatste zie je alle tanden, de alligator heeft een overbeet).

Eindigen doen we in het van de buitenwereld afgesloten dorp Punta Allen. Voor we onze voeten onder tafel schuiven, klinken we op de schoonheid van de planeet. Tot onze knieën in het water heffen we de beker tequila. “The jungle is a pharmacy. And so is tequila”, zegt de gids. Op de vraag van mijn zoon of er wifi is om een fotootje naar de thuisblijver te sturen, zegt ze “Relax123”. Niks code, maar de boodschap komt binnen.

Tulum praktisch

Zo kom je er:

Tulum ligt aan de Caribische golf, op het Mexicaanse schiereiland Yucatan. De Dreamliner van TUI Fly brengt je van Brussel naar Cancun in 11 uur, voor zo’n € 500. Vanuit Cancun is het 2 uur rijden naar Tulum. Je hebt een reispas nodig die nog 6 maanden geldig is. Inentingen zijn niet verplicht. Malariapreventie is wel aangeraden. Check het advies van het Instituut voor Tropische Geneeskunde.

visitmexico.com, tulum.com, tuifly.com, itg.be

Beste reistijd:

Optimaal genieten doe je in de maanden december tot april, met temperaturen tussen 28 en 31°C en de minste kans op neerslag. Tussen juni en november loop je kans op orkanen.

Caths favoriete hotel:

Nomade staat garant voor het ultieme paradijsgevoel. ‘Een tijdelijke thuis op heilige grond waar lichaam, geest en ziel de beste zorgen krijgen van Moeder Natuur’. Voor zij die het minder zweverig willen: een tophotel in verbluffend kader, met uitmuntende keuken, op het mooiste strand van Yucatan. Wie hetzelfde wil, maar dan adults only kan naar BeTulum, van dezelfde eigenaar.

nomadetulum.com, betulum.com

Caths favoriete restaurants:

Hartwood is een hotspot waar enkel duurzame ingrediënten op tafel komen, bereid in de houtoven. De chef komt uit New York, nam vrouw en kinderen mee en soigneert zijn gasten zo goed dat je hier minstens twee keer wilt tafelen. Geweldige atmosfeer. De happy few geven hun siësta op en staan om 15u al aan te schuiven om hun naam op de lijst te krijgen. hartwoodtulum.com
Safari, een piepklein en uiterst charmant taco-tentje. De blinkende Airstream nodigt uit nog voor je iets geproefd hebt. Ook hier wordt alles op de houtgrill bereid én komt de chef uit Manhattan, maar overgoten met de geuren van de jungle wordt het heel Caraïbisch tafelen.
El Tabano! Met uitroepteken! Hier vind je de lokale keuken op zijn best. De sfeer is levendig en authentiek, de bediening hartverwarmend.

Zien & beleven:

Wie zijn ‘inner and outer beauty’ wil connecteren, moet naar YAAN Wellness. Door Condé Nast Traveller uitgeroepen tot een van de acht beste spa’s ter wereld. En terecht. Aan de overkant van het hotel, de eeuwige vlam voorbij en je treedt binnen in een hemels universum. yaanwellness.com
Geschenk uit de hemel. Zo vertaal je dit Nationaal Park én Unesco Werelderfgoed Sian Ka’an. O.a. met siankaanjeepsafari.com kun je veilig en verantwoord een bezoek brengen aan het park.
Als er twee Maya-sites zijn die je gezien moet hebben, zijn het die van Tulum en Chichen Itza.