Kerstcruise op de Moezel: een romantisch geschenk
Kerstshopping en sightseeing in één, het kan! Met een drijvend boetiekhotel als de VIVA ONE vaar je langs betoverende Duitse kerstmarkten. Zo’n minicruise hoort met stip op je wenslijstje.
All aboard op de VIVA ONE
“Wij nemen je bagage wel over,” opperen de matrozen aan de kade in Koblenz. Na een voorspoedige treinrit en een kort taxiritje, belanden we in een drijvend kerstsprookje. De VIVA ONE dobbert op de Moezel, en na enig klauteren over een ander schip wacht het warme onthaal. De glühwein en de taartjes staan al klaar voor de high tea. Het schip is hip en modern ingericht, met natuurlijk een laag twinkelende kerstversiering erbovenop.
Kuipzeteltjes, zandkleurig tapijt, een lounge sfeertje, het ie een verademing tegenover veel andere, oubollige scheepsinterieurs. Mijn mond valt open in de kajuit. Enorm grote schuiframen die open kunnen, en veel ruimte rond het bed, hippe lampjes, frisse geuren en kleuren. Echt een drijvend boetiekhotel – waar ik op mijn lauweren kan rusten en maar één keer hoef uit te pakken deze week. Het decor verandert vanzelf elke dag.
De Nederlandse kapitein vertelt dat er zonnepanelen zijn aan boord voor licht en airco, filters in de dieseluitlaat en dat het schip werkt op walstroom zodra het aanmeert. Goed nieuws want alle beetjes helpen om reizen milieuvriendelijker te maken. Ik beloof mezelf licht en verwarming steeds uit te doen als ik buitenga, want licht en airco voor de passagiers zijn goed voor 60 procent van het verbruik van het schip. “Er hoeft niet elke dag gestofzuigd in mijn kajuit,” kondig ik aan de ijverige poetsploeg aan. Er is ook geen wegwerpplastic te bespeuren aan boord, water (plat of spuit) bijvullen kan aan de tap met een bijvulfles die elke gast cadeau krijgt.
Op weg naar de mooi versierde bar trekken de mini-etalages op het schip al meteen mijn aandacht. Prachtige halssnoeren van het Duitse merk Coeur de Lion. Die met rode kubusjes, Swarovski-kristallen en parels is al een eerste kerstcadeau dat goed van pas gaat kopen. Of hou ik het voor mezelf? Hmmm, nog eens diep nadenken. Ik heb nog 4 dagen bedenktijd aan boord…
De betoverende kersttuin van Koblenz
Tijdens de rondleiding met de Kroatische Svjetlana ontdekken we dat er behalve de gigantische, panoramische lounge en de kleine bistro op het achterdek, ook nog een leuke gym is aan boord, een hammam en een sauna die je voor jezelf kunt reserveren, en warempel een warm bad op het bovendek, van waaruit je dampend het landschap ziet voorbijglijden. Ik zie hoe we een sluis binnenvaren en stijgen om verder te kunnen varen. Leuk is dat je op de boot altijd wel mooi uitzicht hebt.
Elke dag is er ook tijd genoeg om uitgebreid op verkenning te gaan in de pittoreske stadjes die we aandoen. De excursies zijn inbegrepen, maar je doet natuurlijk je zin. Bij onze start in Koblenz, waar de Rijn en de Moezel samenvloeien, neem ik de kabelbaan naar het fort hoog bovenop de heuvel, want daar ligt de feeërieke wintertuin met lichtspektakel, de Christmas Garten. De gangen van de vesting zijn knap verlicht, de witte glühwein ruikt lekker – gemaakt van uitstekende Riesling die hier op de hellingen groeit – en de site is very instagrammable, met mogelijkheden galore om jezelf als engel of cadeautje te portretteren.
Langs de kade aan de Deutsche Eck staan indrukwekkende beelden en verderop lonkt een restaurantje Pegelhaus in een toren met uitzicht, maar hey, wij hebben ons eerste diner aan boord, dranken inbegrepen. En daar kan weinig tegenop. Vijf gangen, met keuze uit het menu, linnen en zilver en supervriendelijke en efficiënte bediening. De kapitein stelt zijn hele crew voor; daar kunnen wij nu al luid voor applaudisseren.
Het restaurant overtreft ieders verwachtingen. Servetten kunstig geplooid, keuze uit pompoenragout met rode linzen en korianderrijst, of parelhoen met fine champagnesaus. Goeie bijpassende wijn ook. Nee, klagen gaan we niet doen. Ook niet over de bar, of over de animatie. Want al duikt er af en toe een Duitse schlager op het repertoire, dj Miroslav uit Bulgarije weet elk publiek te verleiden en blijkt ook zelf rockgitarist en zanger. Ik waag me zelfs even op de dansvloer, samen met mijn nieuwe kennissen, twee Britse zussen. Doe ons nog maar een cocktail, alsjeblieft!
De peperkoeken huisjes van Bernkastel-Kues
Een lieve stem uit de intercom polst voorzichtig of we al wakker zijn. We zijn op weg naar Bernkastel-Kues via enkele sluizen, daardoor is er ’s ochtends nog tijd genoeg voor een ontspannende massage in de spa. Dat fysiotherapeut Sasa uit Beograd zijn vak kent is wel duidelijk: zelden zo’n topmassage gekregen, met vriendelijk advies hoe vastzittende spieren in de toekomst te voorkomen. Hij kneedt, strijkt en trommelt alle stress uit mijn rug en schouders.
Na de lunch aan boord – ook weer vijfgangen – en gezellig gekeuvel met medepassagiers aan tafel, sta ik te popelen om de volgende halte te ontdekken. Bernkastel-Kues heeft een supermooi oud centrum waar wij vlakbij aangemeerd liggen. De prachtige vakwerkhuizen hebben rode en lichtroze gevels, het lijken wel peperkoeken huisjes. Het stadhuis doet dienst als adventskalender: elke dag gaat er weer een raampje open en verschijnt een sprookjestafereel. Versierde kerstbomen maken de betoverende kerstsfeer compleet. De blazers met jachthoorn en trompetten hebben hun kerstmuts op en spelen kerstliederen.
Overal in de winkels hangen krullerige uithangborden zoals in de middeleeuwen. Met gouden letters en druivensymbolen bij de Weinstubes. De lokale winkels als Bernkastler Fenster – je hebt er bovenin een prachtig overzicht op de markt en de mooie gildenhuizen – bieden toffe decoratiespullen voor de feestdagen, zoals een Moselherz. De wijnbouwers vormen hier traditioneel een hart uit gebogen wijnranken, als geluksbrenger, leer ik.
In de Weinstubes alom kun je proeven. Ik kies in Schatzkammer een zoete Spätleser Riesling, heel lekker: Kochan und Platz Riesling uit 2018. Een ander huis waar je kunt gaan proeven is een smal huis dat wat scheef hangt, beetje toren van Pisa effect. Met nog oude glas in lood ramen. “Zo mooi, daar heb ik geen woorden voor,” zegt een Fransman achter ons.
Glühwein is ook overal te krijgen maar ik ga liever proeven in de beroemde Vinotheek in stadsdeel Kues bij het Sankt Nikolaus. De enige echte Sinterklaas prijkt er op de gevel. “Er groeien vooral witte druiven op onze hellingen,” zegt de man terwijl die mij een proevertje uitschenkt uit een donkere fles met rode stop. “Deze witte Cardinal Cusanus Stiftswein is van ons eigen domein. Hij kreeg een gouden medaille van de Rheinland Pfalz handelskamer. En de bekendste wijn van de streek is de Berncasteler Doctor, een Kabinett Riesling.”
Weer een cadeau gescoord. Het is inmiddels ijskoud, van zodra de zon weg is, ligt de temperatuur rond het vriespunt. Blij dat we steeds terecht kunnen in ons drijvende hotel om weer op te warmen. Vanuit ons warme salon zien we hoe zwemmers in koude rivier met fakkels in Bernkastel arriveren. Gekke traditie, maar wel een mooi spektakel.
Shoppen en schaatsen in Trier
In Trier babbel ik ’s ochtends even met Yuyu. Het vriendelijke, mooie jonge meisje van de poetsploeg vertelt me dat ze uit Myanmar komt. Na 4 maanden mag ze 2 maanden naar huis. Ze heeft nog geen kinderen en geen relatie in eigen land. Samen met haar collega’s ruimt ze steeds netjes de kajuiten op, en daar schept ze duidelijk eer in. Zo fijn al die verwennerij en orde in mijn kamer. Met een brede glimlach geeft ze me een extra chocolaatje voor vanavond.
De gids toont ons vervolgens vol enthousiasme alle kanten van zijn stad. De Petrisheuvel vol wijnstokken en de resten van het amfitheater. De beroemde Romeinse Porta Nigra waar twee zussen vrolijk poseren met een kerstgewei. In de expositieruimte ernaast loopt een expo over kersttradities en over feestkledij door de eeuwen heen. Bij het barokke Keurvorstelijk Paleis met dansende vrouwenbeelden in de gemanicuurde tuin. De katholieke kathedraal contrasteert met de protestantse kerk in de Basiliek van keizer Constantijn. De kerstmarkt zelf is kleiner dan verwacht voor zo’n grote stad. Maar wel vol kramen met kwaliteitsspullen. En gekkigheden als hondenkoekjes, of kerstballen in de vorm een augurk met een kerstmuts. Ik koop pelsen handschoenen als kerstcadeau. Plus een paar voor mezelf. Want ze komen van pas in deze kou met wind, 1° C voelt aan als vrieskou. Afdingen blijkt nuttig, ik krijg de helft korting op het tweede paar!
Op weg naar het Karl-Marx museum – in het geboortehuis van de beroemde denker – ontdek ik dat er nog kleine marktjes zijn op andere pleintjes. Aan de mooie winkelstraat Fleischstrasse zit in het oude postgebouw nu shoppingmall Posthof met mooie winkels en bistro’s. Op de Kornplatz aan de overkant cirkelen goed ingeduffelde mensen over de sfeervolle schaatsbaan. Een doos vol artisanale koekjes van bij banketbakker Mohr is nog een kerstbuit die ik naar de VIVA ONE meesleep, voor de thuisblijvers.
Het sprookjeskasteel van Cochem
Onze laatste halte op de Moezel is het kleine stadje Cochem, met een groots kasteel. De toren rijst geleidelijk op uit de mist en weerspiegelt in het water. Deze burcht kan zo voor een Harry Potter-opname dienen. Idyllischer dan dit wordt het niet, met ook nog de rijm op de daken van de huizen is dit echt dé manier om in kerstsferen te komen.
Ook boven aangekomen met het excursiebusje, ben ik onder de indruk. De energieke, grappige gids loodst ons vlot door de kamers en de 1000 jaar geschiedenis van dit kasteel. Ooit gekocht voor een prikje, met heel hoge kosten om het niet te laten instorten, maar de magie hangt er nog steeds. De grote zaal met de gedekte tafel en de versierde kerstboom met pakjes eronder tovert een oooh op ieders lippen. Dat de ramen ook nog authentiek zijn met middeleeuws rond glas-in-lood, maakt het extra bijzonder. We groeten als afscheid het harnas van een 2 meter lange ridder.
“Op een halfuurtje van hier in Hohe Acht kun je skiën, ook op de Hünsruck een uur van hier,” vertelt de buschauffeur als ik weer richting stad ga. Goed om weten, dat zal manlief graag horen want die heeft het minder op met kerstmarkten. Het is maandag en de kerstmarkt in Cochem stelt niet veel voor vandaag, maar de winkels in de smalle straatjes blijken toch weer een schat een cadeautjes te verstoppen. Mijn foute kersttrui koop ik bij Van Hauth. Bij het afrekenen check ik even of ze Vlaams zijn van origine, met die naam. De Duitse winkeluitbaatster blijkt Hollandse voorouders te hebben. “Acht generaties geleden is dat al hoor”, zegt ze.
De kasteeltoren rijst op uit de mist en weerspiegelt in het water, wanneer ik over de brug loop en weer aan boord ga, beladen met pakjes. We maken ons mooi voor het afsluitende galadiner die laatste avond aan boord. Terwijl we vrolijk zitten te babbelen, besef ik: werken is belangrijk, maar tijd maken om te genieten ook. Nu ben ik pas echt klaar voor de feestperiode. Ik ben tot rust gekomen door het ritme van het schip, ontstresst dankzij de fysiotherapeut, vrolijk door de vriendelijkheid van de mensen rond me, betoverd door zoveel schoonheid onderweg. Een betere manier van cadeautjes scoren en in relaxmodus komen is er niet. Laat de feesten maar komen!
Ook zin in een feestelijke riviercruise?
VIVA Cruises organiseert elke winter feestelijke cruises op de Moezel, de Rijn, de Main, de Donau en de Rhône. De Adventscruise op de Moezel kun je nog boeken van 26 tot 30 december 2022, voor € 695 per persoon all-in. De Sylvestercruise in de Elzas kost € 1450 per persoon all-in voor 6 nachten, van Düsseldorf naar Straatsbrug.
In 2023 zijn er 9 adventscruises met VIVA Cruises op de Rijn langs Duitse kerstmarkten. Vanaf € 550 per persoon all-in.