Droomvakantie wordt nachtmerrie: “De piloot schatte de afstand verkeerd in en onze helikopter crashte in het toxische meer”
Vakantie, dat hoort plezierig en ontspannend te zijn. Maar soms draait het even anders uit. Twee jaar geleden trok Coraline (18) samen met haar gezin naar Kenia. Halverwege maakten ze het ondenkbare mee: tijdens een safarivlucht crashte hun helikopter in een toxisch meer.
“Drie weken zouden mijn ouders, mijn twee broers en ik in Kenia rondtrekken om zoveel mogelijk van het land te zien. Omdat het weidse landschap er heel mooi is vanuit de lucht, boekten we in week twee een helikoptervlucht. De ideale manier om wildlife te spotten ook. Op een gegeven moment viel ons oog op een groep flamingo’s in het meer waar we overvlogen. De piloot probeerde zo dicht mogelijk te naderen om ons een goed zicht te geven. De dagen voordien had het hard geregend, waardoor het water van het meer heel hoog stond. Bovendien leek het net een spiegel: het was moeilijk uitmaken waar de lucht eindigde en het meer begon. De piloot schatte de afstand verkeerd in, raakte het water en onze helikopter crashte in het meer.”
“Alles ging zo snel: ik herinner me alleen een enorm lawaai, een grote schok, de propeller die nog een paar minuten op zichzelf bleef draaien tot alles uiteindelijk donker werd. De helikopter lag zijlings in het water. Het meer was gelukkig niet zo diep, maar mijn vader en ik zaten toch volledig onder water. Ik was relatief kalm en helder, dacht eraan mijn mond gesloten te houden en m’n adem ín terwijl ik vlug mijn riem losklikte. Mijn vader was door de crash echter helemaal gedesoriënteerd en in paniek: hij hapte naar lucht waardoor er water in z’n longen kwam en slaagde er maar niet in om zichzelf los te maken. Pas toen hij alle hoop opgaf en z’n hoofd liet hangen, vond dat vanzelf een weg naar het oppervlak, kon hij ademen en ontsnappen.”
“Nadat ik mezelf bevrijd had, was het mijn eerste reflex om mijn twaalfjarige broertje los te maken, die dat nooit alleen gered zou hebben. Ik hielp hem bovenop de helikopter en ging terug voor mijn oudere broer. Die had een schedel-breuk en oogde compleet ‘weg van de wereld’. Dat iedereen zo snel mogelijk uit het water raakte, was van levensbelang, want het meer waarin we terechtgekomen waren, was toxisch: te lange blootstelling zou serieuze brandwonden opleveren. Naar de kant zwemmen ging niet: daarvoor was het meer te ondiep, de bodem te zompig. Bij elke aanraking zoog het drijfzand zich aan je handen en benen vast. Bovendien waren de meesten onder ons te zeer gewond om te zwemmen.”
‘Naar de kant zwemmen ging niet: daarvoor was het meer te ondiep, de bodem te zompig’
“Dus zat er niks anders op dan bovenop de helikopter te wachten tot een tweede safarivlucht overvloog, die ons zou spotten. Na twee à drie uur wachten was het zover. Mijn ouders en broers raakten met wat hulp aan boord. Onze piloot was er echter zo erg aan toe, dat er een speciaal reddingsteam moest komen om hem op te pikken. Terwijl de rest van mijn gezin al naar het ziekenhuis werd overgebracht, bleef ik bij hem wachten.”
“Met een longontsteking, een schedelbreuk, een paar stevige hersenschuddingen en heel wat gebroken botten, waren de fysieke gevolgen van de crash ernstig, maar het had allemaal veel erger kunnen zijn. De psychische impact bleef ons veel langer achtervolgen. Mijn beide broers kampen nog steeds met stressgerelateerde aanvallen die erg lijken op die van epilepsie en ook ik heb lang last gehad van posttraumatische stress. Telkens er iets gebeurt dat ik niet verwacht, iets of iemand mij onverhoeds aanraakt of er een luid geluid klinkt, ga ik in survival mode. Ik weet niet of dat ooit helemaal voorbij zal zijn, maar met de tijd en dankzij professionele begeleiding, is het wel al veel beter.”
“Het vliegtuig nemen lukt ook terug, maar hoe zo’n reis precies zal verlopen, weet ik nooit op voorhand. Soms gaat het prima, soms niet. De laatste keer dat ik vloog, kreeg ik bijvoorbeeld een paniekaanval omdat de rij waar ik zat geen raampje had. Ik vrees dat mijn leven ná de crash nooit meer helemaal hetzelfde zal zijn als dat ervoor: ik zal altijd een tikje meer op mijn hoede zijn en beducht op mogelijk gevaar.”
Meer vakantie
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier