De zomer van Violet Braeckman: “Mijn jeugd, dat was zwemmen in vijvers en kampen bouwen tussen de veldbloemen”
Van vitamine D tot late night terrasjes met vrienden: de zomer is met stip ons favoriete seizoen. Waar je bekend Vlaanderen in de warmste maanden kan vinden? Dat vertellen ze graag zelf. Dit zijn de vakantieplannen van actrice Violet Braeckman.
Dit artikel maakt deel uit van ons zomerplan, een dossier vol inspiratie om er een onvergetelijke zomer van te maken. Klik hier om alle artikels te ontdekken.
Ben jij een zomertype?
“Ik vermoed wel dat ik de zomer het leukste seizoen vind: de zon doet iets goed met mijn gemoed, maar ik kan me in elk seizoen wel nestelen. Sinds de winters bij ons geen harde strenge winters, met koude en sneeuw, maar meer slepende halfwinters, daarin misschien wat minder.”
Zomer in de stad, of toch liever terug naar de natuur?
Ik houd van de afwisseling. Ik ben opgegroeid in Wetteren, in een oude boomkwekerij in het midden van de natuur. Mijn ouderlijk huis heeft een heel idyllische tuin met veel bloemen, verwilderd gras en bomen waarin eekhoorntjes zitten en waartussen hazen en egels rondlopen – heel sprookjesachtig allemaal. Vooral in de zomer kom ik daar heel graag: natuur zorgt toch voor meer rust. Zeker nu ik voor mijn werk zo vaak achter de computer zit, is dat welkom. Ik organiseer deze zomer drie festivals en daar kruipt logistiek best wat werk in (lacht).
Wonen doe ik wel nog altijd in de stad. Ik heb het bruisende van die omgeving nodig: de input van mensen om me heen, de cultuur die er leeft, de prikkels en de gesprekken met anderen ook. Sinds corona heb ik echt gemerkt dat ik mijn werk niet graag alleen doe – al zou het voor een klein stukje misschien wel gaan: je haalt zoveel uit elkaar en uit het werk van anderen. Mijn werk is echt het ensemble van veel mensen.
Over welke festivals gaat het juist?
Samen met mijn mama organiseer ik dit jaar al voor de zevende keer Short Wood: een theater- muziek- en filmfestival waarin we het werk van jonge makers tot bij een breder publiek brengen. Vooral werk dat de grens tussen verschillende disciplines opzoekt – theater of dans die meteen ook beeldende kunst of visuele installaties toont bijvoorbeeld, vind ik boeiend. Het festival gaat trouwens door in mijn heimat in Wetteren, wat het totaal meteen een heel bijzondere gemoedelijke sfeer meegeeft.
Mijn vast reisaccessoire: een goeie pen en een notitieboekje. Sinds de opnames voor GR5 plak ik daar ook leuke kleine vondsten van onderweg in, om de herinnering aan die plaatsen te bewaren
In de Studio in Antwerpen organiseer ik samen met Ramy Moharam Fouad een soort night version van Short Wood die Fade Into You heet: ook daar staan dansperformances op de planning met focus op muziek, dj-sets en visual arts, feest dus! Een soort koortsige zomerdroom waarin je kan komen dansen tot de zon opkomt, en naar hartenlust door alle gangen en zalen van De Studio kan dwalen: dat is de bedoeling. Op Voodoo Village – een festival in de Grimbergse bossen, hosten wij een van de stages.”
Zijn er voorstellingen die je ons in het bijzonder kan aanraden?
Martha Da’ro, een Belgische muzikante met Angolese roots die een mix tussen soul, hiphop en funk brengt, komt met nieuwe muziek. Wat theater en dans betreft: Scènes uit een huwelijk, een bewerking van de gelijknamige film van Zweeds regisseur Ingmar Bergman door Werktoneel en de dansvoorstelling Lack of Vocabulary van Emiel Vandenberghe. Een voorstelling waar ik zelf heel erg naar uitkijk omdat ik er al veel goeie dingen over hoorde, maar zelf nog niet de kans had om te gaan kijken, is é vero é vero é vero van Ika Schwander, een performance kunstenares die heel beeldende voorstellingen maakt die de grens tussen theater, film en installaties opzoeken. Allemaal voorstellingen die deze zomer te bekijken zijn op Short Wood.
Wat voor type reiziger ben je?
Een heel impulsieve reiziger, die houdt van weinig voorbereiding en dan wel zien waar je geraakt. Dit in tegenstelling tot mijn vriend die blijkbaar liefst alles tot in de puntjes uitkient op voorhand. We zijn net terug van een paar weken Thailand, en dat verschil was toch best een nieuwe ontdekking van elkaar (lacht). Dat ik liefst avontuurlijk en zonder te veel plannen vooraf reis, heb ik vermoedelijk van thuis meegekregen. Mijn mama was ook zo. Toen ik elf of twaalf was, zijn we heel impulsief een keer naar India vertrokken: enkel de vluchten en het allereerste hotel lagen vast.
Eens ginds heeft mijn moeder een chauffeur gezocht, die ons dan de eerste paar dagen mee op sleeptouw heeft genomen. Het was vooral zien waar de ingeving van het moment ons bracht. Een reis waar ik heel fijne herinneringen aan heb. Een land dat op mij een beetje een mysterieuze indruk nagelaten heeft ook trouwens: ik zou ooit graag nog eens teruggaan om te kijken of het nu – op volwassen leeftijd – nog op dezelfde manier zou overkomen.
Ik probeer het tragere ritme waarin je op vakantie verzeild raakt, thuis altijd nog een beetje vast te houden. Opstaan met de zon en niet te ver vooruit leven. Helaas is dat meestal geen lang leven beschoren (lacht)
Is er een ‘les’ of een ‘inzicht’ dat je ooit van op reis mee naar huis bracht?
“Het tragere ritme waar je daar in terecht komt misschien: in Thailand stonden we op met de zon en gingen slapen als we daar zin in hadden. Tussenin waren er geen verplichtingen, alles kon en alles mocht. Die laissez-faire mindset is iets dat je moet leren: eens terug thuis probeer ik dat altijd een beetje vast te houden. Wat natuurlijk niet echt goed lukt, omdat je niet meer in dezelfde omgeving bent en omdat er al gauw wél weer heel wat verplichtingen om de hoek komen loeren.”
Iets dat je altijd meeneemt als je reist?
“Een pen en een notitieboekje: ik schrijf daarin niet alleen af en toe op wat me bezighoudt, maar noteer vooral ook de leuke plekken en adressen die we bezocht hebben. Dat ik er achteraf nog eens opnieuw zal geraken, is vrij onwaarschijnlijk, maar als vrienden dan naar dezelfde bestemming trekken, heb je wel altijd een paar leuke tips om uit te delen. Wat ik sinds de opnames voor GR5 – een serie waarin mijn personage met een paar vrienden een groot stuk van de trail van Hoek van Holland bij Rotterdam tot Nice wandelt – ook doe, is kleine vondstjes van onderweg in dat boekje plakken. Op die manier probeer ik letterlijk een stukje van die plaats te bewaren, door de herinnering fysiek mee te nemen.”
Is er een bestemming die nog op je bucketlist staat?
“Ik zou eigenlijk graag elk land van de wereld nog bezoeken denk ik (lacht), maar één van de volgende bestemmingen wordt zeker Egypte. Er hangt voor mij veel mystiek rond die plaats. En New York, want daar ben ik nog nooit geraakt. Een stad waar ik mijn hart aan verloren ben, is Parijs: de romantiek en de bruisendheid inspireren mij enorm. Ik bekijk de stad een beetje als mijn tweede thuis: binnenkort ga ik er dan ook voor een tijdje wonen. Een favoriet adresje daar is Chez Janou, een kleine bistro in de Marais. Het heeft die typisch Franse uitgelaten, beetje sexy sfeer in de zomer.”
Heb je een favoriete zomerherinnering?
“Als ik aan de zomer denk, zie ik mezelf onmiddellijk weer als kind door de tuin en velden rond mijn ouderlijk huis in Wetteren dolen: hoe we er kampen bouwden, een duik namen in de vijver en met een loodjesgeweer de Canadese ganzen van kleine eendjes probeerden weg te houden (lacht). Echt heel romantisch allemaal als ik erop terugkijk. Mijn ouders kochten een braakliggend stuk land om de boomkwekerij op te zetten, dus aanvankelijk was er helemaal niks aangelegd. De tuin was verwilderd, met hoog gras en veel zand: ideaal om te spelen. Wonen deden we totdat de kwekerij klaar was in een loods langs het geraamte van het huis. Wat mijn mama er overigens niet van weerhield om elk jaar in het voorjaar mensen uit te nodigen om samen naar het Eurovisiesongfestival te kijken. Ze trok de kabel tot in het midden van de ruwbouw, plantte er een klein tv’tje, een zetel en een paar stoelen neer en zo keken we dan: onder de blote sterrenhemel naar muziek.
Hoe afgelegen mijn ouderlijk huis ook lag, altijd stonden er wel een paar auto’s op de oprit van mensen die langskwamen. Al die mensen over de vloer en die gezelligheid, daar ben ik mijn mama heel dankbaar om
Wat ik ook héél fijn vond aan mijn jeugd, is dat er altijd zoveel volk over de vloer kwam bij ons thuis. Hoewel ons huis vrij afgelegen is, en niet bepaald dicht bij een grote stad, stonden er toch zo goed als altijd een paar wagens op onze oprit geparkeerd van mensen die toevallig even langsreden en binnensprongen. Die constante gezelligheid: daar ben ik mijn mama nog altijd dankbaar om. Vooral het ongedwongene van zo’n tussendoorbezoekjes vond ik heerlijk – zeker als kind. Iets dat nu misschien veel minder snel gedaan wordt, omdat iedereen het zo druk heeft en je je met al die moderne communicatiemiddelen misschien ook sneller verplicht voelt iets op voorhand af te spreken, want is dat toch heel makkelijk.”
Heb je een favoriete zomerdrankje?
“Cosmopolitan: lichtzoet, maar toch fris voor de zomer. Een beetje de schuld van mijn mama die voorkeur trouwens: die kweekte tijdens de corona-periode een echte cocktailobsessie (lacht). Elke dag probeerde ze wel een ander recept, dat dan natuurlijk door ons geproefd moest worden. Ook na corona zette ze haar hobby lustig verder, waardoor ze er in de buurt intussen al een beetje om bekend staat (lacht). Elke keer er mensen op bezoek komen, sleept ze aan met een hele bidon. Heel gezellig – én een heel klein beetje problematisch ook nu ik er zo over nadenk (lacht).”
Is er een terrasje of zomerbar waar we je deze zomer zeker kunnen treffen?
“De Kiebooms, een jazzclub op het De Coninckplein in Antwerpen is zo’n beetje ons stamcafé. En ook bij Beestenbos op het Sint-Andriesplein kun je ons regelmatig vinden. Een van mijn beste vrienden – Bert Scholiers (scenarist en regisseur van F*** you Very, Very Much red.) woont daar praktisch boven en de zomer spelen er regelmatig live bands: een heel bijzondere plek.”
Dit jaar nog fijne reizen op de planning?
“Ik ga vooral veel tijd doorbrengen in mijn tuin in Wetteren – dat voelt sowieso al een beetje als reizen. Daarnaast willen we met een paar vrienden ook zeker nog proberen om voor een paar weken een huis in Frankrijk te scoren: een beetje schrijven, lekker eten, samen zijn – dat soort dingen. Voor de rest zal het vooral focussen op die drie festivals worden denk ik (lacht). En binnenkort dus voor een langere tijd naar Parijs. Daar kijk ik al enorm naar uit.”
Short Wood, op 26 augustus in Wetteren. Fade Into You, in september bij De Studio, Antwerpen.
Andere beelden: Ramy Moharam Fouad.
Meer tips voor de zomer:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier