Reizen om te groeien: heilzaam bosbaden in Frankrijk
De boomhut van je dromen vind je in een woud nabij Tours en de Loirekastelen. Dé plek om de weldaden van ‘sylvotherapie’ te ontdekken.
“Hoe voel je je bij deze boom?”, vraagt Céline Connan. Ze verwelkomt me aan het onthaal van Loire Valley Lodges. Verrast over deze ongewone vraag, kijk ik omhoog naar de gigant die boven mij uittorent. Ik zie het spel van licht en schaduw in de eikenbladeren en de boom lijkt me met zijn brede takken en volle kruin te omarmen. “Beschermd en veilig”, antwoord ik. “Dat is goed nieuws”, zegt Céline. “Hoe je je voelt, zegt niets over de boom maar alles over jezelf en je state of mind.”
Hogere boom, lagere bloeddruk
Het feit dat ik me in een loofbos altijd tot rust voel komen, maakt dat ik er al lang naar uitkeek om te logeren op dit domein in het woud van Esvres-sur-Indre. In Frankrijk zijn er nog van die enorme wouden, die we in onze lage landen helaas niet meer hebben. Dat mijn ouders me altijd meegaven dat bomen essentieel zijn voor de mens om te overleven, speelt zeker een rol bij het prettige gevoel dat ik heb in een bos. Maar het blijkt ook een automatische reflex. “Een wandeling in het groen kalmeert. Dat is bewezen”, vertelt Céline. “Zeker stadsmensen hebben er enorm baat bij om een tijdje in het woud door te brengen. Je bloeddruk verlaagt erdoor en het cortisolgehalte zakt, dat is het stresshormoon.”
Ik laat me diep het bos invoeren, naar mijn boomhut. En wat voor één! De vijfsterrenversie van een kinderdroom
Na de begroeting van de grote eik krijg ik een rondleiding in de gemeenschappelijke ruimtes op de open plek in het bos. Een voormalige hoeve, omringd door bloemenperken, is hedendaags ingericht, er is een bistro met grillgerechten en een gastronomisch restaurant, een terras omringd door rozen en een zwembad in het grasveld. Her en der prijken kunstwerken. Ik kijk er al naar uit om hier te komen socializen! Maar eerst word ik in een elektrisch karretje over een simpel aarden pad diep het bos ingevoerd, naar mijn boomhut. En wat voor één! De vijfsterrenversie van een kinderdroom. Een houten trap leidt me vier meter hoog naar de schitterende houten lodge op palen.
Boetiekhotel in de boomkruin
Ik juich al bij het betreden van het terras, waar een boomstam doorsteekt: je verblijft hier letterlijk in de bomen. Op het terras lonkt ook een jacuzzi, om van daaruit te genieten van het uitzicht en de geluiden van het woud. En binnen gaat het feest verder. Het kingsize bed is omringd door enorme ramen aan drie kanten, zodat het lijkt of ik buiten slaap. De badkamer is zoals in een boetiekhotel, met regendouche en iriserende mozaïektegeltjes, warm en koud water, en het toilet heeft een groene achterwand vol planten en een doorzichtige waterbak. Elke lodge heeft een eigen thema, ik koos voor deze ‘T(h)rees’, gedecoreerd met ruwe materialen in natuurtinten en mooie schilderijen van bomen. Op het bed ligt een gedicht klaar; een ontroerende ode aan het levengevende groen. Ik zet een kopje thee en geniet van de zacht deinende takken, het ruisen van de bladeren en het vogelgetsjilp, tot Céline me komt halen voor een verkenning van mijn omgeving.
Knuffelen mag
“Ken je deze iets lagere bomen? Het zijn haagbeuken, ze lijken op beuken maar hebben gekartelde bladranden”, zegt ze. “En dat zijn elzen.” Het klinkt niet als een biologieles, maar alsof ze mij de anderen in ons gezelschap voorstelt. “De beste manier om het bos ten volle te ervaren, is je ogen sluiten”, zegt ze tot mijn verbazing. “Durf je met je ogen dicht dit bospad af te wandelen? Loop rechtdoor en vertrouw op je gehoor en tastzin, op je intuïtie ook.” Voetje voor voetje probeer ik rechtdoor te lopen. “Geen zorgen, ik leid je zachtjes als je teveel afwijkt”, zegt ze. De ritselende bladeren, de korrelige grond onder mijn sneakers en de vogelgeluiden komen nu extra goed binnen. Af en toe voel ik de hand van Céline aan mijn linkerheup, om me wat naar het midden te leiden. Het is aangenaam en ik voel me in goede handen, wel prettig om eens de controle los te laten en te vertrouwen op een ander. “Ik merk dat je geen angst hebt. Sommige mensen hebben het hier moeilijk mee”, vertelt ze. Mijn ogen mogen weer open en we lopen verder langs groene reuzen, voorbij een vijver waar een kunstwerk in de vorm van een dinosaurus opduikt, en zo tot ‘de drie eiken’, waardiscrete wegwijzertjes naartoe leiden.
Ik keek ernaar uit om drie statige bomen te zien, maar het blijken drie dode eiken te zijn, in een zwarte poel. Het tafereel stoot mij af. “Het is goed om er eens bij stil te staan waarom je hier snel van weg wil”, zegt Céline. “Op zich horen dode bomen ook bij de levenscyclus van een bos.” “Misschien reageer ik gevoelig omdat ik twee jaar geleden mijn vader verloren ben”, zeg ik. “Maar ook omdat deze bomen niet natuurlijk gestorven lijken te zijn, ze zijn overspoeld en er schuilen geen dieren in, het lijkt wel een symbool voor hoe de mens de natuur mishandelt, in ons eigen nadeel. Daar word ik boos en onrustig van.” De therapeute erkent dat het waterpeil zorgwekkend is gestegen door werken in de omgeving, en daar zijn deze bomen de dupe van geworden. Gelukkig doet het omringende, gezonde woud me dit plekje snel vergeten. Ik wijk af van het pad en raak de schors aan van bomen die ik mooi vind. Céline vertelt hoe de boomsoorten symbiotisch samenleven in lagen van licht en schaduw, en hoe ook onder de grond allerlei biosystemen samenwerken. Ik krijg zin om mijn armen rond een dikke stam te slaan. Fijn gevoel. Ik voel me nu helemaal relaxed en ontladen. “In een bos heb je net zoals bij een waterval negatieve ionen, die een positief effect hebben op je gezondheid en bacteriewerend zijn”, verklaart Céline. Dat natuur om ons heen goed is voor het mentaal welzijn, is inmiddels onomstotelijk bewezen. Een bosbad helpt ontstressen, je zintuigen herontdekken, weer tot jezelf komen.
Onderdompeling in het woud
Na de wandeling drinken we samen een aperitief op het terras van het restaurant, en vraag ik de sylvotherapeut hoe ze aan dit bijzondere beroep kwam. Blijkt dat ze zelf zoveel baat had bij een onderdompeling in het woud, dat ze andere mensen er ook bij wil helpen. “De bomen hebben mij gered uit een zware burn-out. Ik kon niets meer. Ik ben veel te lang doorgegaan, ook toen het steeds moeilijker ging, en ik zat uiteindelijk echt heel diep. Door in deze bossen te wandelen ben ik er stap voor stap uitgeraakt en heb ik mezelf teruggevonden. Ik heb ontleed wat ik echt wilde en weet nu dat een puur commerciële job in een ruimte zonder daglicht mij fnuikt. Ik ontdekte dat ik eigenlijk een baan wilde waarbij ik mensen kon helpen. Nu begeleid ik kinderen en als bijberoep doe ik aan sylvotherapie. In de cursussen ontmoette ik Anne-Caroline Frey, die deze lodges heeft opgericht.” De eigenares komt erbij zitten. “Na lang zoeken hebben we deze driehonderd hectare woud in Esvres-sur-Indre kunnen kopen, die bij een boerderij hoorden”, zegt Anne-Caroline. “Ik heb altijd in de kunstwereld gewerkt en voelde me daar goed, maar ontdekte ook hoe wonen in het groen een enorme verbetering in levenskwaliteit geeft. Mijn man wil nooit meer terug naar de stad. De boerderij hebben we omgevormd tot gastenlounge met twee restaurants, terras en buitenzwembad, en in het bos bouwden we state-of-the-art lodges. Elke boomhut is uniek ingericht door een kunstenaar, zodat iedereen zijn gading vindt. En het doel van je verblijf is de onderdompeling in de natuur. De paden zijn onverlicht en lawaai maken is uit den boze, maar binnen vind je alle luxe.”
Je eigen stem terugvinden
Na een heerlijke maaltijd, volledig bereid op de grill, is het donker. Nu ben ik toch wat ongerust om in mijn eentje over de bospaden te lopen, omdat we veel sporen zagen van everzwijnen, en ik bovendien mijn zaklamp in mijn hut ben vergeten. Aan de serveerster beken ik schoorvoetend mijn angst. “Ik rijd je naar je hut als je wilt, maar het is eigenlijk een hele fijne ervaring om te voet te gaan door het donkere bos.” Gelukkig is het koppel naast mij bereid om me te begeleiden, want ook zij gaan net naar hun boomhut. En inderdaad, met hun zaklamp en gezelschap voelen de wijd gespreide takken van de bomen weer heel beschermend, als open armen. Onze voetstappen zijn het enige wat de stilte doorbreekt. Geen everzwijn te bespeuren. We genieten van het maanlicht, de temperatuur, en we wensen elkaar vrolijk slaapwel. Mijn angst is volledig weg.
In bed raak ik verdiept in het boek van een andere bosadept, Vincent Karche, levend bewijs van de kracht van sylvo-therapie. Deze succesvolle operazanger raakte door stress zijn stem kwijt. Pas op een reis door de immense bossen van Canada hervond hij zichzelf… én zijn stem. Bij de opening van de Loire Valley Lodges zong hij een aria in het woud. Ook hij begeleidt op aanvraag groepswandelingen door het woud en vertelt als geen ander hoe belangrijk groen is voor mensen in de ratrace, en hoe bomen zijn carrière redden. Wat een verhaal!
Lees ook: Weekendje weg: zen in de Condroz
Massage op grote hoogte
De volgende ochtend waan ik me Roodkapje. Mijn ontbijt is in stilte bezorgd, beneden achtergelaten in een rieten draagmand. Ik hijs de mand omhoog met een katrol en geniet tussen de luid tsjilpende vogels van een superverzorgd ontbijt met zalm, geitenkaas, croissants, honing, berkensap… Koffie- en theezetten kan ik in de lodge zelf. En de hele tijd zit ik even hoog als de vogels in de boomkruin, waar ik een eekhoorn zie voorbijflitsen. Wat een genoegens.
En dan volgt er nog een hoogtepunt, de massage op het terras. Dat kan met dennenappels en strijkende takken, of op klassieke wijze. Masseur Bastien blijkt een topper. Ook hij onderging een hele metamorfose, hoor ik tijdens de fantastische massage. Na zijn rechtenstudies ging hij vertwijfeld op wereldreis en werd in Zuid-Amerika door sjamanen ingewijd in de Pachamamacultuur en de weldadige krachten van de natuur. Hij ontdekte daar ook zijn nieuwe roeping, massages geven en de energie van mensen in goede banen leiden. “Dat geeft me voldoening. Ik had vol vertrouwen in die carrièreswitch, plots wist ik wat ik écht wilde. Mijn opstart is heel vlot verlopen en ik voel me nu goed in mijn vel, vol energie.” Bij het woord ‘sjamanen’ steken er sceptische gedachten op in mijn brein. Maar wat er ook van zij, zijn massage is goddelijk, de beste die ik ooit kreeg. Hoewel ik het meestal moeilijk heb mijn hoofd te laten aanraken, groeit mijn vertrouwen door zijn levensverhaal. Ik laat toe dat hij mijn hoofd in een vloeiende, golvende beweging naar links draait, en wat later naar rechts. Het doet ongelooflijk deugd. Ik heb weer de controle afgegeven...
Met zachte hand kneedt hij verder alle spanningen weg uit mijn lijf. Aan mijn voetzolen voelt hij al dat er aan de schouders wat vastzit. “Ik voel dat je dagdagelijkse spanning hebt opgehoopt rond je schouderbladen, maar het is gelukkig geen diepe blokkade. Probeer in de toekomst geregeld je schouders eens te doen zakken. Vaak zitten we onbewust met opgetrokken schouders als we aan het werk zijn of gestresseerd zijn. Met je schouders draaien, ze laten zakken en je armen losgooien, voorkomt dat die spanningen zich vastzetten. En ook langzaam in- en uitademen.” Nog een andere raad blijft in mijn hoofd nazinderen. “Ons lichaam en onze emoties zijn één. Het is heel belangrijk om werk-inspanningen af te wisselen met ontspanning en de tijd te nemen om in het groen te zijn. Door een bos of park lopen, of iets anders waar je blij van wordt. We beseffen dat niet, maar als we geen tijd uittrekken om één te zijn met de natuur, stapelen de spanningen zich op. Die dragen we als een rugzak mee, en die wordt steeds zwaarder.”
Het begint zachtjes te regenen wanneer ik weer alleen ben. De geluiden verstillen, maar ook nu blijft het bos fascineren. Elke seconde is de kleur anders, de geluiden veranderen. Ik pak mijn koffertje en lees de commentaren van de dankbare bosbaders die mij voorgingen op deze heerlijke plek. Met spijt in het hart zie ik het elektrische karretje aankomen die me naar de uitgang zal brengen. Terwijl we wegrijden, springt er een hert over de weg. Het voelt als een eresaluut. Ik beloof mezelf hier alvast terug te komen in de herfst, wanneer de herten burlen.
Beleef het zelf: Loire Valley Lodges biedt 18 luxelodges voor een onderdompeling in het woud, nabij Esvres-sur-Indre in Frankrijk. Je kunt er gewoon logeren of ervaringen boeken zoals een bosbad of massage. Overnachting met ontbijt vanaf € 340 voor 2 personen. Begeleid bosbad € 70. Een uur massage € 110. Loirevalleylodges.com
Meer reizen
Beeld: Karl Bruninx