Waan je even in Frankrijk in het gloednieuwe restaurant Sõma
Foodjournaliste Evelien Rutten geeft elke maand in Feeling haar onverbloemde, overheerlijke mening over de nieuwste restaurants en de laatste foodtrends. Evelien proeft voor en fileert haarfijn wat ze op haar bord krijgt. Geen greintje snobisme, maar eerlijke updates over wining-and-dining waar jij als lezeres van zult smullen. Deze keer ging Evelien langs bij Sõma.
Eén van mijn favoriete gastronomische filmscenes komt uit The Godfather – deel III (1990). Sophia Coppola, barslecht acterend als de tienerdochter van Michael Corleone, belandt samen met haar oudere neef Vincent, gespeeld door Andy Garcia, in een lege restaurantkeuken. Hij toont haar hoe je gnocchi maakt, de beroemde Italiaanse aardappelballetjes. Een zeer masculien acterende Garcia staat achter haar. Hij legt zijn hand op de hare en zo rollen ze tergend traag samen de balletjes. Hun vingers verstrengelen zich, hun ogen sluiten en dan volgt een heerlijke, verboden kus. Koken met/voor de juiste persoon kan zeer sensueel zijn, misschien is dat wel de reden waarom zo veel koppels samen een restaurant beginnen. De werkelijkheid is soms anders: zeker als het tijd is voor de belastingbrief of je als hoogzwangere maître dubbele shiften moet draaien. Toch ben ik altijd blij als een jong koppel besluit om samen een culinaire droom waar te maken: I’m a sucker for romance & food. Een fantastisch voorbeeld hiervan is Sõma, een nieuw restaurant in Antwerpen. Het stijlvolle pand ligt net buiten de stadskern, in de trendy Wolstraat. Eerder waren hier al een kunstgalerij en een Vietnamees theehuis gehuisvest. Sõma wordt uitgebaat door een jong, charismatisch koppel dat vier nationaliteiten verenigt: de Belgisch-Griekse Adriana Zafiris en de Colombiaans-Franse Frédéric Chastro. Het reislustige stel bekwaamde zich op gastronomisch vlak in Frankrijk en Colombia, maar is nu definitief neergestreken in België. Adriana ziet eruit als een kruising tussen een Disney prinses en een elegante Parisienne. Door haar bijzonder mooie glimlach en het fragiele décor met transparante witte gordijnen tot op de grond, voelt het zelfs een beetje aan alsof we te gast zijn bij een zeer cool koppel in hartje Parijs. “Kennen jullie het concept? Mijn vriend en ik zijn allebei kok en we doen alles zelf, de keuken en de zaal. We koken overwegend Frans, maar de vier nationaliteiten die we hebben, zul je ook terugzien in het bord.” Adriana overloopt vervolgens de kaart met vier voorgerechten (€ 20), vier hoofdgerechten (€ 30) en vier nagerechten (€ 10). Sõma betekent ‘lichaam’ in het Grieks, het is de bedoeling dat je geniet met je hele lichaam. Zodra ze de gerechten begint te beschrijven, loopt het water me letterlijk in de mond dus dat komt wel goed. Het klinkt allemaal even opwindend en spannend.
Door haar bijzonder mooie glimlach en het fragiele décor met transparante witte gordijnen tot op de grond, voelt het zelfs een beetje aan alsof we te gast zijn bij een zeer cool koppel in hartje Parijs.
Nadat we onze keuze gemaakt hebben, verschijnt de huiscocktail op tafel. Het is een gin tonic met Belgische Red Devil gin, Colombiaanse limoen, Franse tijm en Griekse olijfolie. Zonder overdrijven kan ik stellen dat dit de meest evenwichtige en verfrissende gin tonic is die ik het afgelopen jaar heb geproefd. Bij het aperitief krijgen we krulletjes Tête de Moine kaas met mosterdpoeder, vers afgesneden Serrano ham en verderlicht, huisgebakken briochebrood met gezouten boter. Jammer genoeg volgt er geen tweede broodje, maar dat is waarschijnlijk om mij tegen mezelf te beschermen: ik zou er een mand vol van kunnen eten.
Frédéric komt vervolgens de wijnen voorstellen. Hij kent geen Nederlands en spreekt ons aan in het Frans. De wijnkaart is bescheiden en ook 100 % Frans, maar elke wijn die we proeven is fantastisch lekker. Erg leuk is dat je alle wijnen per glas kunt proeven. De wisselwerking tussen zaal en keuken verloopt trouwens heel natuurlijk. Als Frédéric in de zaal is, houdt Adriana een oogje op de potten en omgekeerd.
Als voorgerecht kies ik voor carbonara, op de kaart met een knipoog omschreven als gluten – eigeel – spek – parmezaan. De huisgemaakte pasta wordt geserveerd zoals het hoort: zonder room. Ik hou van een robuuste carbonara, met een uitgesproken smaak van pancetta, dit is een wat subtielere versie die misschien wat kruiding mist. Er komt nog een apart kommetje bij met in balsamico gelakt buikspek, waardoor het gerecht toch in evenwicht is. Mijn man kiest voor de gebakken foie gras met frisse tartaar van kalf, chips van bintje en sjalot. In principe zijn dit twee steengoede gerechten die versmolten werden. Mijn man zou even gelukkig zijn met enkel de foie gras, aangezien die op sublieme wijze gekaramelliseerd is.
Je ziet, proeft en ruikt duidelijk de keuze voor goede ingrediënten.
Ik vervolg de maaltijd met rundvlees uit de Kempen, opgediend met overheerlijke jus,
een taartje van dunne plakjes ratte aardappel en een gulle portie borlotti bonen, boterbonen en groene bonen. Als ik mijn ogen sluit, zit ik op restaurant in Frankrijk. Het vlees is sappig en vol van smaak. Ook bij mijn man hoor ik geen klachten. Zijn lamsvlees is van de hoogste kwaliteit. Naast de rosé gebakken filet ligt nog een smaakvol stukje gekonfijte bout. Hij krijgt er grofgeprakte aardappelen met salie en zachte, gebakken aubergines bij. Je ziet, proeft en ruikt duidelijk de keuze voor goede ingrediënten. Ik sluit af met kaas (eindelijk eens paardenkaas geproefd!), mijn man kiest voor de millefeuille met vanille ijs.
Ik beeld me in dat Frédéric en Adriana na elke shift, als het restaurant weer leeg is en de afwas gedaan, de muziek wat luider zetten. Misschien schenken ze zichzelf dan nog een laatste restje wijn in. Zachtjes wiegend op de muziek komt hij achter haar staan. “Tu es formidable” fluistert hij in haar oor. Dan sluiten ze hun ogen en volgt een heerlijke kus.
Score
★★★★
Sõma, Wolstraat 33, 2000 Antwerpen