Smullen: eigentijdse en gedurfde pizza’s bij Standard
Foodjournaliste Evelien Rutten geeft elke maand in Feeling én elke week op feeling.be haar onverbloemde, overheerlijke mening over de nieuwste restaurants en de laatste foodtrends. Evelien proeft voor en fileert haarfijn wat ze op haar bord krijgt. Geen greintje snobisme, maar eerlijke updates over wining-and-dining waar jij als lezeres van zult smullen. Deze keer ging Evelien langs bij Standard in Antwerpen.
Negen jaar geleden kocht ik mijn eerste appartement. De Lamorinièrestraat ligt een tikje buiten het centrum van Antwerpen en wordt voornamelijk bevolkt door Orthodoxe Joden. Zoals voortreffelijk beschreven staat in Mazzel Tov, de meest recente roman van Margot Vanderstraeten, verliep mijn contact met de buren zeer beleefd, maar wel afstandelijk. Iedereen is er gesteld op zijn rust en privacy. Vanuit het keukenraam had ik zicht op de oude industriële site die hoorde bij het in onbruik geraakte militair hospitaal. De fotogenieke plek werd af en toe gebruikt als decor voor tv- en filmopnames, maar verder bleef het er akelig leeg. Toen ik mijn appartement verkocht in 2012 was er verandering op til. Enkele creatieve bedrijfjes hadden hun intrek genomen in de gebouwen -nergens anders lag de huur zo laag. Zelfs de verweerde kapel van het militair hospitaal bleek plots interessant: vandaag hangt het plakkaat van The Jane op de voordeur. Ik heb spijt dat ik mijn appartement toen heb verkocht en niet enkele jaren later, want de stoffige site is inmiddels getransformeerd tot PAKT, één van de hipste plekken in Antwerpen en thuishaven voor de ‘creatieve economie’. De pakhuizen zijn volledig gerenoveerd en het dak is omgebouwd tot stadstuin mét een stadsboer die er fulltime werkt. Gisteren liep ik voor het eerst in vijf jaar het domein op (vroeger parkeerde ik hier mijn auto) en kon ik mijn ogen niet geloven: de coole Berlijn-vibe, midden in Antwerpen! Een bio lunchbar, een Rocky-achtige gym in een kelder met graffiti op de muren, een Caffenation, her en der een jong bedrijf, een binnentuin en een nieuw pizzarestaurant: Standard.
de coole Berlijn-vibe, midden in Antwerpen! Een bio lunchbar, een Rocky-achtige gym in een kelder met graffiti op de muren, een Caffenation, her en der een jong bedrijf, een binnentuin en een nieuw pizzarestaurant: Standard.
Het minimalistische interieur bestaat –zoals dat hoort in hipsterland- uit ruw beton en veel 
hout. Het restaurant is nog maar enkele weken operationeel, maar kreunt nu al onder zijn eigen populariteit. Reserveren is noodzakelijk, tientallen walk-ins worden teleurgesteld de deur gewezen. Standard heeft dan ook twee unique selling points: het zuurdesemdeeg en de groenten die op het dak geoogst worden. We bestellen eerst een whiskey sour (mijn all time favourite cocktail). Die mist een beetje pit, maar ik zou hem ook niet meteen door de gootsteen kappen. Bij het aperitief nemen we enkele hapjes om te delen. De drie dips (hummus, paprika- en olijventapenade) zijn heerlijk fris en goed op smaak gebracht. De charcuterie is van topkwaliteit: ik proef heerlijk gerijpte beenham, chorizo en smakelijke pâté zonder lever. Hierbij krijgen we gepekelde groentjes van op het dak. De stengels warmoes zijn verrukkelijk zuur en zoet.
Maar we zijn hier natuurlijk voor de pizza’s. Eerlijk toegegeven, het is niet meteen mijn meest favoriete voedsel ter wereld, want ik heb er zelden zin in. Waarschijnlijk ligt dat aan het feit dat 90 procent van de pizza’s afschuwelijk is. Een blik op de kaart stemt me echter hoopvol: hier verkopen ze gelukkig geen pizza Hawaï of quatre stagione. De pizza’s van Standard zijn eigentijds en gedurfd, met toppings als nduja (pikante smeerbare varkensworst), gerookte mozzarella, boerenkool, venkel, geroosterde prei, pompoencrème, warmoes en knolseldercrème. Wie geen zin heeft in pizza, kan één van de vijf slaatjes bestellen.
Een blik op de kaart stemt me echter hoopvol: hier verkopen ze gelukkig geen pizza Hawaï of quatre stagione. De pizza’s van Standard zijn eigentijds en gedurfd
Mijn pizza met pikante salami, San Marzano tomaat, mozzarella, zwarte olijven en venkel (€ 11) is een topper. De glorieus dunne korst smaakt fantastisch. Géén karton, maar de diepe, intense smaak van zuurdesem. De pizza is ook dun belegd, wat het zeer goed verteerbaar maakt. Ik krijg ‘m zelfs helemaal op, een unicum. Ik proef ook even van het slaatje met geitenkaas. De stukjes geroosterde spitskool geven er een onweerstaanbare, rokerige toets aan. Zelfs de rekening doet geen pijn aan de ogen: we hebben een hele avond goed gegeten en gedronken, maar zijn geen arm en been kwijt (€ 105 voor drie personen). Terwijl we terug naar de auto stappen, vloek ik inwendig. Woonde ik maar in deze buurt.
Score
★★★★
Standard, Regine Beerplein 1 (site Pakt, op 50 m van The Jane in het Groen Kwartier), 2018 Antwerpen