Food

Onze foodjournaliste testte MOOY: de nieuwste insta-perfect hotspot in Antwerpen

Evelien Rutten

01 feb 2019

Foodjournaliste Evelien Rutten geeft elke maand in Feeling en elke week op feeling.be haar onverbloemde, overheerlijke mening over de nieuwste restaurants en de laatste foodtrends. Evelien proeft voor en fileert haarfijn wat ze op haar bord krijgt. Geen greintje snobisme, maar eerlijke updates over wining-and-dining waar jij als lezeres van zult smullen. Deze week ging ze naar de nieuwste hotspot in Antwerpen: Mooy.

Ik heb een vriendin die in haar studententijd lid was van The Pink Ladies, een vriendinnengroepje met zelfgemaakte roze jasjes à la Grease. Mijn dochter had onlangs ook een roze periode, waarbij ze Barbiekapsels ging knippen en de haren pastel verven met natgemaakte krijtjes. Zelf heb ik nooit veel affiniteit gehad met de kleur roze. Wacht, ik lieg. In de late jaren ’80 had ik een kortstondige new wave periode, waarin ik een roze hemd droeg met zwarte bliksemschichten. De twintigers van vandaag worden echter gedefinieerd door deze kleur. Speciaal voor hen werd enkele jaren geleden de term ‘millennial pink’ bedacht. Het is een zachtroze kruising tussen zalm en pompelmoes. Tijdloos maar toch actueel, zoals mijn fashion collega’s bij Feeling het waarschijnlijk zouden uitdrukken. Ze zouden me er ongetwijfeld ook op wijzen dat millennial pink inmiddels zo dood is als een dodo en dat limoengroen de nieuwe dada is. Maar ze dwalen! Want ik heb vorige week het orgelpunt van millennial pink gevonden. Zodra je de deur opent van Mooy, stap je binnen in een live Instagram post van een trendy restaurant make-over. Twintig jaar lang huisde in dit pand Hungry Henrietta, een bistro met gitzwart interieur. Vandaag is alle somberheid verdwenen en word je welkom geheten in een lieflijk, uiterst vrouwelijk interieur met als grote blikvanger de muur van rozen. Iedereen die eronder zit, maakt een selfie. Meisjes wisselen zelfs even van plaats om de ander ook een selfie te gunnen. Mooy is dan ook het compleet omgekeerde van de man cave in Wijnegem Shopping Center. Rondom ons zitten enkel twintigers die communiceren met hun respectievelijke Instagram accounts. Mijn vriendin en ik vallen uit de toon, want wij praten wél ouderwets met elkaar.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Ik laat mijn blik dwalen door het interieur en besluit dat er hier duidelijk een controlefreak aan het werk is geweest. Elk detail klopt. De zachtroze bank tegen de muur. De roze servetten. Het gouden bestek. De vaasjes met roze/paarse/purperen bloemen. Het lichtroze, gespikkelde tafelblad. Roestroze bordjes. Ouderwetse champagnecoupes met gouden randje. Er is zelfs roze toiletpapier! De kaart heeft ook een zeer actuele insteek. Dit is een rasechte lunchplek, dus de menukaart is licht en dieetvriendelijk. Welke intolerantie je ook hebt, of je nu vegan of veggie bent: bij Mooy enkel tranen van geluk. Er is een sushibowl met zalm en groenten. Een pulled duck met quinoa, shiitake en rozijnen. Een butternut pompoensoep met kokosroom en mosselen. Kip met zoete aardappel en winterknollen. What’s not to like? Zelfs voor mensen zonder nutritionele beperkingen klinkt dit allemaal zeer aantrekkelijk. De prijzen schommelen rond de 20 euro. Ik bestel de burrata met butternut, tagliatelle van gele wortel en pompoenpitten. De smaken zitten goed, er staat iemand in de keuken met veel gevoel voor esthestiek en gebalanceerde smaken. Ik durf hier echter geen man mee naartoe nemen, want de porties zijn net zoals het interieur vrij meisjesachtig: schattig en klein. We nemen uit lichte noodzaak nog een dessertje. We worden daar moeiteloos toe verleid door de prachtige huisgemaakte taarten op de toog. Een puntje cheesecake met speculaasbodem (van spelt, uiteraard) is licht en toch vol van smaak. Daarbij bestellen we een Pink 24K Gold Latte. Gewoon, omdat het kan. We krijgen een rooskleurige (!) latte macchiato met schilfertjes eetbaar bladgoud. Is dit nu belachelijk of geniaal? Tot mijn verbazing moet ik glimlachen. En dan barst de lente open in mijn borstkas: I give in. Het is verrukkelijk een meisje te zijn.