Deze chefs doen het anders: Jessica kookt voor haar gasten in haar huiskamerrestaurant
In het weekend deelt Jessica (27) haar liefde voor eten met haar gasten in haar huiskamerrestaurant Koko kookt. Tijdens de week schenkt ze als kinderverzorgster alle liefde aan de kindjes in de crèche.
“Ik ben 27, maar heb al enkele levens achter de rug. De naam van mijn huiskamerrestaurant ‘Koko kookt’ verwijst naar één van die levens. Ik was nog een kindje toen ik met mensensmokkelaars vanuit Congo naar Europa ben gevlucht onder de naam Constance. Als tiener besloot ik te breken met mijn biologische familie, ze waren te verschillend qua normen en waarden. Na een heftige tijd van wonen in instellingen en begeleid zelfstandig wonen, kreeg mijn leven op mijn zestiende de allerbeste wending. Mijn toenmalige klasleerkracht zag dat ik me alleen op de wereld voelde en stelde zonder aarzelen voor om bij hem en zijn gezin te komen wonen. Sinds die dag heb ik een nieuwe papa, mama en twee zussen. Zij noemen me Koko, de afkorting van Constance.”
Mijn huiskamerrestaurant is mijn droom die is uitgekomen. Ik zou het niet groter willen
“‘Koko’ is een woord dat in het Lingala naar een ‘omaatje’ refereert, maar ook naar een warm en zorgzaam persoon. En dat ben ik helemaal. Zolang ik maar kan zorgen en anderen kan vertroetelen. Dat doe ik in mijn beide jobs. Als kinderverzorgster tijdens de week, als kok en gastvrouw in mijn huiskamerrestaurant tijdens het weekend. In het middelbaar heb ik ‘Kinderverzorging’ gestudeerd, daarna heb ik me in het volwassenonderwijs bijgeschoold tot ‘Kok’. Na enkele jaren werken in de horeca, en vaak veranderen van werkplek, voelde het voor mij te veel als bandwerk. Ik wilde creatiever zijn, zonder regels vrij creëren en mensen persoonlijk ontvangen. Zo ontstond Koko kookt, een restaurant in mijn eigen woonkamer met slechts één tafel voor maximum zes personen. Stijlvol ingericht zoals ik het liefst zelf aan tafel dineer, met een menu dat ik die dag à la minute creëer op basis van de verse producten die ik vind op de markt. Wat ik op tafel tover is een verrassing voor mijn gasten. Ik hou van zowel de Congolese keuken als de Aziatische, maar ook van de Deense. Dan bereid ik bijvoorbeeld okra met buikspek en miso. Alles kook ik uit het hoofd, noteren en bijhouden doe ik nooit.”
“Soms vragen mensen wat de volgende stap is met het restaurant. Maar die is er niet. Mijn huiskamerrestaurant is mijn droom die is uitgekomen. Ik zou het niet groter willen. Wanneer ik vaker open zou zijn, zou ik een pand nodig hebben, dan zou ik hogere prijzen moeten vragen en wordt het een business in plaats van een passie. Neen, op deze manier is het perfect. In het weekend ben ik Koko, in de week ben ik Jessica die voor haar kindjes zorgt. In de crèche kan ik baby’tjes en peuters al de warmte en liefde geven die ik als kind heb moeten missen. Het belangrijkste is niet dat ene knutselwerkje maken, maar ontdekken wat het kindje nodig heeft om zich gelukkig te voelen. Met deze combinatie van jobs heb ik voor mezelf de perfecte balans gevonden. Eentje waarin ik veel liefde kwijt kan. Want die hebben we allemaal nodig, of je nu een baby of een ‘Koko’ bent.”
Meer food
Tekst: Katrien De Groef
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier