Bye bye Michelin! Welkom Cantine Copine
Foodjournaliste Evelien Rutten geeft elke maand in Feeling haar onverbloemde, overheerlijke mening over de nieuwste restaurants en de laatste foodtrends. Evelien proeft voor en fileert haarfijn wat ze op haar bord krijgt. Geen greintje snobisme, maar eerlijke updates over wining-and-dining waar jij als lezeres van zult smullen. Deze week ging Evelien langs bij Cantine Copine.
Alle emancipatie ten spijt, zijn er op dit moment nog steeds bitter weinig vrouwelijke chefs. Het beroep is blijkbaar te brutaal en te hard om te combineren met typisch vrouwelijke eigenschappen, om het moederschap niet te noemen. Onlangs interviewde ik negen chefs over de reizen die ze al gemaakt hebben (binnenkort in Feeling) en tijdens die gesprekken viel het me op dat mannelijke chefs graag op inspiratietrip trekken naar China, Thailand, Zuid-Afrika, Japan, Australië, Mexico of Bali. Hoe verder hoe liever, hoe vaker hoe beter. De vrouwelijke chefs waren nauwelijks buiten Europa geweest, want ja… de plicht roept. Durven mannen groter dromen? Laten vrouwen zich nog te veel tegenhouden door praktische beslommeringen als kleine kinderen, de openingsuren van de crèche en de strijk die ook nog dringend gedaan moet worden? Mocht dit niet zo zijn, hadden we waarschijnlijk meer vrouwelijke sterrenchefs. Tot voor kort waren ze met twee: de Vlaamse Karen Keygnaert en de Waalse Arabelle Meirlaen. Nu is er nog maar eentje, want Karen heeft onlangs haar ster aan de haak gehangen. Is ook zij bezweken onder de druk? Blijkbaar wel. Haar positie als chef bij A’Qi maakte haar naar eigen zeggen doodongelukkig. Ze nam daarom een drastische beslissing en opende deze week een nieuw restaurant, Cantine Copine. Hier wil ze koken volgens haar eigen filosofie: geen gedoe, geen sterrenfoefjes, gewoon lekker eten en mensen die zich amuseren. Dat kunnen we natuurlijk enkel toejuichen.
Cantine Copine
Het pand ligt verstopt in een kleine industriezone in Brugge, in een vroegere borstelfabriek. Ondanks de ruwe, industriële look, is Karen erin geslaagd om de aankleding elegant en gezellig te houden met een barmeubel in eikenhout en Perzische tapijten die er vreemd genoeg erg goed bijpassen. Ik ben er voor de lunch en kan niet à la carte eten. Voor € 30 krijg je een tweegangen-menu, dat je eventueel kunt uitbreiden met hapjes (€ 12 voor twee personen per hapje) en een dessert. ’s Avonds is er iets meer keuze met een kleine kaart. Cantine Copine is nog maar net open en de bediening verloopt nog niet helemaal als een uurwerk. We moeten na een dik half uur bijvoorbeeld zelf iemand aanspreken om te mogen bestellen, maar daarna gaat het gelukkig wat vlotter. We wijten het aan opstart-stress. We beginnen met een hapje: de tartaar van tonijn met nacho chips. Het is een aangename combinatie van goede ingrediënten en schaamteloos schransen. Daar mag je mij altijd voor wakker maken.
Het menu
Chef Karen lijkt een groot aanhanger van tartaar, want als voorgerecht krijgen we het opnieuw, ditmaal van kalfsvlees, geserveerd met gebrande mini gems en ansjovis. De toefjes zure room en guacamole zijn dezelfde als bij het hapje, waardoor ik het gevoel krijg dat we in herhaling vallen. Maar verder geen kwaad woord over deze caesar salad fusion creatie.
Het hoofdgerecht is een genereus stuk kabeljauwhaasje, dat zeer precies gegaard is. Op het bord liggen ook kokkels, iets te taaie shii take paddenstoelen, enkele kerstomaatjes, een zeer lekkere jus en een opgedraaide rol pasta. Het gerecht doet huiselijk aan en heeft daardoor een hoog comfort food gehalte. Enkel jammer dat de pasta er zo droog bij ligt, in Italië zouden ze die in de pan gemengd hebben met de saus.
Het dessert is een brownie met ananas en vanille ijs. Hier zien we wel de sporen van een sterrenkeuken, met toefjes en krokantjes allerhande. Maar het smaakt enorm. Na een kruidentheetje stappen we met een licht gevoel naar buiten.
Slaat de filosofie van Cantine Copine aan? Karen heeft met deze aanpak een duidelijke keuze gemaakt, weg van de sterrenkeuken. Ik vermoed dat ze hierdoor veel minder stress heeft en dat voel je aan de sfeer in het restaurant. Kwatongen zouden kunnen beweren dat ze de makkelijke weg gekozen heeft, maar volgens mij heeft ze de zeer dappere keuze gemaakt om trouw te blijven aan zichzelf. Die hele Michelintoestand is toch maar een oude mannenclubje: van mij krijgt ze drie sterren.
Score:★★★
WAAR? Cantine Copine-Steenkaai 34 8000 Brugge