Blueness: de nieuwe Japanese foodbar van Sergio Herman
Foodjournaliste Evelien Rutten geeft elke maand in Feeling en elke week op feeling.be haar onverbloemde, overheerlijke mening over de nieuwste restaurants en de laatste foodtrends. Evelien proeft voor en fileert haarfijn wat ze op haar bord krijgt. Geen greintje snobisme, maar eerlijke updates over wining-and-dining waar jij als lezeres van zult smullen. Deze week schoof Evelien haar voeten onder tafel bij Blueness in Cadzand.
Een ‘misplaatst’ Facebookberichtje
Ik ben op Facebook voor het eerst in mijn leven terechtgewezen door een foodie. Dat kwam zo. Mijn man riep vanuit de living dat onze kat had gekotst en toen ik vanuit mijn bureau vroeg of het veel was, vergeleek hij de hoeveelheid met een hapje van Sergio Herman. Toen ik dit huiselijke onderonsje deelde via social media, kreeg ik vooral duimpjes. Maar plots verscheen er ook een erg strenge opmerking. Dat ik me moest schamen. Dat het een belachelijk verhaal was. En dat ik een chef nooit zo onderuit mocht halen.
Het zette me aan tot grondige introspectie. Was het mogelijk dat mijn berichtje effectief schade kon toebrengen aan de man die vandaag een heus imperium heeft opgebouwd in België én Nederland? Zou ik hem met mijn misplaatste gevoel voor humor centen kosten? Zouden potentiële restaurantgangers zich plots afwenden van de gevierde sterrenkok en op het laatste moment beslissen om niet naar The Jane, maar naar ’t Hof van Cleve te gaan? Zouden zwangere vrouwen – uit angst voor toxoplasmose – eisen dat er voortaan een waarschuwingssticker werd geplakt op alle ramen van alle restaurants van het kookgenie? Zou mijn ongelukkig gedeelde anekdote vervolgens een gat slaan in de jaarrekening van zijn bvba? Zou Sergio Herman in the long run zelfs FAILLIET kunnen gaan door mijn misplaatste vergelijking met kattenkots? Zou als gevolg daarvan het hele gastronomische landschap in België als een kaartenhuis in elkaar kunnen zakken? En zou ik dan persoonlijk verantwoordelijk gehouden worden voor de teloorgang van wat sommigen als nationaal erfgoed willen bestempelen?
Japanse gerechtjes om te delen
Die ramp wilde ik niet op mijn geweten hebben, dus trok ik mijn blauwste outfit aan en reed ik dwars door files en gevaarlijke ongelukken naar Cadzand, waar sinds vorige week een nieuw Sergio Herman-filiaal is geopend. Blueness Bar is ondergebracht in het compleet gerenoveerde Strandhotel, waar ook Pure C gevestigd is. Vroeger was dit een vermoeid jaren ’70 hotel dat in schril contrast stond met het veel eigentijdsere Pure C. Vandaag klopt alles perfect: de strakke, luxueuze stijl is doorgetrokken tot de laatste centimeter van het toilet.
Bij Blueness wordt er echter geen ingewikkelde sterrengastronomie gebezigd, maar ligt de focus op kleine, Japanse gerechtjes die je kunt delen. We stappen binnen door een gordijn van rechthoekige, donkerblauwe doeken, die meteen een Tokyo-sfeer oproepen. Het restaurant is relatief klein en donker, met een grote, houten bar waar zeker 16 mensen ruim kunnen plaatsnemen. In de zaal zelf staan enkele ronde, houten tafeltjes die mee bijdragen aan het nonchalante bargevoel. Rondom is er ook een verdieping, met een uitnodigend zicht op de keuken en een half dozijn immer glimlachende diensters die in zwartwit geruite jurken van tafel naar tafel navigeren.
Aperitiefje, 4 starters en een hoofdgerecht
We starten met een cocktail. Vanop onze stoel aan de bar kijken we toe hoe de barman zijn elegante creaties samenstelt. Mijn Smoked Island (met Zacapa rum, Bulleit Bourbon, Smoky Cederwood en ginger ale) is als een heerlijke unisex sigaar: niet te bombastisch, licht rokerig en mooi in evenwicht. Ik proef ook even van de Geisha (met o.a. Grey Goose wodka en kombucha), die mysterieuze subtiliteit combineert met verfrissende fruitigheid.
“When you’re feeling blue, eat an oyster or two”
De kaart nodigt uit om eerst 3 à 4 starters te proberen. Die worden op tafel gezet zodra ze klaar zijn in de keuken. We proeven twee oesters sorlut, die in de schelp zijn afgewerkt met een granité van komkommer, zeewier en een donkergroen poeder dat ik niet kan identificeren. Dit is vintage Sergio Herman: fris, zilt en licht. De inktvis met peper en zout is eveneens top: botermals en vederlicht gefrituurd, met een pikante mayonaise. De salade met kreeft en jonge scheutjes komt in een iets andere vorm dan beloofd: de hoeveelheid kreeft is homeopathisch, maar dat wordt goedgemaakt door een gulle portie handgepelde grijze garnalen. Een soba noedelsoepje met gerookte Zeeuwse paling bestaat uit ingrediënten die op zichzelf allemaal erg lekker zijn, maar de combinatie is voor mij geen grote meerwaarde.
Over naar de hoofdgerechten dan. We slaan de teppanyaki visgerechten over en kiezen voor buikspek en crispy misokip. Daarbij bestellen we twee sides: rijst hotpot en miso aubergine. Alles is smakelijk en met veel zorg bereid. Waarschijnlijk ligt het aan onze keuze van gerechtjes, maar het valt wel op dat alle smaken in dezelfde, miso-achtige umami richting gaan. Ik mis een beetje de frisheid waarmee Sergio Herman groot is geworden.
We klokken af op € 169,50 (incl. water en twee glazen rode wijn). Mijn advies?
When you’re feeling blue, eat an oyster or two. Bij Blueness dus. Waar geen katten zijn toegelaten, maar dit geheel terzijde.
Score (max. 5 sterren)
★★★★
Blueness – BLVD de Wielingen 49, Cadzand Bad (NL)