Met 'Orlando' serveert het Toneelhuis u in januari en februari een stevige portie Virginia Woolf. Actrice Katelijne Damen creëerde samen met Guy Cassiers een monoloog gebaseerd op de gelijknamige roman. Het zien waard of niet? Feeling zocht het voor u uit.
Driehonderd jaar blijven leven, van geslacht veranderen en de meest exotische avonturen meemaken. De basisingrediënten van het verhaal van Orlando klinken als het recept voor 'never a dull moment'. Maar is dat ook zo? Nadat het applaus was weggestorven en na rijp beraad met onszelf, besloten we het volgende:
Deze voorstelling is de moeite omdat...
* ... actrice Katelijne Damen zich als een vis in het water voelt, op het podium, in haar monoloog en in het leven van Orlando. Haar vertelling is een stevig gebouwd huis waar het licht in subtiele schakeringen binnenvalt en waar je als kijker de kamers wilt verkennen.
* ... het licht, het sobere decor met z'n in elkaar vloeiende projecties en de muziek perfect afgestemd zijn op de sfeerwisselingen van het verhaal en het geheel tot een hoger poëtisch niveau tillen.
* ... het 'goesting' geeft om boeken van Virginia Woolf te gaan lezen. Orlando is een diepgelaagd verhaal over het verstrijken van de tijd, verbeelding, zelfbewustzijn en de grote levensvragen, maar de taal is speels en zinnelijk. Woolf zelf noemde het trouwens 'onderhoudend en vlot leesvoer'.
Deze voorstelling is wat overroepen omdat...
* ... het al bij al toch een lange zit was, of leek te zijn: de soms ietwat theatraal meanderende intonatie wordt na een tijd wat te veel, en de aandacht van de kijker legt zich bijgevolg in het bed van rijke taal te rusten. Een pauze ware welkom geweest.
* ... de man naast ons écht lag te slapen op het eind. Maar misschien had hij gewoon hard gewerkt die dag.
Info en tickets: www.toneelhuis.be
