Politiek journaliste Hannelore Simoens over de overstromingen, jeugdzorg en geweld tegen vrouwen

Feeling Redactie

01 dec 2021

Ze vertalen de actualiteit dagelijks naar je scherm. Maar wat van het afgelopen jaar is op hun netvlies blijven branden? Drie nieuwsvrouwen over hun hoogtepunten van 2021. Beginnen doen we met journaliste Hannelore Simoens (VTM).

Welk nieuwsmoment was onvergetelijk voor je?

“De overstromingen in ons land. Ik stond in een buitenwijk van Luik terwijl het water aan het stijgen was, de dagen en weken erna was ik er ook. Je kunt dat niet in beeld vatten. In het echt was het zo veel erger, al die huizen en straten die grotendeels weg zijn, duizenden mensen van wie alle bezittingen op straat lagen. In heel wat woningen was letterlijk álles weggespoeld, er lag geen vloertegel meer op de grond, niets. Alleen al de gedachte dat de kracht van het water dat heeft teweeggebracht, is bijna niet te vatten. Ook mijn gesprekken met de inwoners zal ik niet gauw vergeten. Ze waren getraumatiseerd, wisten ook de weken nadien niet wat er stond te gebeuren. Op zo’n moment ben je een beetje psycholoog, het deed de bewoners deugd om erover te vertellen, een aantal begon te huilen. Het waren één voor één drama’s. Al helemaal als ze iemand verloren hadden. Iedereen heeft heel erg zijn best gedaan om te helpen, maar helaas is er zoveel misgegaan.”

Seksuele agressie tegen vrouwen wordt eindelijk onder de aandacht gebracht

Welk nieuws heeft je het meest geraakt?

“Alle mistoestanden bij de jeugdzorg, in brede zin. Zeker het afgelopen jaar tijdens corona kwam veel boven. Kinderen en jongeren die in een thuissituatie leven waarin verkrachting, drugs en geweld voorkomen en die moesten worden weggehaald, maar waar vervolgens geen enkele plek voor bleek te zijn. Sommige kinderen zijn nog maar 8 of 9 jaar en moeten uit nood bij de politie overnachten, terwijl ze natuurlijk geen dader zijn. Maar ook de mentale problemen bij kinderen hebben me alweer hard geraakt. En als ze dan de stap zetten om een hulplijn te bellen, blijkt dat ze vaak maanden op een wachtlijst moeten staan, zelfs voor een intakegesprek. Te vaak worden jongeren die geen hulp krijgen en er dan een eind aan willen maken, gewoon naar de spoedafdeling gestuurd. Hoe kan dat, vraag ik me af. Het is toch de basistaak van de regering om zorg te dragen voor kinderen? Maar daarin faalt onze overheid. Het is al jaren aan de gang en ik snap nog steeds niet waarom er zo weinig aan gedaan wordt.”

Wat was dit jaar de belangrijkste stap in je carrière?

“Ik ben nog niet zo heel lang bezig als politiek journalist, maar ik hoop dat ik er verder in groei.”

Wat beschouw je als dé maatschappelijke trend van 2021?

“Ik denk dat door corona veel mensen de pauzeknop hebben ingeduwd en dat het deugd deed. Eindelijk konden ze weer ademen en werd het duidelijk wat echt belangrijk was en wat niet. Dat heb ik ook zo ervaren. Een andere trend vind ik de seksuele agressie die vrouwen onder de aandacht brengen, nu met de hashtag #balancetonbar. Laatst hadden we weer die toestanden in Brussel waarbij een heel aantal vrouwen op café werd gedrogeerd en verkracht. Ik woon zelf in Brussel en heb gelukkig nooit iets ernstigs meegemaakt, maar ik weet wel dat die opmerkingen, soms aanrakingen op straat zich op den duur opstapelen. Thuis zeg je er niets over omdat je het niet groter wilt maken dan het is, maar intussen doet het wel degelijk iets met je. Als student liep ik altijd met pepperspray en de huissleutel in mijn hand rond om me veilig te voelen. Het gaat over een groeiend gevoel van onveiligheid, maar gelukkig wordt het eindelijk onder de aandacht gebracht en serieus genomen. Of dat hoop ik dan toch.”