Muziek: Onze top 10 platen van 2017
Laat deze kerstvakantie je oren maar eens goed verwennen met deze fantastische platen. In 2017 hebben vele artiesten het onderste uit de kan gehaald en wij hebben 10 platen uitgekozen die ons helemaal van onze sokken bliezen.
Deze jazzy chanteuse uit Charleroi koos er voor haar derde worp – de opvolger van No Deal en Blackened Cities – voor om zich op te sluiten in een donker kamertje zonder ramen, waar je niet kon zien of het nacht of dag was. Lilies is zo een intieme, zintuiglijke plaat geworden die gloeit van de onversneden passie. Een perfect huwelijk van jazz en elektronica. En ook: je hoort De Biasio’s ademhaling, het zachte smakken van haar lippen, haar hartslag en het stromen van haar bloed in de ritmes. Zelden kwam muziek zo dichtbij.
Jarenlang klonk The XX nogal timide, introvert en weifelend. Maar nu is het Britse trio ook muzikaal opengebloeid. De nieuwe songs zijn dan lichter, euforischer en toegankelijker dan die van Coexist, hun vorige plaat, maar in de teksten schemert wel het verdriet van zangeres Romy Madley Croft door. Over haar overleden vader, en over de eigen weg die Jamie XX ging met zijn soloproject. Maar alles blijft wel herkenbaar The XX: prachtige, mysterieuze en vooral eigentijdse popmuziek, doordrenkt met die prachtige stem van Madley Croft.
Leslie Feist kampte de laatste jaren met een knoert van een midlifecrisis, maar bleef niet bij de pakken neerzitten. Pleasure is haar meest eigenzinnige en avontuurlijke album tot dusver: het speelt met je gevoelens en blijft verrassen en raken. Tip: gun het album meer dan twee luisterbeurten. Pleasure bloeit traag open, maar achter de wat kille façade schuilt een lekker rauwe rockplaat, die meermaals doet denken aan de vroege PJ Harvey. Zo zacht en suikerzoet als vroeger zijn de songs niet meer, maar boeiend is de nieuwe plaat absoluut.
De laatste jaren toerde Jef Neve onafgebroken de wereld rond, en de indrukken die hij heeft opgedaan vinden hun weerslag op Spirit Control, misschien wel de breedste en toegankelijkste plaat die hij al uit zijn virtuoze vingers schudde. Ook deejay Sam Sparro kwam even meezingen!
Sinds 2009 bracht ze geen volwaardig studioalbum meer uit, maar dat maakt ze goed met Rest, waarvoor ze zelf alle teksten schreef en de poëtische toer opging. Geen slaapverwekkende chansons, maar een meer elektronische sound à la Daft Punk. En ook Paul McCartney werkte mee!
Het 3de soloalbum van Chantal Acda, Bounce Back, is opnieuw een prachtige luisterplaat. Het is een ode aan de breekbaarheid en onze angst voor tegenslag, zoals de Isbells zangeres zingt – of beter: persoonlijk in je oren fluistert – op de openingstrack Fight Back.
Hiermee borduurt The War on Drugs verder op de succesformule van Lost in The Dream. De songs nemen meer dan zes minuten in beslag, met zweverige instrumentale passages. Staat garant voor hemels luistergenot.
Ze werd wereldberoemd met de hit Royals, en haar tweede album werd de hemel ingeprezen. Het is dan ook een verzameling klassevolle popsongs, waarin Lorde zingt over de euforie van het fuiven, gedumpt worden en het verwarrende leven van een twintiger. Alles gepaard met – uiteraard – veel melodrama.
Al vanaf de eerste noot van Sleep Well Beast, het 7de album van The National, hingen we weer aan zanger Matt Berningers lippen. De band maakt nog steeds donkere muziek over dingen die misgaan in het leven (titels als The Day I Die spreken boekdelen). Haal die fles rode wijn al maar boven!
In 2013 charmeerden ze ons met een magnifiek debuutalbum, dat letterlijk gedragen werd door de sublieme stem van Hannah Reid. Op deze tweede klinkt ze misschien wat minder betoverend, maar wel een pak eerlijker, met songs die op je trommelvlies plakken.
Meer muzieknieuws:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier