Linda De Win over het klimaat, cancelcultuur en haar verplicht pensioen

Feeling Redactie

10 dec 2021

Ze vertalen de actualiteit dagelijks naar je scherm. Maar wat van het afgelopen jaar is op hun netvlies blijven branden? Drie nieuwsvrouwen over hun hoogtepunten van 2021. Vandaag is het de beurt aan Linda De Win.

Welk nieuwsmoment was onvergetelijk voor je?

“De bestorming van het Amerikaanse Capitool. Het gebeurde volkomen onverwacht terwijl de president – toen nog Trump – achteroverleunde en geen vinger uitstak, terwijl hij bleef beweren dat de verkiezingen niet eerlijk waren verlopen. Iets wat veel mensen tot op vandaag nog altijd geloven. Dat zoiets kon gebeuren in Amerika en er zelfs doden vielen terwijl we het allemaal via de televisie konden volgen, is hallucinant. Ik zat er met open ogen naar te kijken en vond het ook wel beangstigend, want niemand wist hoe het zou aflopen. Trump heeft uiteindelijk via Twitter een bericht gestuurd waarin hij meedeelde dat hij er niet helemaal achter stond. Maar het is gebeurd. Wie had dat ooit voor mogelijk gehouden?”

Nu er weer van alles gebeurt in de politiek, begint het toch weer te kriebelen

Welk nieuws heeft je het meest geraakt?

“Naast de bestorming van het Capitool waren dat de overstromingen in Wallonië. Je denkt altijd dat zoiets in landen aan de andere kant van de wereld gebeurt en plots overkomt het ons hier. De ravage, de ontreddering, de doden die zijn gevallen, het was ongezien in België. Ik hoop dat het tenminste een wake-upcall is geweest voor de mensen die de klimaatproblemen bagatelliseerden en vonden dat de Anuna De Wevers van deze wereld flink overdrijven met hun doembeelden. Het is overduidelijk dat we er iets aan moeten doen. Het beleid moet dringend veranderen, maar ik vrees dat de ernst van de milieuproblematiek nog altijd niet echt tot de beleidsmakers is doorgedrongen. Het kost te veel geld, er zijn altijd excuses om het uit te stellen. Ik hoop echt dat er niet te veel rampen meer moeten gebeuren voor er eindelijk actie wordt ondernomen.”

Wat was dit jaar de belangrijkste stap in je carrière?

“Mijn pensioen, al was dat willens nillens. We zijn inmiddels een paar maanden verder en door corona is die overgang eigenlijk minder bruusk geweest. Het tempo van de politiek lag een stuk trager, bovendien lag de focus compleet op corona. Dat heeft de aanpassing iets makkelijker gemaakt. Hoewel ik moet zeggen dat het toch wel weer begint te kriebelen nu er weer van alles gebeurt in de politiek.”

Wat beschouw je als dé maatschappelijke trend van 2021?

“De cancelcultuur. Die neemt soms toch wel extreme vormen aan. Mensen, artiesten, maar ook films en boeken uit de jaren 50, 60, 70 worden gecanceld, omdat het taalgebruik volgens onze huidige normen niet meer kan of er iets anders aan schort. Maar dat gaat wel om producten van de maatschappij toen, niet nu. De meeste mensen zijn toch volwassen genoeg om dat te kunnen kaderen in een bepaald tijdsbeeld? Moeten we die boeken dan gaan verbieden? Moeten we de schilderijen van Picasso verbannen, omdat de man een aantal dingen heeft gedaan die niet door de beugel kunnen? Het is een moeilijk debat, besef ik. Toch vind ik dat het veel genuanceerder benaderd moet worden. Als in de film Gejaagd door de wind getoond wordt dat de Amerikaanse grootgrondbezitters hun zwarte personeel niet altijd goed behandelden, dan mag je dat toch laten zien? Dat wil toch niet zeggen dat je het goedkeurt? Je veegt iets niet uit door het gewoon weg te nemen, dan lijkt het alsof het niet heeft bestaan.”