Het aha-boek van theatermaker Julie Cafmeyer: “Ik heb nu meer vertrouwen in het mysterie van gewoon nietsdoen”
Er zijn boeken die entertainen en dan zijn er die – als een aha-erlebnis – iets voorgoed in je veranderen. Wij vroegen acht lezers naar dé pageturner van hun leven. Vandaag: columnist en theatermaker Julie Cafmeyer over Sara Baumes ‘Weken, maanden, jaren’.
Julie Cafmeyer: “Ik merk dat ik vaak troost zoek in literatuur. Soms schaam je je over bepaalde onzekerheden, over dingen die je voelt of denkt. Dan is het geruststellend en inspirerend om te lezen dat een fictief personage nog veel extremere gevoelens en gedachten heeft. Ik ben een onrustig iemand en vind van mezelf dat ik nog zoveel moet doen in mijn leven.”
Meer artikels als dat met Julie Cafmeyer? Lees dan ook: ‘Ish Ait Hamou over het boek dat hem deed schrijven: “Dankzij Malcolm X besefte ik dat woorden ons sterkste wapen zijn’.
“Weken, maanden, jaren, een roman die ik heel recent las, heeft mij doen inzien dat er ook een alternatief mogelijk is. Het boek vertelt het verhaal van een koppel dat alles achterlaat om in volledige afzondering op het Ierse platteland te gaan wonen. Ze gaan volledig back to basics, stappen uit de consumptiemaatschappij en verbreken alle contact met anderen. Elk hoofdstuk begint met de bedenking dat ze nu eindelijk de berg naast hun huis eens gaan beklimmen, maar ze doen het nooit. Eigenlijk doen ze helemaal niks, behalve in volledige symbiose leven met elkaar.”
‘Sinds ik dit boek las, heb ik meer vertrouwen in het mysterie dat kan ontstaan als je gewoon nietsdoet en de ontspanning durft toe te laten’
“Uiteraard besef ik dat dat een romantisch ideaal is, maar ik vind het een toffe denkoefening om mijzelf het gevoel van een volledig lege agenda voor te stellen. Want een mens heeft niet veel nodig om een vol leven te leiden, en onthechting zorgt soms voor een hele nieuwe kijk op de wereld. Niet alles moet worden opgevuld met materiële dingen. Sinds ik dit boek las, heb ik meer vertrouwen in het mysterie dat kan ontstaan als je gewoon nietsdoet en de ontspanning durft toe te laten.”
