Lees hier de échte doodsoorzaak van Prince

Chef Cultuur Tanja Dierckx bezint over de manier waarop Prince aan zijn einde kwam.

Wat is dat toch allemaal met die doodsoorzaak van Prince?

De Amerikaanse entertainmentsite TMZ speculeerde over druggebruik en overdosissen. Eerst gewaagde men van een opiaat, ‘wellicht heroïne’. Vervolgens ging het over de verslavende pijnstiller Perocet, die Prince zou nemen sinds hij in 2010 een operatie aan zijn heupen onderging. Waar of onwaar, wie zal het zeggen. Waar is in elk geval dat Prince die dingen liever privé hield.

Over privé gesproken: vorige week nog zou zijn privé-jet een noodlanding hebben gemaakt omwille van Prince die een griepje had. The High Priest of Pop die het loodje legt door zo’n banaal virusje? Dat lijkt me sterk – tenzij het een gemuteerde vorm was van de Spaanse griep die in 1918 zo’n honderd miljoen levens eiste.

Nog een kras verhaal: The Santa Monica Observer bracht de bijna vergeten ziekte AIDS ten berde. Prince zou het virus in de jaren 90 hebben opgelopen. De laatste jaren zou hij onder liefdevolle druk van zijn Jehova-companen gestopt zijn met het nemen van medicijnen, en dat zou hem fataal geworden zijn.

Het is me wat. Zelfs de berichten over wat NIET de echte oorzaak is van het overlijden van Prince zijn hot. Ene Jim Olson, hoofd van de lokale politie in Chanhassen (de gemeente waar Paisley Park zich bevindt, de studio waar Prince zo goed als dood werd gevonden in de lift) beleeft momenteel zijn fifteen minutes of fame. Alleen door te verklaren dat Prince niet vermoord werd noch de hand aan zichzelf sloeg. Du-uh!

En nu moet die arme wereldbevolking nog weken wachten op de officiële resultaten van de autopsie. De geruchtenmolen zal in die tijd niet verstillen. Wie weet staan er nog wat onechte kinderen van Prince op?

Weten we uiteindelijk hoe Michael Jackson aan zijn einde kwam? Weten we welke specifieke kanker Bowie velde? Of denken we dat we dat weten?
Ik geloof eerder in zo’n kleine, goed getimede top secret vergadering, waarin enkele insiders beraadslagen over de cruciale vraag: ‘Wat maken we het publiek wijs?’, waarop dan ‘de officiële waarheid’ volgt. Een beetje zoals al die aan syfilis lijdende heersers uit de wereldgeschiedenis die ‘stierven aan jicht’.

Wat hebben we er trouwens aan om dat allemaal te weten? Niks, ik word er zelfs cynisch van. Een inventieve rakker als Prince verdient verdorie een laatste verhaal dat tot de verbeelding spreekt.

Ik hield wel van het universum van Prince, zo poëtisch en fantasierijk. Hij zag paarse regen en duiven die wenen. Hij geloofde in spinnende kastelen (of waren het zijn hersenen?) en in een leeuw die hij in zijn binnenzak kon verbergen, klaar om te brullen. En vooral: hij geloofde in The Afterworld,
a world of never ending happiness.

Wel, beste mensen, daar is Prince nu. In de magische Afterworld. Ik geloof dat het goed met hem gaat, want daar hoort hij helemaal thuis. En, jammer voor ons, maar het weten van het hoe en waarom brengt hem niet terug.
Daarom: rust in vrede, Prince Rogers Nelson. Ik hoop dat het vallen op de vloer van die lift niet al te pijnlijk was, en voor de rest wens ik je veel plezier ginder!

Dankbaar denk ik aan die ene zin uit zijn grandioze nalatenschap: ‘Are we gonna let the elevator bring us down? Oh no. Let’s go crazy!’

 Chef human interest & cultuur Tanja Dierckx houdt van cultuur in alle vormen en kleuren. Voor Feeling interviewt zij baanbrekers, gastvrouwen en andere gewone mensen met een interessant kantje. Op zondag blogt zij onder de titel ‘Food for Thought’.

Lees hier alle blogs van Tanja.