Dit is onze film top 10 van het afgelopen jaar

In de tweede film van Tom Ford (A Single Man) speelt Amy Adams een galeriehoudster die het manuscript van de nieuwe roman van haar ex (Jake Gyllenhaal) cadeau krijgt, met wie ze al jaren geen contact meer heeft. Het gewelddadige verhaal van dat boek, over een man die op gruwelijke wijze zijn dierbaren verliest, ontvouwt zich voor onze ogen. Nocturnal Animals – goed voor de Zilveren Leeuw op het Filmfestival van Venetië – is een clevere film, door het vernuftige spel met twee verhaallijnen, maar ook een streling voor het oog, zoals je mag verwachten van een Tom Ford.

Deze Oscarwinnaar voor beste film is een intimistisch pareltje. Regisseur Barry Jenkins volgt zijn hoofdpersonage Chiron in drie delen: eerst als kleine jongen, daarna als verlegen tiener en ten slotte als volwassene. De vraag die Chiron zich stelt, blijft dezelfde: wie ben ik, en hoe kan ik als zwarte homoseksuele jongen mezelf zijn binnen de harde machocultuur van Miami? Een aangrijpend coming-of-agedrama dat nog lang aan je vel blijft plakken, met dank aan de geloofwaardige vertolkingen, het knappe scenario, de bezwerende camerabeelden en Jenkins’ subtiele vertelkunsten.

Het soort film waarna je volgens hoofdrolspeler Dev Patel je ouders wilt bellen en een knuffel geven. Gebaseerd op de biografie van Saroo, een vijfjarig Indisch jongetje dat zijn familie kwijtraakt als een trein hem duizenden kilometers van huis wegvoert, en via adoptie in Australië belandt. Waarna hij 25 jaar later via Google Earth op zoek gaat naar het dorp zoals hij het zich herinnert. We zien ook Nicole Kidman – mét mom hair – als de adoptiemama. Maar het is vooral de emotionele odyssee en overrompelende eenzaamheid van Saroo (met veel naturel gespeeld door de kleine Sunny Pawar) die op de traanklieren werkt.

Een vrouw wordt verliefd op haar psychiater Paul, om dan te vallen voor haar psychoanalyticus die als twee druppels water op Paul lijkt. Ze worden beiden vertolkt door Brusselaar Jérémie Renier in een intrigerende en ook een beetje kinky thriller van François Ozon, de regisseur van Swimming Pool.

Virtuele realiteit, zonder dat je een bril hoeft op te zetten. Dat is wat Christopher Nolan (Batman-trilogie, Interstellar) voor ogen had met Dunkirk, een re-enactment van de evacuatie van zo’n 400.000 soldaten uit Duinkerke, eind mei 1940. Een visueel verbluffend en ronduit adembenemend staaltje wow-cinema!

Geweldig vervolg op de scifi-klassieker Blade Runner van regisseur Denis Villeneuve (Arrival). Vrolijk word je hier niet van, maar het is veruit de meest epische bioscoopervaring van het jaar, met naast Ryan Gosling en Harrison Ford ook een briljant boosaardige Sylvia Hoeks.

Natalie Portman kruipt in de huid van mevrouw JFK, die in de dagen na de moord op haar echtgenoot worstelt met haar geloof, haar gevoelens en haar imago. En she nailed it. Die kostuums, die maniertjes, dat roze mantelpakje: je gelooft écht dat je naar Jackie Kennedy aan het kijken bent.

Deze verbluffende kostuumfilm heeft niets met Shakespeare te maken, maar alles met een Russische novelle over een jonge vrouw die zich in het 19de-eeuwse Engeland verzet tegen haar liefdeloze en gewelddadige huwelijk. Een film zo strak als een korset, die ook érg mooi om naar te kijken is.

Colin Farrell belandt als gewonde soldaat tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog op een meisjesinternaat, waar ook Kirsten Dunst en Nicole Kidman opduiken. The Beguiled is een sensueel spel van geilen en begeild worden, knap geregisseerd door Sofia Coppola (Lost in Translation).

Met Home maakte Fien Troch een ongemeen knappe film over tieners gone bad. Ze weet als geen ander de gevoels- en leefwereld van tieners (en hun hulpeloze ouders) te vatten. Een pakkend verhaal, gedragen door realistische vertolkingen, een pulserende soundtrack en een paar scènes die je gegarandeerd doen huiveren.