Dit is onze film top 10 van 2018

Phantom Thread

De fenomenale Daniel Day-Lewis is charmant én intimiderend als een veeleisende kleermaker in het Londen van de jaren 50, die valt voor een jonge serveuse (mooie rol van de Luxemburgse Vicky Krieps) die zijn pantser doorbreekt. Wat volgt, is een boeiende haat-liefdeverhouding. Meesterlijke film van Paul Thomas Anderson (van o.a. Boogie Nights en There Will Be Blood). De bedwelmende muziek (van Jonny Greenwood!), sierlijke camerabewegingen en de weelderige kostuums vormen een prachtig defilé. Het is overigens de laatste film waarin Day-Lewis te zien zal zijn, want de acteur gaat met pensioen.

Call me by your name

Iedereen was gek van deze prachtfilm over een 17-jarige jongen (rijzende ster Timothée Chalamet) die verliefd wordt op een oudere student (Armie Hammer) op het landgoed van zijn vader tijdens een lange, zwoele zomer in Zuid-Italië. Eerst verzet hij zich nog tegen zijn gevoelens, maar in zwemshort blijkt het moeilijk om zijn passie in toom te houden. Verrukkelijk acteerwerk, zuiderse locaties en dromerige muziek van o.a. Sufjan Stevens: alles zit juist in deze coming-ofagefilm van Luca Guadagnino (A Bigger Splash), die je de extase en hartzeer van eerste liefde doet (her)beleven. Mooie bijrol van een perzik ook.

Beautiful boy

De eerste Amerikaanse film van onze landgenoot Felix Van Groeningen (The Broken Circle Breakdown) raakt je recht in je hart. Het drama over een vader (Steve Carell) die worstelt met de drugverslaving van zijn zoon (Timothée Chalamet, opnieuw) is gebaseerd op de memoires van journalist David Sheff en zijn zoon Nic. Een vaderzoonportret dat de verwoestende impact van crystal meth in beeld brengt. Een emotionele rollercoaster die nog lang blijft nazinderen, dankzij de sterke soundtrack (van David Bowie tot Neil Young, Nirvana en Sigur Rós), de gevoelige regie van Van Groeningen, en twee topacteurs.

First man

Ryan Gosling vertolkt astronaut Neil Armstrong en ligt op koers voor de Oscars. De film van Damien Chazelle (La La Land) reconstrueert Armstrongs eerste stappen op de maan, maar vertelt ook het ingetogen verhaal van een koppel met persoonlijke tragedies (Claire Foy speelt, met veel naturel, mevrouw Armstrong).

I, Tonya

Margot Robbie acteert de pannen van het dak als kunstschaatser en ice queen Tonya Harding, die in de jaren 90 haar grootste rivale uitschakelde om op de Olympische Spelen te geraken, en zich daarvoor op glad ijs begaf. Een onwaarschijnlijk entertainend, waargebeurd drama vol humor en huiselijk geweld.

THREE BILLBOARDS OUTSIDE EBBING, MISSOURI

‘Hoe kan dit, commissaris ? ’ Met drie grote reclamepanelen eist Frances McDormand gerechtigheid voor de onopgeloste moord op haar dochtertje. Daarmee voegt ze alweer een onvergetelijk personage toe aan haar reeds indrukwekkende palmares. Ze werd ervoor bekroond met een Oscar.

A QUIET PLACE

Deze vernuftige horrorfilm werd niet alleen geregisseerd door John Krasinski, hij speelt ook zélf de hoofdrol in de film naast zijn real life-echtgenote Emily Blunt. Die imponeert als een zwangere vrouw die met haar gezin letterlijk op de toppen van haar tenen moet lopen, anders worden ze gedood door hoogsensitieve monsters. Razend spannend!

GIRL

De eerste langspeelfilm van Lukas Dhont won in Cannes de Camera d’Or voor Beste Debuut én de Queer Palm. Het begin van een onwaarschijnlijke prijzenregen. Dit is een tedere, genuanceerde en o zo belangrijke film over een transgender die ballerina wil worden. Met een onvergetelijke, enorm breekbare vertolking van de piepjonge acteur Victor Polster.

Lees hier ook de getuigenis van Victor Polster, die dit jaar in Cannes won voor zijn rol in ‘Girl’. 

LADY BIRD

Greta Gerwig zorgde met Lady Bird voor een Oscarfavoriet van jewelste: de coming-of-agefilm met Soairse Ronan in de hoofdrol – én met Timothée Chalamet, opnieuw! – gaat over de woelige relatie tussen een moeder en haar tienerdochter (Ronan) in het zonnige Californië. Hartverwarmend, grappig én pijnlijk herkenbaar, zonder een spatje meligheid.

TULLY

Het ouderschap is een slagveld, en Charlize Theron overtuigt (zonder make-up) als een uitgeputte moeder die met de komst van haar derde kind balanceert op de rand van de afgrond. Als haar broer een nanny regelt, krijgt haar leven plots weer zin. Een originele ode aan de ploetermoeder, waarin de geestige en triestige momenten elkaar afwisselen.