BLOG: Lenen in de supermarkt
De afgelopen week is me iets overkomen dat me ongelooflijk goed gezind heeft gemaakt. Het was een klein gebaar, maar een dat grote gevolgen had voor mijn humeur die dag en zelfs de daarop volgende dagen. En het gebeurde allemaal in mijn lokale kleine supermarkt.
Het was tegen sluitingstijd en zoals wel vaker het geval was, moest ik nog snel wat spullen kopen voor het avondeten. Toen ik aan de kassa kwam zei de kassierster doodleuk dat Bancontact niet werkte. Op zich niet zo’n probleem, alleen behoor ik tot het soort mensen die nooit meer dan een paar euro cash op zak heeft. Het was te laat om nog snel naar een geldautomaat te hollen – de supermarkt zou over een paar minuten sluiten – dus zag ik mijn avondeten al aan mijn neus voorbijgaan.
Maar dat was buiten die attente klant gerekend die zijn zakje stond te vullen en hoorde dat ik geen cash op zak had. ‘Geen probleem, ik zal wel voor jou betalen’, sprak de man. ‘Schrijf het geld vervolgens maar over op mijn rekening’. Ik wist even niet waar ik het hoorde. Dat iemand die ik totaal niet kende dit wou doen, vond ik ongelooflijk. In een tijd waarin het allemaal over me, myself & I gaat, vond ik het geweldig dat iemand dat deed.
Het zegt iets over onze tijden, vind ik. Want wat de man deed, is een zalige opgestoken middenvinger naar de doemdenkers van deze wereld, die oreren dat naastenliefde – of hoe je het ook mag noemen – voorgoed verloren is. Meteen nadat hij mijn boodschappen betaald had, heb ik het geld via mijn mobiele bankieren-app overgeschreven. En uiteraard heb ik het bedrag naar boven afgerond. Omdat de man dat verdiende, verdorie. En niet alleen omdat ik anders geen eten had gehad. Maar omdat ik dank zij hem weer een beetje meer ben gaan geloven in de goedheid van de mens.