BLOG: Eenzaam zonder iemand

Michaël De Moor

27 okt 2016

Ik ging het eigenlijk over iets anders hebben, maar een nieuwsbericht van een week geleden blijft maar door mijn hoofd spoken. U heeft het ongetwijfeld ook gelezen: een bejaarde man werd pas acht maanden na zijn dood teruggevonden op zijn appartement. Hij werd dan ook nog eens per toeval ontdekt omdat de buren werken moesten laten uitvoeren en daardoor in zijn flat moesten zijn.

Acht maanden overleden zijn zonder dat iemand dat gemerkt heeft, het lijkt me haast onmogelijk. Was er dan werkelijk niemand die de man miste, vraag ik me af. Ik las dat hij heel teruggetrokken leefde en blijkbaar betekent dat dat hij vrienden noch familie had die af en toe eens op bezoek kwamen. En dat maakte me om de een of andere reden bijzonder triest.

Zou het mij ook kunnen overkomen, denk ik dan. Ik ben geneigd om daar met een luid en duidelijk nee op te antwoorden, maar wie zegt dat het zo zal zijn? Misschien eroderen vriendschappen met de jaren wel, denk ik dan. En kan het effectief gebeuren dat je ineens moet vaststellen dat je moederziel alleen op de wereld bent. Al denk ik toch niet dat het mij gaat overkomen. Daarvoor zijn mijn banden met de mensen die ik graag zie te sterk. Want hoewel het spreekwoord anders beweert: een verre vriend is nog altijd beter dan een goede buur.