5 x boeken om dit weekend te lezen
Verlengd weekend, dat is tijd om even te ontspannen met een goed boek. Inspiratie nodig? Dit zijn vijf van onze favoriete boeken van het moment.
Nadat wij enkele jaren geleden verweesd achterbleven aan het einde van haar roman
Normale Mensen, wisten we: wat de Ierse Sally Rooney ook beslist te schrijven, wij willen het lezen. En zie: de schrijfster is terug met een boek over Alice en Felix. Zij schrijfster, hij werknemer in een distributiecentrum. Het is opnieuw een coming-of-ageverhaal met aandacht voor relaties, vriendschappen en de grote levensvragen daar ergens tussenin, maar dan een stapje verder dan waar haar personages zich in de vorige twee boeken bevonden. Rooney wordt iets ouder, en dat voel je aan haar personages. Dat er weer een nieuwe roman ligt, die ook onmiddellijk werd vertaald in het Nederlands, leek lang niet
evident: Rooney overkwam wat onze Lize Spit voorhad nadat Het Smelt zo populair
was. Ze verkrampte bij de gedachte aan de verwachtingen van haar lezers, en vreesde
dat ze misschien niet nog eens zo’n boek in zich had, dat zo in de armen en harten van
lezers zou worden gesloten. Haar vrees is ongegrond. Rooney kan het nog.
Kreeg jij ook niet genoeg van De Cirkel van Dave Eggers, dat dystopische
boek dat ons achterliet met een wel zeer onbehaaglijk gevoel? Het Alles, zijn nieuwste roman, speelt zich enkele jaren later af. Op een moment dat het machtigste internetbedrijf ter wereld alle andere computerbedrijven heeft overgenomen, zodat er alleen nog maar een gevaarlijk monopolie overblijft: Het Alles. Hoofdpersonage Delaney Wells gaat samen met haar partner Wes aan de slag om Het Alles van binnenuit te vernietigen.
Er zijn een paar schrijvers die boeken schrijven waar wij naar aftellen, en Jonathan Franzen
is er daar zeker een van. Met een bang hart, want kan de man aan de verwachtingen
voldoen? Ja dus. Na De Correcties, Vrijheid en Zuiverheid is er nu Kruispunt, een roman die zich afspeelt in de jaren zeventig bij het gezin Hildebrandt. Vader Russ is een hulpprediker, moeder Marion is briljant maar labiel, en hun liefdeloze huwelijk bracht enkele kinderen voort die elk op zoek zijn naar vrijheid op hun manier. Het lastige is dat de andere gezinsleden vooral obstakels lijken op weg naar die vrijheid. Franzen slaagt er opnieuw in om als geen ander een tijdsgeest te schetsen door middel van machtige personages
die zichzelf en elkaar niet altijd vinden en snappen. Kruispunt is inzoomen en uitzoomen
voor gevorderden, en meteen ook de start van een veelbelovende trilogie.
Vera komt bij een therapeut terecht als ze te kampen krijgt met een burn-out. Via gesprekken keren ze terug naar haar kindertijd, waarin ze met weinig mensen contact bleek te hebben. Omdat ze telkens verhuisden, denkt Vera. Tot ze inziet dat dat verhuizen te maken had met de ziekte van haar moeder. Mira leed aan het münchhausen-by-proxysyndroom. Met behulp van medicijnen maakte ze Vera systematisch ziek. Iets wat haar moeder ontkent. Een beklemmend en bijzonder boek over een bijzonder moeizame relatie tussen een moeder en een dochter.
Een boek is de snelste manier om je te verplaatsen in een leven dat jij niet aan het leven bent, las ik eens. Dat was wat ik deed toen ik de debuutroman van de Noorse Marie Aubert
oppakte en daarna bijna in één ruk uitlas. De enige reden dat ik het niet echt in één ruk uitlas, was het feit dat ik – in tegenstelling tot het hoofdpersonage – kinderen heb die mij dat niet toelaten. Als ik me als moeder van twee jonge kinderen al eens zou durven wijs te maken dat een kinderloos leven simpeler zou zijn, dan wist hoofdpersonage Ida, een architecte van veertig zonder partner of gezin, me danig snel met beide voeten op de grond te zetten. Alle credits aan Marie Aubert, want zowel Ida als de andere personages zijn zo gevat omschreven dat ze of een spiegel voorhouden, of doen denken aan een al dan niet oude bekende. Het boek speelt zich af aan een zomerhuis in Scandinavië, waardoor de link met het populaire De overlevenden van Alex Schulman snel werd gelegd. Toch deed het boek mij meer denken aan Ik ben Eleanor Oliphant (met mij gaat alles goed) van
Gail Honeyman. Met dank aan een vrouwelijk hoofdpersonage met scherpe randen en schaduwkanten, dat er ondanks alles en misschien net daardoor in slaagt om door de lezer begrepen te worden. Een verhaal over zussen, relaties, eenzaamheid en conformiteit.
Tekst: Kelly Deriemaeker – Beeld: Getty
Meer tips voor het weekend:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier