Celebs

Annika is haar chronische ziekte soms dankbaar

Isaline Put

15 jul 2016

Drie jaar geleden kreeg Annika te horen dat ze aan fibromyalgie lijdt, een chronische aandoening die bestaat uit spierpijn en stijfheid. Ze moest een stap terugzetten en ruilde haar drukke leven voor een rustiger bestaan. Een beslissing die ze met pijn in het hart nam, maar waar ze nog geen seconde spijt van heeft gehad.

Stap terug van mijn drukke leven

Annika: “Sinds 2008 leef ik met pijn. Bekkeninstabiliteit ten gevolge van mijn zwangerschap, constateerden de artsen. Dat kon wel vier jaar blijven duren. Af en toe een inspuiting hield me op de been. Pas toen ik na vier jaar merkte dat er geen enkele verbetering te voelen was, ben ik bij andere artsen gaan aankloppen. Een spiertest wees uit dat mijn spieren niet meer ontspanden en dat ik fibromyalgie had.

Ik had nog nooit over de ziekte gehoord en begon me als een gek te informeren via het internet. Pas toen stortte mijn wereld in. Ik las verhalen van mensen die uiteindelijk in een rolstoel waren beland. Mijn leven is voorbij, dacht ik. Dit kwam nooit meer goed. Ik had mijn eigen grafisch bureau, gaf les aan de kunstacademie en ontwierp juwelen. Een superdruk leven, waar ik zo van hield, en plots werd ik verplicht om een flinke stap terug te zetten. De ambitieuze Annika moest plaatsmaken voor een rustiger type. En dat was niet evident. Maar ik had geen keuze.

Ik las verhalen van mensen die uiteindelijk in een rolstoel waren beland. Mijn leven is voorbij, dacht ik.

Gek genoeg vond ik al snel mijn draai in dat nieuwe leven, omdat ik het leven ook anders begon te zien. Vóór mijn ziekte was ik vaak bezig met wat anderen zouden kunnen denken. Zo moest zelfs onze tuin er altijd onberispelijk bijliggen, want stel je voor dat de familie onverwachts zou langskomen. Dankzij mijn ziekte heb ik geleerd om die dingen los te laten en om bezig te zijn met wat echt belangrijk is: mijn man, mijn twee zonen, ons geluk. De rest telt veel minder. Ik weet dat mensen, zelfs in mijn dichte omgeving, blijven beweren dat mijn ziekte vooral tussen de oren zit, omdat je het uiterlijk niet aan me ziet. Er is vaak zo weinig begrip. Ik trok me dat de eerste maanden na de diagnose heel erg aan. Nu niet meer, omdat die mensen mijn geluk niet bepalen én omdat ik mezelf heb aanvaard zoals ik nu ben.”

We zijn zot bezig

“Ik heb mijn balans gevonden in het iets minder gas geven en toch comfortabel kunnen leven. Mijn grafisch werk staat nu op een laag pitje, ik blijf lesgeven en ik organiseer workshops juweelontwerp en dat voelt goed. Mijn ziekte mag me niet tegenhouden om leuke dingen te blijven doen. Als ik het voel kriebelen, of zin krijg om me in iets nieuws te storten, dan ga ik er nog steeds voor. Waar ik de kracht dan vandaan haal? Opgeven heeft nooit in mijn woordenboek gestaan.

Ook mijn man stimuleert me heel erg. Hij is degene die er mee voor heeft gezorgd dat ik sta waar ik nu sta, omdat hij me wél serieus neemt. Omdat hij rekening houdt met mijn pijn. En omdat hij me van tijd tot tijd tot de orde roept. Als ik weer dreig te veel hooi op mijn vork te nemen, trekt hij aan de alarmbel. Ik kan geen twaalf uur meer bezig zijn, maar hoeft dat? Als ik mensen om me heen zie hossen en rennen om alles rond te krijgen, denk ik soms: we zijn zot bezig. Waarom die druk? En dat begint al op jonge leeftijd.

Fibromyalgie gaat nooit over, maar ik kan er wel oud mee worden, en ik kan de dingen blijven doen die ik leuk vind, dus blijf ik ervoor gaan

Zo moest mijn zoontje van zes enkele dagen geleden een leestest op school doen. In een minuut tijd moest hij zo veel mogelijk woorden lezen. Wat een stress voor zo’n kind! En dat wordt alleen maar erger met het ouder worden. Ik zou mijn kinderen daar zo graag voor willen behoeden, omdat ik mezelf ook veel beter voel sinds ik het rustiger aan doe. Stiekem ben ik mijn ziekte soms dankbaar. Klinkt vreemd, maar toch is het zo. Omdat de ziekte me heeft verplicht om op de rem te gaan staan en me heeft leren genieten van dingen die ik voordien niet eens zag. Ja, ik ben levenslang ziek. Fibromyalgie gaat nooit over, maar ik kan er wel oud mee worden, en ik kan de dingen blijven doen die ik leuk vind, dus blijf ik ervoor gaan. Elke dag opnieuw, voor de volle honderd procent!”

Wil je het verhaal lezen achter chronisch zieke mensen? Lees dan zeker het artikel wat als je plots erg ziek bent en Brenda die een boek schreef over haar drie psychoses.