Getuigenis: Gwen betrapte haar man op heterdaad

Acht maanden geleden ontdekte Gwen dat haar partner een relatie heeft met een collega. Ze bleken al meer dan een jaar iets met elkaar te hebben. Dat had Gwen helemaal niet zien aankomen. Intussen is Stijn bij die collega ingetrokken. Gwen bleef achter met duizend en een vragen waarop ze zo snel mogelijk een duidelijk antwoord hoopte te vinden. Dus klopte ze op een dag totaal onaangekondigd bij Stijns nieuwe liefde aan.

Hij was heel afwezig

Gwen: “Ik had al een tijdje een vermoeden. Stijn was zo afstandelijk en koud. Ook toen we voor het laatst een weekendje samen weg waren. Ik had een paar dagen Londen geboekt, omdat ik vond dat we elkaar zo weinig zagen de laatste tijd. Stijn was ook ’s avonds vaak weg voor het werk. Dus gebeurde het dat we elkaar alleen ’s ochtends even zagen, om hem dan pas ’s avonds laat te horen thuiskomen. Maar ook in Londen bleek Stijn afwezig. Hij was constant in de weer met zijn gsm. Wat ik vertelde, drong niet tot hem door. En hoe lief ik ook probeerde te zijn, hij reageerde niet.

Hij was constant in de weer met zijn gsm

Ons weekend werd een hel. Zal wel door de stress op het werk zijn, dacht ik nog. Geen haar op mijn hoofd dat aan een ander scenario dacht. Totdat ik een haarspeld in de wagen van Stijn vond. En even later ook een flacon vrouwenparfum. Toen ik hem ermee confronteerde, zei hij dat een collega dat in zijn auto had laten liggen toen ze op weg waren naar een meeting. Maar het feit dat hij ook dan niet in mijn ogen keek en wel heel snel over iets anders begon, deed me nog meer twijfelen. ‘Heb je een ander?’ Stijn keek niet op en bleef maar naar zijn computerscherm staren. ‘Stop toch eens met die onzin’, zei hij. Koud. Maar die nacht deed ik alweer geen oog dicht.”

Op heterdaad betrapt, meteen gedumpt

“En toen kwam die bewuste vrijdagmiddag. Ik had een halve dag vrij genomen om te gaan shoppen met een vriendin. Ik stortte mijn hart bij haar uit. ‘Er is iets met Stijn’, zei ik. ‘Ik weet alleen niet wat’. Dat me dat een halfuur later meer dan duidelijk zou worden, kon ik toen nog niet vermoeden.

We liepen door een klein straatje, op zoek naar een plek om koffie te gaan drinken. Plots zag ik de auto van Stijn staan, voor een onopvallend hotelletje. Even later hoorde ik een stem die ik uit de duizend herken. Stijn kwam kussend het hotel uit, in zijn armen een slanke blonde vrouw. Hij zag me niet en ik ging compleet gebroken naar huis. Toen Stijn die avond thuiskwam, vond ik de moed en fut niet om hem te confronteren met wat ik had gezien. Ik ging vroeg slapen, Stijn zou nog wat werken. Pas de volgende dag bij het ontbijt barstte ik in tranen uit en vertelde ik dat hij beter zou stoppen met liegen, want dat ik hem op heterdaad had betrapt.

‘Ik heb een ander, ja. Een toekomst met jou zie ik niet meer zitten’

Stijn nam een slok koffie en zei: ‘Ik had het je dit weekend willen vertellen, maar dat is dus blijkbaar niet meer nodig. Ik heb een ander, ja. Een toekomst met jou zie ik niet meer zitten’. Stijn vertelde me meteen dat zij niet de eerste was met wie hij me had bedrogen. ‘Het is sterker dan mezelf. Ik kan het niet weerstaan’. Ik kreeg er geen woord meer uit. Stijn vertrok. Op zondagavond kwam hij een paar spullen halen, waarna hij de deur uit snelde.”

Blonder en veel slanker dan ik

“Nog diezelfde avond heb ik zijn baas opgebeld. Ik had altijd al een goed contact met hem gehad. We gingen vaak met z’n vieren uit eten. En elk jaar gingen we samen skiën. Ook hij ontkende niets toen ik hem vertelde wat er gebeurd was. De blonde vrouw werkte bij Stijn en hem op kantoor. Ze begon er als single en had al van dag één haar zinnen op Stijn gezet, vertelde hij me. ‘Ik zou zo graag met die vrouw praten’, zei ik hem. ‘Als je wilt, kan ik je haar gsm-nummer geven’, zei hij.

Hij vertelde me ook hoe ze heette en waar ze ongeveer woonde. Enkele dagen later belde ik haar op. Ze nam niet op. Ik bleef maar proberen. Totdat ik het niet meer hield en in mijn auto stapte. Ik vond haar huis, net buiten de stad. Ik wist dat Stijn niet bij haar was, omdat hij met een vriend had afgesproken.

Nu koos hij wél voor een vrouw met een kind

Trillend duwde ik op de bel. Ik zag dat er binnen licht brandde... En dan ging plots de deur open. We stonden voor het eerst oog in oog. Ze schrok, wist niet hoe te reageren. Heel onhandig liet ze me binnen. ‘Jij moet Gwen zijn’, was het enige wat ze zei. ‘Ik wil even met je praten’, antwoordde ik. Zo rustig mogelijk. Even later zaten we samen in de woonkamer. ‘Ik weet niet of ík dit echt wil’, probeerde ze het gesprek af te blokken, maar ik was vastberaden. ‘Waarom?’, vroeg ik haar.

Hard, blauw, op het ijzige af

‘Waarom net Stijn?’ Ze haalde haar schouders op. ‘Omdat ik hem leuk vind, zeker’. Net op dat moment ging de deur open en kwam een klein blond jongetje de woonkamer binnen. Hij moest zo’n jaar of vijf zijn. Haar zoon. En toen kreeg ik het echt moeilijk. Ik had zo graag kinderen gewild, maar Stijn zag dat niet zitten. Ik heb me uiteindelijk bij zijn keuze neergelegd. En nu koos hij voor een vrouw met een kind.

Ik huilde, maar zij bleef star zitten en vroeg het jongetje om in de kamer ernaast te gaan spelen. En toen begon ze. ‘Stijn heeft iemand nodig bij wie hij warmte en geborgenheid vindt en dat vond hij niet bij jou. Ik kan hem dat wél geven. De match zit beter, zeg maar’. Ze stond op en ik vertrok. Compleet overstuur reed ik naar huis. Waarom had ze hem niet met rust kunnen laten? Zij was de schuldige, Stijn de zwakkeling.

De vos verliest wel zijn haren, maar niet zijn streken, zeggen ze toch

Het gesprek duwde me nog meer in een bodemloze put. De dagen erna zag ik steeds weer haar ogen voor me. Hard en blauw, op het ijzige af. Ze was knap, dat zag ik ook. En veel slanker dan ik. Misschien was het dat wel?”

Geen liefde, maar een fait divers

“We zijn nu enkele maanden verder. Stijn is intussen bij haar ingetrokken. We hebben nog nauwelijks contact. Via via hoor ik dat hij nog altijd dolverliefd is. De hele wereld mag weten dat ze samen verder willen. Met haar zoontje. Maar hoelang houdt hij het deze keer vol? De kans is groot dat haar hetzelfde lot te wachten staat.

De vos verliest wel zijn haren, maar niet zijn streken, zeggen ze toch. Ik denk nog vaak aan het gesprek van toen terug. Heb ik spijt? Ergens wel. Omdat ook zij me uiteindelijk geen antwoord gaf. En omdat ik die dag volledig brak. Misschien was het gemakkelijker als ik haar nooit had gezien. Ik weet het niet. Ik zit nog steeds midden in mijn rouwproces.

Tijd nodig

Mijn grote liefde liet me in de steek voor een vrouw die op geen enkel vlak op mij lijkt. Waarom werd hij dan zes jaar geleden zo verliefd op mij? Ik zou hem zo graag die vraag nog willen stellen. Maar Stijn ontwijkt me. Op dit moment neemt hij zelfs zijn telefoon niet meer op als ik hem bel.

Ik word uit zijn leven geschrapt, alsof onze relatie een fait divers was. Een gedachte die ik nog altijd geen plek kan geven. Hopelijk komt de dag ooit waarop ook hij uit mijn systeem verdwijnt en ik eindelijk mijn tweede leven kan beginnen. Ooit hoop ik voluit te kunnen zeggen: ‘Ze mag hem hebben! Met zijn leugens en bedrog’. Maar nu lukt het me nog niet. Geef me nog wat tijd.”

Meer over liefde & relaties:

• Straffe getuigenis: de man van Iris vond het op vakantie niet nodig haar in te lichten dat haar vader overleden was
• Isabelle over leven met een narcist: ‘een rollercoaster waar je moeilijk afraakt’
• Chloé De Bie over de liefde: “we mogen niet te snel opgeven”

Door: Barbara Claeys

Openingsbeeld: stockbeeld.