Celebs

Veerle werd bevriend met de nieuwe vriendin van haar ex

14 mei 2016

Negen jaar geleden gingen Veerle en haar partner Peter uit elkaar. Hun dochtertje was toen net één jaar. Sneller dan verwacht leerde hij een nieuwe liefde, Hilde, kennen. In eerste instantie wilde Veerle de vrouw in kwestie het liefst zo weinig mogelijk zien. Totdat ze op een dag meekwam toen haar partner hun dochtertje terugbracht.

Automatische piloot

Veerle: “Natuurlijk had ik haar al gezien. Op afstand, toen ze in de auto bleef wachten als mijn ex Charlotte terugbracht. Even beleefd zwaaien, meer gebeurde er niet. En dat was goed zo. Ook al had ík de knoop doorgehakt om uit elkaar te gaan, toch moest ik even slikken toen ik hoorde dat mijn ex al na drie maanden een relatie had met een collega, Hilde. Omdat ik ergens nog de hoop koesterde dat alles uiteindelijk wel weer goed zou komen tussen ons. Ik zag onze breuk als tijdelijk.

De komst van Charlotte had ons leven volledig op z’n kop gezet. We hadden niet gerekend op een huilbaby die ons geen moment rust gunde. Peter en ik leefden op automatische piloot. In plaats van steun bij elkaar te zoeken, gingen we allebei op de vlucht. Op den duur ergerde ik me zo aan hem dat een time-out voor mij de enige optie bleek. Maar Peter zag dat anders.

In plaats van steun bij elkaar te zoeken, gingen we allebei op de vlucht.

Voor hem was de breuk definitief. Ik had de beslissing genomen, voor hem was er geen weg meer terug. Ik ging bij mijn ouders wonen, Charlotte bleef bij mij, op één nacht in de week na. Het begin van een nieuw leven, zonder de vader van mijn kind.”

Stiekem door het raam gluren

“Ik wilde Hilde in eerste instantie niet zien, omdat ik ervan overtuigd was dat hun relatie nooit zou blijven duren. Een impulsieve reactie van Peters kant op onze breuk, meer was het niet. Als hij Charlotte kwam ophalen, bleef Hilde netjes in de auto wachten. Ik gluurde wel eens stiekem door het raam.

Ze had een vreselijke stem, hoorde ik. En ze was niet knap. Meer hoefde ik niet te weten. Tot Peter me enkele maanden later vertelde dat ze samen een huis hadden gekocht. Meende hij het dan toch serieus? En wat met Charlotte? Mijn dochter zou voortaan mee worden opgevoed door een andere vrouw. Dat was even slikken. Maar alles bleef zoals het was. Hilde en ik hadden zo goed als geen contact. Totdat Charlotte tijdens de zomervakantie voor een week naar haar vader ging.

Ik voelde dat Hilde het allerbeste met mijn dochter voorhad.

Ik hield mijn hart vast. Charlotte was geen gemakkelijk kind. Wat ik vreesde, kwam uit. Na vijf dagen belde Peter me op. ‘Ik kom haar vandaag terugbrengen’, zei hij. ‘Ze is onhandelbaar, ik zie het niet meer zitten’. Die dag kwam ook Hilde voor het eerst binnen. Ze was lief en zacht. Ze begon meteen met me te praten. ‘Ligt het aan mij?’, vroeg ze. Ik zag dat ze zich oprecht zorgen maakte.

Charlotte huilde onophoudelijk, ze had zich enkele keren uit pure colère op de grond gegooid. ‘Hoe moet ik daarmee omgaan?’, vroeg Hilde me. Ik gaf haar de raad om het te negeren. ‘Ze doet dat ook bij mij’, stelde ik haar gerust. Voor het eerst hadden we een echt gesprek. En dat deed goed. Ik voelde dat Hilde het allerbeste met mijn dochter voorhad. Ze vertrok opgelucht en ook ik bleef met een goed gevoel achter. Peter had gekozen voor een vrouw die Charlotte in haar hart wilde sluiten. Meer kon ik toch niet verlangen?”

Ik hoop zó dat ze bij hem blijft

“Sinds ons eerste gesprek kwam Hilde steeds vaker binnen. Op den duur kwam ze Charlotte ophalen of terugbrengen zonder Peter. En dan namen we de tijd om even met elkaar te praten. Hilde begon ook meer en meer alles te regelen voor Charlotte. Een opluchting voor Peter, want hij was daar nooit echt goed in. Hilde werd mijn aanspreekpunt. Soms hingen we twee uur met elkaar aan de telefoon.

Langzaamaan begon ze ook over Peter en zijn neiging om elke verantwoordelijkheid van zich af te schuiven. Ze leerde ook zijn mindere kanten kennen en dan vroeg ze me hoe ik daar in het verleden mee omging. Op een dag zaten we samen iets te drinken op mijn terras. ‘Ik wil een kind’, zei ze plots. Peter ging akkoord, maar had er uitdrukkelijk bij gezegd dat hij niet stond te springen om opnieuw een kind op te voeden: dat zou vooral op haar terechtkomen. Maar Hilde was vastberaden, dus werd ze zwanger.

Ze vroeg me hoe het bij ons was verlopen na de geboorte van Charlotte. Ik wond er geen doekjes om: Peter was er toen niet voor mij, punt. Het vermoeden dat zij hetzelfde lot tegemoet ging, werd steeds groter. Hilde belandde in dezelfde situatie. Een maand na de bevalling van hun zoontje belde ze me huilend op. ‘Je had gelijk, Veerle’, zei ze. Ze stond er alleen voor, maar ook dan bleef ze alles voor Charlotte doen, alsof het om haar eigen kind ging.

Een maand na de bevalling van hun zoontje belde ze me huilend op

Dat deed me iets als moeder. Ze maakten samen het huiswerk, ze bracht haar naar de muziekschool, ze nam haar mee naar hun vakantiehuisje in de Ardennen. Charlotte heeft het getroffen met zo’n stiefmoeder, dat besefte ik meer en meer. Ik ben blij dat ze er is. Hilde en ik doen het goed samen en daar mogen we best wel trots op zijn. Zo organiseren we samen de verjaardagsfeestjes van Charlotte. We hebben ook samen haar communiefeest gevierd. We vertrouwen elkaar. Dat is niet alleen in ons belang, maar vooral in het belang van Charlotte, die intussen tien is.

Ik hoop dat ze Peter nooit zal verlaten, ook al heb ik het gevoel dat dat niet ondenkbaar is. Maar wat dan met Charlotte? Nu ik zie hoe weinig Peter veranderd is en hoe moeilijk hij het Hilde soms maakt, denk ik oprecht: ze mag hem hebben! Nu besef ik dat Peter en ik ook zonder kind uit elkaar zouden zijn gegaan. Ik ben in de loop der jaren flink geëvolueerd, zowel op persoonlijk als op werkvlak. Hij is stil blijven staan. Onze relatie had geen enkele kans op slagen, maar ik hoop dat Hilde wél bij hem blijft. Omdat ik me geen betere stiefmoeder voor mijn dochter kan inbeelden.”

Lees hier de straffe getuigenis van Cathy die verliefd werd op de man van haar beste vriendin.