Straffe getuigenis: Yasmine, kunstenares met autisme
Het is vandaag Wereld Autisme Dag, de dag waarop er wordt opgeroepen voor meer begrip en respect voor mensen met een vaak onzichtbare handicap. Ook Yasmine heeft autisme en heeft haar weg moeten zoeken in het leven, kunst bleek de perfecte uitlaatklep.
Yasmine (37) kunstenares met autisme ‘Mijn werk is helend voor mij. Op die manier maak ik verbinding, kan ik laten zien wat er in mij leeft’ “Als kind speelde ik het liefst alleen. Als een ander kindje bij mij en mijn speelgoed kwam zitten, reageerde ik heftig, want ik begreep niet wat er gebeurde. Ik begon dan te gillen, zo bang was ik. Te veel prikkels en beweging brachten me van mijn stuk, ik sloot me af.
Op school kreeg ik uiteraard problemen, ik vroeg te veel geduld van de leerkrachten, er waren ook te veel leerblokken, te veel veranderingen per dag. Gelukkig ben ik naar een school kunnen gaan waar ze lesgaven in grote tijdsblokken, met maximum twee vakken per dag. Jarenlang heb ik geen mensen toegelaten, behalve mijn moeder. Zij was degene die de brug legde van mijn wereldje, mijn ommuurde cocon, naar de buitenwereld door te vertalen wat er in mij leefde. Zij heeft me ook stap voor stap uit die wereld gekregen. Geen sinecure, want een van de moeilijkste dingen voor mij is contact leggen. Maar het lukt steeds beter, al blijf ik me ook terugtrekken.
Ik leerde traag, dus koos ik voor een praktische opleiding. Dankzij vakken als grime, bodypainting en airbrush heb ik verf- en spuittechnieken geleerd, maar ik had nooit geprobeerd om op doek te schilderen. Op een dag kreeg ik er plots zin in en schilderde ik een Egyptische prinses, een vrouw die in mijn dromen was verschenen. Toen mijn moeder dat eerste doek zag, viel ze bijna van haar stoel. Toen is er een nieuwe periode in mijn leven begonnen, ik ontdekte iets waarin ik heel erg goed ben en waarin ik mezelf volledig kwijt kan.”
Dichtklappen of schilderen
“Als ik me terugtrek in mijn eigen wereld, zie ik allerlei beelden. Mythische figuren komen voorbij en blijven in mijn geest ronddwalen tot ik ze op doek kan vereeuwigen, dan verdwijnen ze uit mijn innerlijke wereld en staan ze in de grote, echte wereld. Op die manier kan ik ze loslaten. Dat werk is helend voor mij. Op die manier maak ik verbinding, ik laat zien wat er in mij leeft. Meestal teken ik vrouwelijke figuren. Alle vrouwen vertegenwoordigen aspecten van mezelf: sereniteit, fijngevoeligheid, innerlijke stilte, maar ook de krijgeres, de koningin en de geisha. Ik heb een speciale voorliefde voor geisha’s, het zijn hoogstaande en eervolle vrouwen die in een aparte wereld leven, net zoals ik.
Mijn autisme maakt mij heel kwetsbaar, omdat ik veel geduld vraag en mensen dat niet altijd kunnen opbrengen
Mijn autisme maakt mij heel kwetsbaar, omdat ik veel geduld vraag en mensen dat niet altijd kunnen opbrengen. Ik kan ook niet snel reageren. Er komt vaak veel op me af en dan klap ik dicht. Als er spanning of ruzie is, loop ik weg. Echt vlot zal ik nooit zijn, al heb ik een rijke woordenschat en een goeie verbale intelligentie. Het best communiceer ik via mijn kunst. Ik heb altijd gezocht naar een manier om mijn gevoelswereld naar buiten te brengen, om contact te leggen op een andere, meer sensitieve manier.”
Mezelf zijn, want ik ben het waard
“Vijf jaar geleden ben ik met mijn moeder naar Brugge verhuisd om een bed & breakfast op te starten, met op de benedenverdieping een galerie. Ons huis is dus een va-etvient van mensen, een uitdaging voor mij. Sinds ik open ben over mijn autisme, ervaar ik meer begrip, mensen krijgen een verklaring waarom ik soms ‘raar’ doe of afwezig ben. En tegelijk evolueer ik, leer ik beter met mensen en veranderingen om te gaan. Ik weet dat ik anders ben.
Ik ben er om mensen te laten nadenken over het leven, zegt mijn moeder altijd. Daar ben ik niet mee bezig. Voor mij is het belangrijkste dat ik me niet meer schaam over mezelf. Het leven is niet gemakkelijk, maar het wordt beter met de jaren. Ik heb al veel ballast gedumpt en ik heb nu ook begrepen dat niet alle onbegrip aan mezelf te wijten is. Dankzij mijn kunst heb ik meer zelfvertrouwen. Ik kan iets, zelfs dankzij mijn autisme. Succes is voor mij te kunnen leven van mijn kunst, maar ook te weten dat ik iets waard ben. Het is in balans zijn en gewoon kunnen zijn wie je bent. In mijn geval: Yasmine, de vrouw met autisme. En Yasmine, de kunstenares.”
Wil je nog meer sterke verhalen lezen? Lees dan hier het verhaal van An, zij werd mama op haar 40ste. Of lees het verhaal van Nikki, zij dacht aan zelfmoord en vertelt hoe ze hiermee omgaat.
Openingsbeeld: stockbeeld.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier