Gezond

WEG MET PLASTIC!

Tanja Dierckx

14 mei 2018

Chef Human Interest Tanja Dierckx registreerde zich op www.meiplasticvrij.be en probeert zo goed mogelijk volgens haar actieplan te leven.

Gezwind stap ik Bar Marie op de gelijkvloerse verdieping van Sanoma Media binnen en bestel mijn portie ontbijtfruit voordat ik boven aan het werk ga. Het fruit komt, zoals altijd, in een plastic beker met deksel. Oops! Eerste blunder, en het is nog maar 2 mei. De kracht van de gewoonte. ‘Kan ik dit in een andere beker krijgen?’. Neen dus, er zijn geen andere dan plastic bekers om mee te geven, maar de man achter de kassa is wel mee. ‘Je bent vandaag al de derde die erom vraagt en terecht, er mag wel wat minder plastic in deze wereld zijn’. Mei Plasticvrij is duidelijk ook een campagne van bewustwording. Pas nu realiseren we ons hoeveel plastic we gebruiken en praten we erover. ‘Ach, dat is weer zo’n hype, dat gaat wel over’, reageert de vrouwelijke collega van de man achter de kassa. Oei, denk ik, we zijn er nog lang niet. Ik betaal met mijn – plastic! – badge en beslis dat ik deze beker ga spoelen na gebruik, zodat ik hem de volgende keer kan geven om bij te vullen.

Bosjuttersgevoel

Weekend. Wat kan ik doen op een dag waarop we gaan wandelen in de Lommelse Sahara? Ik scroll door mijn actieplan op meiplasticvrij.be en vind twee bruikbare acties: ‘Drink kraantjeswater’ en ‘Raap plastic afval in de natuur op’. Ik vul onze drinkfles met gefilterde gemeentepils en neem een zakje mee voor afval. Vaststelling: zowel de filterkan als onze drinkfles als het zakje zijn uit plastic. Blijkbaar zetten we plastic in tegen plastic.

Het ‘opruimen’ van het bos past wel bij een neurotisch kantje van mezelf, maar plots krijg ik zo’n gevoel van: ‘Gelukkig ken ik hier niemand, ik zou niet willen dat ze me zo in het zand zagen schrapen naar viezigheid’. Ik voel me een verloren gelopen strandjutter, een eenzame wereldverbeteraar in het bos. Mijn vriendin vindt het vooral grappig. Op enkele uren krijg ik gemakkelijk mijn zak gevuld en smijt hem achteloos in de – plastic! – vuilnisbak aan de parking. Zonder twijfel is het prettiger om zo’n opruimactie in groep te doen.

Ik voel me een verloren gelopen strandjutter, een eenzame wereldverbeteraar in het bos.

Op woensdag en vrijdag ontvang ik cliënten in mijn therapiepraktijk. In plaats van water in plastic flessen, bruis of plat, krijgen ze nu gefilterd kraantjeswater in een glas. En ze vinden dat oké. Een nieuwe regel is gezet.

Breng me bulk!

Koelkast leeg. De grote uitdaging stelt zich: inkopen doen zonder een gram plastic mee naar huis te brengen. Dus op naar Said, de Turk om de hoek, want daar kan ik groenten en fruit ‘los’ kopen. Behalve sla, daar zit plastic rond. Dan maar even geen sla. Al mijn groenten gaan los in dezelfde herbruikbare tas en dat is buitengewoon gemakkelijk. Wat is eigenlijk het nut van groenten per soort in plastic zakjes steken, bedenk ik me.
Volgende stop: de supermarkt. Héél véél groenten en fruit zijn daar in plastic verpakt. Geen ontkomen aan, gelukkig ben ik al voorzien. Maar ook vis zit in plastic. En sushi en kaas. En zwijg me over poets- en wasproducten. Er zijn gewoon géén oplossingen te vinden binnen deze winkel. Het ergste is: géén mozzarella. Waar vind ik in godsnaam mozzarella in bulk? Ik strompel buiten zonder plastic, zonder vis en kaas, maar met een tas vol glazen bokalen … Een serieuze training voor mijn armspieren. Ik vraag me af wat mensen zonder auto daarmee doen.

Dit heb ik tot hiertoe geleerd:

– We gebruiken veel meer plastic dan we denken!
– Veel mensen hebben zich de herbruikbare boodschappentas al lang eigen gemaakt. De witte plastic zakjes verdwijnen stilaan uit de winkels en de papieren zak maakt een bewuste comeback.
– Gefilterd kraantjeswater, zeker met een citroentje erin, is even lekker als water uit een plastic fles. Dat betekent, wat mij persoonlijk betreft, toch al zo’n 400 plastic flessen per jaar minder.
– Voor een drukbezet persoon is het niet evident om vis en kaas in aparte winkels te kopen (dat kost tijd!), gelukkig eet ik geen vlees.
– Niet alleen de eindgebruiker kan de wereld verbeteren. Even groot werk moet gebeuren aan de kant van de producent, en dan vooral op de inpakafdeling.
– Tournée Minérale was gemakkelijker!

Wordt vervolgd...