Kristiane heeft zware hooikoorts: “Wat voor levenskwaliteit heb je als je hele dagen in bed moet liggen?”
Allergieën doen zich voor in vele gedaanten, van extreme jeuk, brandwonden tot fataal hartfalen. Eén ding hebben ze allemaal gemeen: voor wie eraan lijdt, wacht een leven van waakzaamheid. Kristiane heeft zware hooikoorts: “Enkel de medicatie houdt het leefbaar.”
Kristiane: “Als kind had ik er al heel erg last van. Ik herinner me dat het rond mijn tiende op een hoogtepunt kwam. Tijdens de paas- en zomervakanties lag ik dikwijls ’s middags al in mijn bed, omdat ik zo uitgeput was nadat ik te lang in de velden had gespeeld. Ik moest zo hard en veel niezen dat ik minstens twintig zakdoeken mee naar mijn kamer nam. Ook mijn ogen deden enorm pijn. Het duurde altijd een aantal dagen, daarna zwakte het weer iets af. Ik weet nog goed dat mijn moeder me mee naar de dokter nam. Die had een oplossing voor mijn hooikoorts: een spuit uit Engeland. Ik was er zo bang voor dat ik deed alsof ik flauwviel. (lacht) Die spuit heb ik dus niet gekregen. Intussen bleven mijn allergieën aanhouden. Ik bleek overgevoelig voor graspollen en verschillende boompollen.”
“Pas toen naar de stad verhuisde, ik was twintig, nam mijn hooikoorts af. Een verademing, letterlijk en figuurlijk. De jaren daarop vermeed ik zo veel mogelijk parken en bossen. Tot ik acht jaar later weer verhuisde en mijn hooikoorts weer toenam. Elke lente begon het opnieuw: niezen, niezen en nog eens niezen. Mijn rug deed er pijn van, mijn ogen brandden. Uiteindelijk schreef de dokter een middel tegen hooikoorts voor dat echt bleek te helpen. Dat neem ik nog altijd, zelfs het hele jaar door. Als ik ermee stop, voel ik het verschil meteen. Dan krijg ik aanvallen van enorme jeuk op mijn rug, ik moet constant niezen, ben doodmoe en krijg hoofdpijn.
Ik heb ook een huismijt- en stofallergie ontwikkeld, vandaar dat ik het hele jaar medicatie neem, samen met een neusspray. Er valt mee te leven, maar als ik mijn medicatie en neusspray niet meer zou hebben, dan vind ik het niet leefbaar. Want wat voor levenskwaliteit heb je wanneer je hele dagen in je bed moet liggen?”
Elke lente begon het opnieuw: niezen, niezen en nog eens niezen. Mijn rug deed er pijn van, mijn ogen brandden
“Soms gaan allergieën vanzelf over of komen er andere voor in de plaats, maar ik denk niet dat ik ooit van mijn hooikoorts af raak. Niemand van mijn familie had er last van, erfelijk is het dus niet. Hoewel mijn moeder op haar 82ste ook plots hooikoorts begon te krijgen. Dat is het onvoorspelbare aan allergieën; je kunt jarenlang nergens last van hebben en opeens een allergie ontwikkelen. De één heeft ook veel ergere verschijnselen dan de ander. Inmiddels lijkt de halve wereld last van een vorm van hooikoorts te hebben. Steeds meer mensen leven met een pollenallergie. Misschien heeft het te maken met de milieuvervuiling, maar ik ervaar net het omgekeerde: in de stad heb ik er minder last van, in de bossen en de velden des te meer.”
Tekst: Joanie de Rijke. Beeld Diego Franssens.
Lees nog meer getuigenissen:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier