Diabetes is jammer genoeg een levenslange diagnose – eentje die jou misschien ook boven het hoofd hangt.
“Diabetes type 2 komt in mijn familie voor, daarom liet ik vroeger al regelmatig mijn bloed controleren. Ik ben ook niet bepaald mager te noemen en dat verhoogt het risico, wist ik. Ik denk dat ik 44 was toen diabetes type 2 werd vastgesteld. Dat is schrikken natuurlijk, maar gelukkig was ik er op tijd bij. ‘Op tijd’ wil zeggen dat ik geen insulinespuiten nodig had maar het kon oplossen met pillen, twee per dag. Ook besefte ik dat ik mijn levensstijl moest aanpassen, vooral beweging was belangrijk. Ik wandelde al redelijk veel, maar heb het tempo vanaf toen nog wat opgevoerd en in plaats van de auto pak ik zoveel mogelijk de fiets. Met de hulp van een diëtiste heb ik mijn eetgewoontes aangepakt. Ik ken mijn zwaktes: als ik stress heb, ga ik meer eten, vooral zoetigheid. Nu eet ik vooral fruit, al blijft zo’n zoete koek nog altijd smaken, want je moet ook niet te streng zijn voor jezelf, wil je het volhouden. Gerookt heb ik nooit en ik drink zelden, dat helpt ook.”
‘Gezondheidsproblemen liggen nog altijd te veel in de taboesfeer’
“Momenteel gaat het goed, met de medicatie en mijn aangepaste manier van leven heb ik de diabetes onder controle. Als ik op vaste tijdstippen eet en naar mijn lichaam luister, merk ik er niets van. Maar als ik bijvoorbeeld uiteten ga en een ander patroon volg, dan voel ik soms dat mijn suikerspiegel te laag staat. Ik word dan draaierig en heb totaal geen fut. Door iets kleins te eten, los ik dat op.”
“Ik weet dat sommige mensen zich schamen voor hun diabetes, maar zelf heb ik daar geen last van. Ik spreek er juist heel open over omdat ik vind dat gezondheidsproblemen nog altijd te veel in de taboesfeer liggen. Doordat ik er zo open over ben, is er een speciale ruimte op mijn werk vrijgemaakt - ik zit in de zuivelsector – waar andere diabetici rustig hun insuline kunnen inspuiten. Voorheen deden ze dat op het toilet, dat is nog altijd het geval op sommige werkplekken.”
‘Met de medicatie en mijn aangepaste manier van leven heb ik de diabetes onder controle’
“Ook kan ik het perfect loslaten, er zijn tenslotte ergere dingen dan suikerziekte. De diabetes heeft me geleerd meer tijd voor mezelf te maken en te genieten van de kleine dingen in het leven, zoals luisteren naar de vogels in mijn tuin. Vroeger ging mijn suikerspiegel de hoogte in door inwendige stress. Nu niet meer. Op dat vlak is mijn leven erop vooruit gegaan, ik ben me bewuster geworden van wat ik belangrijk vind, waar ik tijd aan wil besteden. Diabetes blijft natuurlijk iets waar je mee moet leren leven, maar tegelijkertijd heeft het me mentaal evenwichtiger en rustiger gemaakt.”
Lees ook:
Door: Joanie De Rijke. Foto’s: Carmen De Vos.
