Véronique runt een trainings- en consultancybedrijf en heeft daarbuiten altijd op amateurniveau gesport. Toen ze zag dat haar lichaam veranderde door minder te sporten kocht ze al snel een loopband om wat te trainen. Niet veel later liep ze de marathon van New York.
Sporten op amataurniveau
“Ik heb twintig jaar lang op amateurniveau redelijk intensief gedanst. Van moderne
jazzdans en klassiek ballet tot flamenco en salsa. Ik bewoog dus wel, maar zag dat nooit als sport. Tot ik ermee stopte en na een paar jaar merkte dat mijn lichaam toch wel veranderde. Dus kocht ik eind 2016 een loopband.
Toen ik dat op Facebook postte, vroeg een vriendin of ik geen zin had om de marathon van New York te lopen ten voordele van een goed doel. Dat stond al lang op mijn bucketlist, en ik was dus meteen getriggerd. Al na drie weken liep ik een paar rondes mee van de Warmathon, ongeveer 7,8 kilometer en dat voelde super. Mijn besluit stond vast: ik ging door en zou alles op alles zetten om New York uit te lopen.
‘Het stond al op mijn bucketlist, toen mijn vriendin het voorstelde. Na drie weken liep ik al 8 km van de Warmathon’
Marathon van New-York
Vanaf januari vorig jaar zijn mijn vriendin en ik begonnen met onze training. Het grote voordeel van samen sporten is dat je niet zomaar kunt afzeggen; je wilt de ander niet in de steek laten. En er was dat gemeenschappelijke doel waar we met z’n tweeën naartoe wilden werken. Hoe meer we trainden, hoe beter we ons voelden. Na een uur lopen had ik energie voor de hele dag en het gaf ook een geweldige boost aan mijn humeur. Door bewust met mijn lichaam bezig te zijn, had ik minder tijd om te piekeren. Dat trainen vormde een prima tegengewicht voor het vele mentale werk dat ik doe. Dat was een extra motivatie.
De marathon van New York vond plaats in november vorig jaar en het was een fantastische, onvergetelijke ervaring. De eerste helft heb ik met drie andere lopers van de groep van twintig die vanuit België was vertrokken, gelopen. Daarna is ieder in zijn eigen tempo doorgegaan. Tijdens de tweede helft heb ik het een paar keer moeilijk gehad, maar ik heb de eindmeet gehaald zonder blessures én ik zat niet compleet kapot. Meer nog, de volgende dag stond ik zo fris als een hoentje op.
Daarna is het even moeilijk geweest. Ik heb zelfs een maand stilgezeten, had altijd gedacht dat de marathon van New York de eerste en de laatste zou zijn, maar ik ga nu trainen voor die van Antwerpen, in 2019. En tussendoor loop ik misschien een halve marathon. Van stoppen is geen sprake.”
Lees meer straffe getuigenissen:
Tekst: Joanie De Rijke – Foto: Liesbet Peremans
