Actieplan voor emo-eters
Je eet als je blij bent. Je eet als je verdrietig bent. Je eet als er iets gevierd moet worden. Je eet als je vindt dat je het verdient. Je eet als je alleen bent. Je eet als je samen bent.
Bij jou is eten dus niet noodzakelijk gelinkt aan honger hebben, maar aan gevoelens. Eten is troost, eten is blijdschap. Denk jij ook vaak: 'Nog één koekje, en dan wordt alles beter.'? Diëtiste Lieve Pensaert schiet te hulp!
STOP MET VERDRINGEN EN VERDOVEN
Eten is een van onze basisbehoeftes en vanaf onze geboorte is eten dus ook gelinkt aan genot, veiligheid en geborgenheid. Emo-eters koppelen eten dus aan gevoelens. Het is enorm lastig om dat gedragspatroon te doorbreken, vooral omdat het bij iedereen een andere oorzaak heeft en het eetpatroon zich uit in een andere vorm. Zodra je hersenen de link hebben gelegd tussen voedsel en troost, krijg je dat moeilijk teruggedraaid. Verder kun je ook honger krijgen door te veel stress, want in stressvolle situaties maakt je lichaam meer cortisol aan, een hormoon waarvan je honger krijgt. Ook verveling is een mogelijke oorzaak van overeten. Uren voor tv hangen en intussen achteloos een grote zak chips leegeten: dat doe je niet uit honger.
Diëtiste Lieve Pensaert: “Niemand wordt geboren als emo-eter. Het is aangeleerd gedrag, dat vaak bij meerdere mensen voorkomt in één en dezelfde familie. Je hebt gezien hoe je ouders reageerden op stress of verdriet en gaat hen imiteren. De mensen die vastzitten in zo’n patroon raken daar heel moeilijk zelf uit. Ze hebben vaak professionele begeleiding nodig. Ik organiseer zelf regelmatig cursussen van vijf dagen in de Ardennen, speciaal voor mensen die een complexe band hebben met eten. Het is een groeicursus waarbij we op zoek gaan naar manieren om patronen te doorbreken. Vaak wordt eten gebruikt om te verdoven of iets te verdringen. Wat kun je in moeilijke situaties nog doen behalve eten?"
"Eerst en vooral moet je erkennen dat je eet terwijl je geen honger hebt. Daarna proberen we te vinden wat je écht nodig hebt. Daarvoor gebruik ik de Outward Bound-methodiek van het ervaringsleren. De cursisten worden uit hun comfortzone gehaald, we veroorzaken bewust een beetje stress. Op zo’n moment zouden ze normaal willen eten of net helemaal niet. Wij gaan het gesprek aan en moedigen aan om uit te spreken wat ze niet fijn vinden. Dat kan bijvoorbeeld zijn dat er iemand in hun leven is die altijd bepaalt wat ze moeten doen, of dat ze nooit echt voor zichzelf durven op te komen. Het is belangrijk om die gevoelens te benoemen en ze niet langer te verdringen.”
JOUW WEG NAAR GEWICHTSVERLIES
Emo-eters zijn niet gebaat bij een ‘echt’ dieet als low carb of Atkins. Een van de beste oplossingen is mindfulness: eten met aandacht, in het hier en nu. Het probleem is niet een gebrek aan wilskracht, maar het verwaarlozen van je echte behoeften.
Lieve Pensaert: “Bij emo-eters raad ik altijd aan om meer gestructureerd te eten. Dat helpt echt. Concreet moet je basisplan zijn om drie maaltijden per dag te eten met twee keer een tussendoortje. Krijg je daarbuiten toch nog de drang om te eten, kun je verschillende dingen doen. Iemand opbellen en je erdoor praten. Of even gaan wandelen. Een lang, warm bad nemen. Je nagels lakken. Beginnen te breien of haken. Kijk of je daar rustiger van wordt. Het is belangrijk om de onrust die je doet eten, weg te halen. Je moet proberen om mentale rust in te bouwen.”