Diane Von Furstenberg voorspelt... De toekomst van de mode

Als voorzitter van de Raad van Amerikaanse Modeontwerpers is onze gastvrouw Diane von Furstenberg uitstekend geplaatst om het modesysteem, dat volgens haar en velen achterhaald is, onderuit te halen. Hoe ziet ze dat?

Je plan was om in september tijdens de New York Fashion Week een collectie voor te stellen die onmiddellijk in de winkel zou te krijgen zijn. Maar de laatste tijd is er nogal wat veranderd...

“Ik heb besloten de Britse ontwerper Jonathan Saunders aan te stellen als artistiek directeur bij DVF. Het is niet de eerste keer dat ik met Britse designers samenwerk. Ik hou van hun durf, hun gevoel voor kleuren en print. Voor mij zijn er twee landen met modeacademies die echte ontwerpers afleveren: België en Groot-Brittannië.”

Vorig jaar zat je in de jury bij de eindejaarsshows van La Cambre.

“Ik ben over het algemeen niet iemand die de mode intellectualiseert. Ik ga op mijn instinct af, al van bij mijn prille begin, maar wat ik in La Cambre heb gezien, vond ik erg interessant. Bijna alle studenten hadden kleren gemaakt die ik ‘homeless’ zou noemen, met ongelooflijk veel zakken. Ik bedacht meteen dat die iets zeiden over een bepaalde spirit die er heerst en over de tijd waarin we leven.”

Als we het over actualiteit hebben: de mode ondergaat enorme veranderingen, vooral door de verkoop via internet. Hoe denk jij daarover?

“Tegenwoordig zitten consumenten nergens meer op te wachten. Het wordt steeds moeilijker om hen te verrassen. Ze kunnen alles kopen, op elk moment. Als merk moeten we dat zien en ons daaraan aanpassen. Als je dat niet doet, heeft je business geen overlevingskans. De positieve kant is dat elke periode van verandering om een aanpassing op elk niveau vraagt.”

Heeft je samenwerking met Jonathan Saunders een invloed gehad op de manier waarop je die veranderingen aanpakt? 

“Bij Jonathan had ik voor de eerste keer de indruk dat ik mijn opvolger had gevonden. Een man die het merk even goed begrijpt als ik. Ik geloof dat mijn carrière in drie fases kan worden onderverdeeld: het begin, met het succes van de wrap dress in de seventies, dan mijn comeback 18 jaar geleden en ten slotte de vernieuwing binnen het huis met de komst van Jonathan.” Vanaf het begin van onze samenwerking besloten we de vrouw centraal te plaatsen, en ook rekening te houden met de kalender. De afgelopen jaren hebben veel merken gekozen voor ‘no season’, onder het voorwendsel dat de mode een wereldwijde business is geworden. Zo vind je bijvoorbeeld midden in de zomer winterjassen in de winkel. Dat klopt gewoon niet. Jonathan en ik stelden ons de vraag wat vrouwen wilden dragen op elk moment van het jaar, en we besloten hen de kleding te bieden die bij die momenten paste.”

Je ontwerpt dus niet meer volgens het principe van twee seizoenen (lente/zomer en herfst/winter). Betekent dat dat je geen shows meer zult geven tijdens de Fashion Week in New York? Want zo’n glamourdefilé zet de klanten toch aan het dromen? 

“Dat is juist het probleem. Iedereen kan de shows zien. De stukken worden gefotografeerd en gedeeld op de sociale netwerken, en dan gekopieerd door de mainstream merken. De collecties die op de shows getoond worden zijn pas zes maanden later te krijgen in de winkel. Op dat moment hebben de mensen al geen zin meer in die kleren. Jonathan en ik hebben dus besloten in twee fases te werken: eerst een voorstelling van de collectie aan de vakmensen, zes maanden voor de lancering. Daarbij mogen er geen foto’s genomen worden, om plagiaat te voorkomen (want de mainstream merken hebben de knowhow om de kopieën drie weken later in de winkel te brengen, red.) en er mag niets op de sociale netwerken getoond worden. En de show komt op het moment dat de stukken in de winkel en online verkrijgbaar zijn.”

Het feit dat de mainstream merken de collecties van de ontwerpers kunnen kopiëren voor ze zelfs maar in de winkel hangen, is een drama voor designers. Het grote publiek is zich niet noodzakelijk bewust welke weerslag dat gebrek aan ethiek op de modewereld heeft. 

“De mensen hebben het tegenwoordig altijd over ethiek en duurzaamheid. Dat zit altijd in mijn achterhoofd als ik weer eens een tijdloze jurk heb gemaakt die niet uit de mode raakt. Het bewijs is er: in de vintagewinkels en online vind je nog originele seventies-modellen die perfect actueel zijn.”

Als je de huidige mode-industrie vergelijkt met de jaren 70 waarin je de wrap dress ontwierp, wat zijn dan de grote verschillen?

“We zullen nooit meer de vrijheid, zorgeloosheid en spontaniteit kennen die toen kenmerkend waren voor de mode-industrie en de maatschappij in het algemeen. Tegenwoordig moet je alles tot in de puntjes hebben uitgewerkt om te kunnen slagen. Ik heb soms de indruk dat we op een achtbaan zitten en ons heel goed moeten vasthouden.”

Een van de missies van de Raad van Amerikaanse Modeontwerpers – waar jij voorzitter van bent – is mode promoten als een vorm van Amerikaanse kunst en cultuur. Welke jonge ontwerper of welk label volg jij?

“Alexander Wang, mijn petekind (Diane steunde hem toen hij een jonge ontwerper was, red.), en Kate en Laura Mulleavy, de twee zussen achter het merk Rodarte. Ze wonen in Los Angeles en ik hou erg van hun werk.”

Welke raad zou je ontwerpers willen geven die nu pas beginnen? 

“Ik zou zeggen dat het meer dan ooit belangrijk is om echt supermooie stukken te maken die mensen hier en nu willen dragen. Zoals ik al eerder zei, tegenwoordig kunnen klanten alles op afstand doen: kleren zien, liken en zelfs passen. De digitale wereld biedt een zee van mogelijkheden.”

Het volledige interview en een unieke blik in de wereld van Diane von Furstenberg vind je in Het september-nummer van Feeling.

Wil je nog meer lezen over Diane von Furstenberg? Check dan hier de 10 stijlgeboden van Diane.