Celebs

Virginie kreeg een wake-up call door haar borstkanker

Feeling Redactie

10 sep 2016

Virginie is lid van een van de grootste redersfamilies van ons land. Ze voert nog een aantal bestuursfuncties uit binnen de Saverys-groep, maar woont en werkt op dit moment voornamelijk in Montepulciano (Toscane), waar ze het wijndomein Avignonesi uitbaat. In 2012 kreeg ze borstkanker, waarna ze besloot om zich in te zetten voor ‘The Beautiful after Breast Cancer Foundation’.

Jaloers op klasgenoten

“Al heel vroeg – ik moet zowat acht zijn geweest – besefte ik dat ik in een welgestelde omgeving opgroeide. Ik kwam thuis bij vriendinnetjes, en zag dat zij kleiner woonden dan ik. Toch verdronk ik zeker niet in weelde. Ik ging naar een gewone school en kreeg een bescheiden som zakgeld. Ik was zelfs een beetje jaloers op wat anderen allemaal mochten: naar de winkel gaan om boodschappen bijvoorbeeld, wat bij ons door de huishoudster of door mijn moeder werd gedaan.

Ik ben behoorlijk sober opgevoed en had zelfs minder kleren in de kast hangen dan sommige klasgenoten. Mijn moeder vond al die overdaad overbodig. Ze vond het belangrijk om mooi gekleed te gaan, maar gaf zich zeker niet over aan excessen. Ik geef trouwens nog altijd niet gek veel geld uit aan kleren. Ik koop Belgische mode omdat ik dat mooi vind, maar niet van peperdure couturiers. Het meest hou ik van Sofie D’Hoore. Met mijn handtas kan ik gerust een jaartje rondlopen tot die zo’n beetje versleten is. Zelfs mijn iPhone is niet het nieuwste model, ik gebruik die gewoon tot hij helemaal de geest geeft.

Mijn ziekte was een wake-up call. Gelukkig zijn is nu mijn grootste ambitie.

Nee, ik hoef in principe niet te kijken wat ik uitgeef, maar ik ben geen grote shopper. Onlangs was ik in Hongkong en China. Die eindeloze shoppingmalls, met altijd weer dezelfde boetieks van Hermès of Prada: het gaf me een wrang gevoel. Ik heb geen behoefte aan dat soort consumptiegedrag. Sinds ik vaak in Italië verblijf zelfs steeds minder. Ik leef daar dicht bij de natuur, de dichtstbijzijnde grote stad is meer dan een uur rijden. Wat mij bezighoudt, is onze wijnoogst, en de weersomstandigheden. Dat het deze winter niet heeft gevroren of gesneeuwd, dáár kan ik als een echte boerin van wakker liggen (lacht).

In 2012 kreeg ik borstkanker en ook dat heeft me grondig veranderd. Het was een soort wake-up call, waardoor ik even moest stilstaan bij het leven. Sindsdien ben ik bewuster beginnen te leven. Geen vlees meer, niet meer roken, elke dag mijn 10.000 passen wandelen door het Toscaanse landschap. Ondertussen luister ik dan wel naar de audio-editie van The Economist of de BBC. Tja, ik ben wel iemand die blijft doorgaan. Ik neem nog altijd te veel hooi op mijn vork, dat moet misschien toch eens gaan veranderen.”

Kastanjeboom in bloei

“Of het feit dat ik rijk ben mijn herstelproces positief heeft beïnvloed? Een beetje, denk ik. Ik ben misschien makkelijker bij bepaalde topartsen geraakt, vlugger geholpen. Maar uiteindelijk moet je de strijd zelf leveren. Ik heb lastige beslissingen moeten nemen en hele verdrietige momenten gekend. Mijn intuïtie heeft mij in de eerste plaats door die moeilijke periode geleid. Op een bepaald moment ben ik zelf naar de dokter gestapt, omdat ik me niet goed voelde. Daardoor is de kanker in een vroeg stadium ontdekt. Ik ben mijn buikgevoel blijven volgen, telkens als ik keuzes moest maken in artsen en behandelingen, en achteraf bleken dat de juiste te zijn. Er zijn mensen die zeggen dat ik een soort heks ben, met een scherp afgesteld zesde zintuig (lacht).

Mijn ervaring met de ziekte heeft er wel voor gezorgd dat ik me heb geschaard achter The Beautiful after Breast Cancer Foundation. Toen professor Phillip Blondeel – de man achter die stichting – me vroeg hem te helpen nadat hij me had geopereerd, dacht ik dat hij een financiële injectie van me verwachtte. Maar dat was het niet: hij wilde een beroep doen op mijn organisatietalent. Ondertussen doe ik dat met veel vuur, en hebben we al ons eerste benefiet georganiseerd. Het geeft me veel voldoening.

Gelukkig zijn, dát is mijn voornaamste ambitie. En dat is voor mij een werk van elke dag.

Ik heb veel verwezenlijkt in mijn leven, maar ik ben lang niet zo ambitieus als mijn broers (Marc en Nicolas). Gelukkig zijn, dát is mijn voornaamste ambitie. En dat is voor mij een werk van elke dag. Net zoals een liefdesrelatie: die moet je onderhouden, anders bloedt ze dood. Lekker eten, een goed glas wijn, een uitgebreide wandeling, een verkwikkende nachtrust, een fijn moment met vrienden of mijn kinderen: dat zijn de dingen die me energie geven, dat is mijn rijkdom.

Kijk, de kastanjeboom staat hier nu zo mooi in bloei. Daar kan ik echt van genieten, van de kleine dingen. Veel mensen hebben die kijk verloren. Ze zijn verzuurd en maken zichzelf ongelukkig. Je kunt misschien zeggen: jij hebt makkelijk praten, want jij hebt alles wat je hart begeert. Dat klopt. Ik heb zelfs een hele vloot Lamborghini’s... tractoren, welteverstaan (knipoogt). Wel, dáár droom ik nu van: dat iemand me met zo’n tractor leert manoeuvreren, zodat ik ermee door mijn wijngaarden kan rijden. Dán zal ik pas gelukkig zijn.”

Lees hier de sterke getuigenis van Gwen die haar ex op heterdaad betrapte en hier de 12 tips hoe je zelf de kans op kanker kan verminderen.