Een sterk verhaal, van een sterke vrouw...
Valérie (41): “Ik werkte al tien jaar als copywriter voor reclamebureaus, toen ik op een dag in de douche mijn hoofd stootte tegen een metalen stang. Op het moment zelf voelde ik weinig. Tot de lettertjes op mijn computerscherm voor mijn ogen begonnen te dansen. ‘Een hersenschudding’, zei de dokter, en hij schreef me een week rust voor. Uiteindelijk duurde het meerdere weken voor ik me weer beter voelde. Maar zes maanden later kon ik van de ene op de andere dag de trap niet meer op. Mijn kracht was weg.
Ik mocht het vergeten om ooit nog voltijds te werken of kinderen te krijgen
Ik heb verschillende artsen bezocht, men vond geen oorzaak. Zo belandde ik in het vakje CVS, wat later werd weerlegd. Eén specialiste schreef me volledig af. Ik mocht het vergeten om ooit nog voltijds te werken of kinderen te krijgen, zei ze. Mijn wereld stortte in. Toch weigerde ik me neer te leggen bij dat verdict. Het ontbrak me misschien aan kracht, maar niet aan goesting. Ik ging op zoek naar mogelijke therapieën. Mindfulness, yoga, als ik dacht dat het zou helpen, deed ik het. Een voedingsspecialist zette me op een strikt dieet.
Alle beetjes samen hielpen, en stap voor stap werd ik krachtiger. Ik was al anderhalf jaar thuis toen het ziekenfonds mijn uitkering wilde stopzetten en mijn werkgever me arbeidsongeschikt wilde laten verklaren. Gelukkig weigerde de arbeidsgeneesheer mee te gaan in dat verhaal, kreeg ik uiteindelijk wel mijn C4 en kon ik stempelen. Omdat ik gewoonweg móét schrijven en mijn ei wilde leggen, postte ik korte stukjes, soms maar een paar regels, op mijn blog. Daardoor sijpelden er opdrachten binnen. In mijn eigen tempo begon ik weer te werken. Eerst een paar uur per week, dan een paar uur per dag. Maar ik regelde mijn opdrachten via een Sociaal Bureau voor Kunstenaars, wat door de VDAB niet als officieel werk wordt aanvaard. Van hen moest ik ‘echt werk’ zoeken. Dus ben ik uiteindelijk zelfstandige geworden.
Dat was een beangstigende stap, ja. Vooral de administratieve kant schrok me af, en het idee dat ik mezelf zou moeten verkopen. Ik ben vrij bescheiden van aard, was bang dat ik mezelf anders zou moeten voordoen. Intussen heb ik geleerd dat mensen het waarderen als je jezelf blijft, mijn klanten weten wat ik waard ben. Ik werk intussen voltijds en haal veel voldoening uit wat ik doe. Ik heb meer zelfvertrouwen, ben minder bang om nieuwe uitdagingen aan te pakken. Ik doe nu de dingen waar ik van droomde, maar die ik tien jaar geleden niet voor mogelijk hield. Mijn wereld is rijker geworden. Ondanks de voorspelling van die arts heb ik intussen ook een dochter van vier. Mijn gynaecologe bezwoer me dat ik wel sterk genoeg was om een kind te krijgen. Zij keek naar mij, niet naar mijn aandoening. Ik ben haar er nog altijd dankbaar voor.”
Wil je nog meer sterke verhalen lezen? Lees dan hier het verhaal van An, zij werd mama op haar 40ste. Of lees het verhaal van Nikki, zij dacht aan zelfmoord en vertelt hoe ze hiermee omgaat.
Lees ook:
5 quotes waarin alle piekeraars zichzelf herkennen
Deze foto's tonen aan dat échte liefde nog bestaat
