Olympisch kampioene Olivia Borlée: ‘Een kind op de wereld zetten, verlegt de grenzen van je lichaam nog zo veel meer dan topsport’
Ze is in het bezit van een Olympische medaille en mede-oprichtster van het modieuze activewear label UNRUN4254, gaf het leven aan twee kinderen en sinds kort loopt ze halve marathons. Wat Olivia Borlée niet kan? Dat weten we niet. Wat ze wél kan: hard werken (en lopen).
We ontmoeten elkaar voor het eerst in LAB in Antwerpen, waar ik met dank aan Zalando een initiatie lange afstandslopen krijg. Was Olivia Borlée geen sprintster? Ja. Maar na het winnen van het ultieme atletische goud, legde de oudste dochter van zeven kinderen vandaag zich toe op andere vormen van beweging. Zoals pilates, yoga en… marathonlopen. Nu ja, halve marathonlopen.
Ook naast sporten heeft Borlée geen ‘zittend gat’. Net nog bekleedde ze de front row van Ester Manas tijdens Paris Fashion Week. En samen met atletiekcollega Élodie Ouédraogo stampte de Belgische een eigen label uit de grond, UNRUN4254. De twee Olympische kampioenes verenigden hun gezamenlijke passies voor sport en mode en ontwierpen stijlvolle en ecoconcious activewear. Intussen besloten Borlée en Ouédraogo een pauze in te lassen en alle bedrijvigheden van UNRUN4254 on hold te zetten, om zo “opnieuw meer te kunnen focussen op persoonlijke groei en andere manieren te verkennen om hun missie te vervullen om vrouwen te empoweren.”
Met de paplepel
Maar het begon dus allemaal met sprinten. Als dochter van Belgisch kampioene op de 200 meter Edith Demaertelaere en Belgisch kampioen op de 100, 200 en 400 meter, mede-Olympiër en tevens haar trainer Jacques Borlée – leek Olivia’s lot als atletiekster al beklonken bij geboorte. Toch was het geen liefde op het eerste gezicht met de atletieksport. Als jonge tiener spendeerde ze al tijd op de atletiekpiste, maar dat werd haar al snel te serieus. “Ik wou gewoon plezier maken met mijn vrienden, dus stopte ik”, aldus Borlée. “Maar natuurlijk was atletiek altijd een grote aanwezigheid in mijn leven.”
Ik heb vaak moeten horen ‘Je zal je lichaam nooit terugkrijgen. Je zal nooit zo sterk meer zijn na je zwangerschap.’
Pas wanneer ze landgenoot Kim Gevaert aan het werk zag op de Olympische Spelen van 2004 in Athene kon ze de atletiek-lokroep niet langer negeren. “Kim inspireerde mij om terug te trainen en niet lang erna stond ik met het estafetteteam op het WK.” Spoel even door en Borlée wint – mét Kim, Élodie Ouédraogo en Hanna Mariën aan haar zijde – de gouden medaille op de 4×100 meter op de Olympische Spelen in Peking (2008).
Vandaag ligt de Olympische carrière van Olivia Borlée achter haar. Maar sport blijft een groot deel van haar leven.
“Ik kan de stress uit mijn lichaam voelen stromen wanneer ik loop. Dus sporten is echt een moment voor mezelf. Ook nu ga ik nog meermaals per week lopen. Omdat ik het een geweldig gevoel vind om snel te gaan, maar ook omdat lopen de gemakkelijkste weg is naar een effectieve work-out. Je bent niet afhankelijk van materiaal, iemand anders of de openingsuren van een sportschool en je kan op een korte tijd flink bewegen.”
Vandaag ben je geen professionele sprintster meer. Hoe onderhoud jij jouw competitieve kant?
“Als ik iets doe in mijn leven – of het nu op persoonlijk of professioneel vlak is – wil ik altijd mijn beste voetje voorzetten, en dat zal altijd zo blijven. Ik zie graag vooruitgang en dus besloot ik een nieuw sportief doel voor mezelf te stellen: de 20 kilometer van Brussel. Ik trainde op mijn eentje, maar was pas negen maanden ervoor bevallen van mijn tweede kindje. De volgende halve marathon wil ik dan ook wat beter aanpakken, professioneler, om mijn tijd te kunnen verbeteren.”
Zou je willen trainen voor de volledige 42 kilometer?
“Nee. Wanneer ik een punt zette achter mijn professionele atletiekcarrière, begon ik 5 à 10 kilometer te lopen, maar nooit meer dan dat. Voor de 20 kilometer van Brussel moest ik af en toe meer dan 10 kilometer lopen. Ik vind het leuk om te lopen in mijn stad, omringd door zo veel mensen, de sfeer tijdens het evenement zelf. Maar ik wil niet zo vaak lange afstanden afleggen, wat je wel moet doen als je naar 42 kilometer toe wil werken. Dat betekent ook dat je vaak trainingsessies van minstens een uur moet inplannen om op schema te blijven, en dat vraagt te veel tijd voor mij.
Dus ik kies ervoor meer groepslessen te doen, zoals yoga, spinning en pilates, daar heb ik meer plezier aan. Natuurlijk vind ik ook veel vreugde in lopen, maar het mag niet te serieus, niet te zwaar worden. Het moet echt leuk blijven.”
Motiveren kan je leren
Lopen is een solitaire sport die vandaag erg populair is. Daardoor zijn ook running crews erg populair gevonden. Ben jij fan van zo’n groepen?
“Lopen is inderdaad erg populair geworden, en vandaag is het heel cool om je aan te sluiten bij een running crew. Zelf ga ik ook regelmatig lopen met Cadance, een Brusselse crew. Met UNRUN4254 hebben we ook enkele leuke collabsmet hen gedaan; een brunch, een shopping event en natuurlijk ook een loopsessie.
Zo’n loopgroep heeft veel voordelen. Doordat je je engageert, zal je minder snel trainingen skippen. Daarnaast is het motiverend om te weten dat je niet alleen aan het afzien bent, maar ook de leuke sfeer geeft een boost. Voor of na de sessie kan je tips en ervaringen delen met elkaar. En terwijl je loopt, is het soms makkelijker om jezelf net dat tikje meer te pushen als je omringd bent door andere lopers.
Ik ben zorgzaam naar andere mensen toe, maar ik ben niet altijd lief voor mezelf
Daarbij breekt de loopgroep op in verschillende groepjes afhankelijk van je snelheid, dus je kan makkelijk een troepje lopers vinden om aan vast te haken. Dat maakt zo’n crew ook erg laagdrempelig en toegankelijk voor iedereen die kan en wil trainen. Sommige mensen slaan een babbeltje tijdens het lopen, maar daar pas ik voor. Ik wil me volledig kunnen focussen op mijn lichaam – daarom luister ik ook nooit naar muziek tijdens een training.”
Wat zijn andere dingen die jou motiveren om te sporten, te (blijven) lopen?
“Voor mij is het heel belangrijk om haalbare doelen te stellen, zodat ik ook zie welke vooruitgang ik boek. Dat doel kan zijn dat je je sterker wilt voelen, een trouwfeest in de toekomst, een wedstrijd of gewoon een betere gezondheid – dat maakt niet uit. Maar als je weet wat je uiteindelijke streefdoel is, is het makkelijker om uit je zetel te komen op dagen dat je niet echt gemotiveerd bent. Denk aan het doel dat je wilt bereiken, en je zal de energie vinden om alsnog te bewegen.
Ook mijn sportoutfit helpt me de drive te vinden om vol te houden. Wanneer ik een stijlvolle én comfortabele loopoutfit aanhebt, ga ik een stuk liever naar buiten, voel ik me sterker en meer gedreven. Online shoppingplatformen als Zalando hebben een geweldige selectie mooie en praktische sportkledij, waar ik graag tussen ga snuisteren.”
Zelfliefde
Je won al Olympische goud, een heleboel atletiekmedailles en verbrak persoonlijke records. Jou lichaam heeft jou al naar hoge hoogtes gebracht. En dan werd je nog moeder. Hoe heb jij die zwangerschap ervaren?
“Ik ben mijn lichaam zo dankbaar dat ik heb kunnen presteren op dergelijk hoog niveau. Ik heb echt gezien hoe ver mijn lichaam kon gaan op die atletiekpiste. Maar ik was nog zo veel meer onder de indruk en dankbaar wanneer ik zelf kon ervaren waar wij als vrouwen toe in staat zijn; een klein mensje groeien en dan op de wereld zetten.
Ik heb niet de kans gekregen om een comeback te maken na mijn zwangerschap, maar ik ben er zeker van dat ik sterker was terug gekomen nadat ik mama was geworden. Gewoon omdat je door die zwangerschap weet wat je lichaam allemaal aankan, hoe ver je je lichaam kan pushen. Een kind op de wereld zetten, verlegt de grenzen van je lichaam nog zo veel verder dan topsport.
Jammer genoeg begon ik ‘te laat’ aan kinderen. Daarbij was het in die tijd niet gebruikelijk om je professionele atletiekcarrière te combineren met een familie, met het moederschap. Ik heb vaak moeten horen ‘Je zal je lichaam nooit terugkrijgen. Je zal nooit zo sterk meer zijn na je zwangerschap.’ Het was een controversioneel onderwerp, dus ik durfde toen zelfs niet aan een comeback te denken.
Ik ben een betere moeder wanneer ik mijn dosis beweging heb gehad, maar het moet leuk blijven
Vandaag is dat aan het veranderen. Meer en meer professionele vrouwelijke atleten combineren sport op het hoogste niveau met mama zijn. Kijk maar naar de kinderopvang die deze Spelen voor de eerste keer aanwezig was voor atleten met kinderen, opgestart door de Amerikaanse sprintster Allyson Felix. Geweldig! Waarom hebben we dat niet eerder gedaan?!” (lacht)
Heeft het moederschap veranderd hoe jij traint of voor je lichaam zorgt?
“Na mijn zwangerschappen, wou ik terug in vorm geraken door te trainen. Maar het betekende ook de controle over mijn lichaam terugkrijgen. Zwanger zijn, da’s je lichaam volledig aan een ander mens wijden, zodat die kan groeien en gezond kan worden. Maar ik wou erna terug baas van mijn eigen lichaam zijn.
Daarboven ben ik zo veel efficiënter wanneer ik mijn dosis beweging heb gehad. Ik ben beter in mijn job en ben een betere moeder. Sport helpt me om alles helderder te zien, dus ik probeer zeker drie keer per week mijn ‘sportshot’ te krijgen. Da’s natuurlijk niet altijd even gemakkelijk, met de kindjes. Maar ik weet hoe belangrijk het is die momenten te vinden, dus dat doe ik dan ook.”
Je runde een bedrijf, hebt kinderen, sport meermaals per week. Hoe vind je tijd voor jezelf?
“Sporten is voor mij een soort van zelfliefde, een manier om voor mezelf te zorgen. Daarnaast neem ik ook elke ochtend en avond uitgebreid de tijd voor mijn huidverzorging, da’s een momentje enkel en alleen voor mezelf. Die routine is heel belangrijk voor mij, zelfs al gaat het maar over een tiental minuutjes ‘s ochtends en ‘s avonds. Het zijn enkele ogenblikken waar je alleen bent met de spiegel, en met jezelf.
Ik ben zorgzaam naar andere mensen toe, ik zorg graag voor anderen. Maar ik ben niet altijd lief voor mezelf. Dus sinds een paar weken probeer ik terug tijd voor mezelf te vinden. Ik kijk in de spiegel en denk aan hoe trots ik ben op mezelf, voor wat ik die dag gedaan heb en om mezelf eraan te herinneren waar ik dankbaar voor ben. Dat geeft me positieve energie. Het zijn zware maanden geweest, het is moeilijk geweest om alle balletjes hoog te houden. Die paar minuten voor de spiegel, waar je het even rustiger aan doet, lief bent voor jezelf, kunnen dan een groot verschil maken.”
Lees ook
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier