Celebs

Mardge begon heel jong met het opstarten van een succesvol bedrijf

30 mei 2017

Mardge werd geboren in Nederland, maar woont ondertussen al lang in België. In Maaseik besloot ze de thuisbasis te vestigen van haar beauty-imperium. Ze heeft ondertussen 1.500 schoonheidsspecialisten opgeleid, en heeft 80 actieve instituten onder haar vleugels. Ze voert uit naar Rusland, Hongarije en binnenkort naar Spanje. Ze is de toegewijde moeder van een zoon van elf.

Mijn eigen huidinstituut

“Ik kom uit een gezin van vijf kinderen. Mijn moeder heeft ons alleen grootgebracht, want mijn vader verliet ons toen ik net was geboren. Ze leefde van een uitkering, maar deed er allerlei baantjes bij om te zorgen dat wij niets tekortkwamen. We hadden het niet breed, maar het was een heel fijn gezin. We moesten kamers delen en droegen kleren van elkaar. Er was weinig privacy, maar er was veel liefde, en dat was belangrijker dan financieel comfort.

Na mijn middelbaar ging ik studeren voor schoonheidsspecialiste – het was toen het eerste jaar dat je dat kon volgen in het reguliere, gesubsidieerde onderwijs – maar de opleiding boeide me niet echt. Verder volgde ik opleidingen in huidtherapie en scheikunde. Op mijn negentiende werd ik zelfstandig en startte ik mijn eigen huidinstituut. Toen nog in een woonhuis, heel basic allemaal. Met het spaarpotje dat mijn moeder voor me had verzameld (omgerekend nu zo’n € 1.300) kocht ik wat nodig was voor de inrichting van mijn salon.

De techniek om rimpels te behandelen sloeg in als een bom

Vanaf dat moment heb ik elke cent die ik verdiende, geïnvesteerd in het uitbouwen van mijn bedrijf. Van thuis uit had ik talent voor spaarzaamheid meegekregen, dat hielp ook. Ik legde me toe op productontwikkeling en mijn bedrijf werd steeds groter. De boost kwam toen ik een bepaalde techniek introduceerde om rimpels te behandelen. Dat sloeg in als een bom, en ik vulde mijn tijd met het opleiden van schoonheidsspecialisten. Op dit moment zijn er zo’n 1.500 salons die onze techniek gebruiken, en 80 actieve instituten. We exporteren naar Hongarije, Rusland en binnenkort ook naar Spanje.

Financieel heb ik dus zeker niet te klagen. Ik kan alle dingen doen die ik graag doe. Mijn geld besteed ik vooral aan reizen en lekker gaan eten. Ik ben een echte bourgondiër, maar toch leef ik bewust. Als ik een jurk zie die ik mooi vind, maar hij kost € 800, dan vraag ik me toch af: moet dat echt? Is er geen goedkopere die ook mooi is? In principe hoef ik op geen euro te kijken, maar het is op zo’n moment toch mijn achtergrond die speelt, denk ik.”

Succes komt met een kost

“Delen, dat heb ik als kind geleerd, en dat is nog altijd een van de belangrijkste pijlers binnen mijn bedrijf. Als je kunt delen, dan ben je rijk: dat is mijn motto. Het delen van kennis, maar ook van centen. Zo investeren wij een belangrijk deel van onze opbrengst in de Pascaud Foundation, die gratis plastische chirurgie verstrekt aan verminkte kinderen, vooral in ontwikkelingslanden. Wij gebruiken onze middelen om missies te organiseren naar bijvoorbeeld Afrika. Twee plastisch chirurgen, twee anesthesisten en twee verpleegsters gaan daar telkens voor twee weken naartoe. Om kinderen te behandelen, maar ook om de lokale dokters op te leiden voor de nabehandeling.

Als je kunt delen, ben je rijk. Niet alleen geld, maar ook kennis.

Geld mag nooit een doel zijn, alleen een middel om bepaalde doelen te verwezenlijken. Als je genoeg middelen hebt om je doel te bereiken, wat moet je dan nog meer? Dan kun je toch alleen delen, het opmaken aan leuke dingen, of het investeren in nuttige zaken? Al wil ik daar ook niet flauw over doen. Ik sta niet afkerig tegenover geld. Het maakt het leven comfortabeler en aangenamer. Ik ben ook trots op wat ik heb, want ik heb het allemaal zelf verwezenlijkt. En ik geloof zelfs dat het geld naar je toekomt, als je er maar voor openstaat. Ja, diepgang is belangrijk in het leven, maar munten zijn geen vieze dingen.

Onlangs hoorde ik dat een kennis vragen stelde hoe ik het toch allemaal voor elkaar kreeg: zo’n mooie auto, zo’n mooi huis. Maar ik werk daar wel al 25 jaar keihard voor. En ik heb er misschien bepaalde dingen voor gelaten, al voelt het niet als een opoffering. Ik heb geen uitgebreid sociaal leven, of een gezellige vriendinnenkring. De weinige tijd die ik overhad, ging vooral naar mijn gezin, ik heb een zoon van elf. Zo gaat dat. Maar nu alles op rolletjes loopt, komt er ook weer tijd vrij voor die zaken. Spijt heb ik geen seconde: ik deed en doe mijn werk met heel mijn hart.”

Lees hier nog meer straffe getuigenissen van Nathalie die geen man vond voor haar kinderwens en Gwen die haar ex op heterdaad betrapte.