Dina Tersago, onze ideale minister van Landbouw: “Geef de boeren een schouderklopje”
Straks gaan we met z’n allen stemmen. Op wie het meest, zal moeten blijken. Wij verkozen in afwachting onze eigen favorieten, los van de bestaande politiek, en vormden met hen de regering van onze meest inspirerende dromen. Tot de verkiezingen stellen we dagelijks één Feeling-ministerpost aan jullie voor. Vandaag: onze minister van Landbouw Dina Tersago
Minister van Landbouw: Dina Tersago
Wie?
45 jaar, televisiepresentator bij VTM.
Geschikt, want?
Al zestien seizoenen en twintig jaar lang toont Dina Tersago met Boer zkt vrouw op VTM de romantiek van en in de landbouw. En de liefde bloeit niet enkel tussen de vrijgezelle melk-, vlees-, vlas- en biodynamische boeren en hun potentiële partners. Tersago heeft door al dat gedeelde lief en leed haar hart op het erf verloren. Eén dat te midden van stikstofdebatten en boerenprotesten al meermaals is gebroken, liet ze weten. Op haar sociale media probeert de presentatrice op een positieve manier bewustzijn te creëren en steun te betuigen aan alle boeren. Je oogst wat je zaait, in dit geval: als agriculturele cupido/ambassadeur harkte de ex-Miss als vanzelf deze ministerpost binnen. En wie weet, komt het er ooit écht van: “Er is mij al gevraagd om effectief in de politiek te stappen. Ik weet niet of het trage trekken en sleuren iets voor mij zou zijn. Maar zeg nooit nooit…”
‘In plaats van hen te straffen, zouden de boeren meer baat hebben bij een schouderklopje’
Eerste maatregel?
Tersago: “Ik heb eens rondgehoord bij de boeren zelf, en de belangrijkste maatregel lijkt mij in eerste instantie: komaf maken met wat zij de ‘ontmoedigingspolitiek’ noemen. Administratief vereenvoudigen. Onze boeren worden rond de oren geslagen met zoveel normen, regels en wetten (die dan ook nog eens regelmatig worden aangepast) dat het bos in de bomen verdwijnt. De wispelturigheid van dat beleid maakt hen onzeker en bang, hun welzijn lijdt eronder. Onze Belgische landbouw doet er nochtans alles aan om de beste leerling van de Europese klas te zijn, maar de lat wordt alsmaar hoger gelegd. De boeren hollen vaak achter de feiten aan, met boetes tot gevolg. In plaats van hen te straffen, zouden ze meer baat hebben bij een schouderklopje, om te tonen dat hun inspanningen lonen. De besluitvorming is bovendien te eenzijdig; maatregelen worden niet afgetoetst en feedback geraakt niet tot waar het hoort.”
Meer lezen
Door Cara Brems en Annelore De Donder.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier