Bockie De Repper: “Ik heb haar een halsketting gegeven met ‘Nu voor echt’. Tussen ons is het menens”
2024 werd het jaar dat Bockie De Repper met Bompa Bockie het tv-seizoen won, en dat zijn vriendin Julie De Vits ineens ook haar mogelijke toekomst afgespeeld zag. We spraken met het koppel over het leven voor, tijdens en na een verblijf in het woonzorgcentrum.
Hij is het intussen gewend; de interviews, de shoots. Bompa Bockie aka Bockie De Repper schoot als veelgevraagd schermgezicht in 2024 waanzinnig hard uit de sloffen. Het populaire GoPlay-programma waarin hij dertig dagen in een woonzorgcentrum verbleef, blijft intussen voor ontroering zorgen. Voor haar is dit een eerste keer. En toch is Julie De Vits degene die haar ‘Jonasken’ Van Boxstael geruststelt. Vandaag en in het leven. Dat gedeelde leven begon precies waar we dit gesprek besloten te voeren: in de Aalsterse Villa Vilander, de voormalige bar waar Bockie in de lente van 2021 als sommelier de door hem geselecteerde – en uitvoerig geproefde – natuurwijnen van woord en beeld voorzag. “Ik zag haar binnenkomen, en dacht: ‘Wie the fuck is dát? Zo een schone.’ Ik was helemaal overdonderd.” We zijn bij deze terugblik herfst 2024. Zij bleek zoveel meer dan de schone, hij nog steeds de sommelier, immer op zoek naar levenselixer, in woonzorgcentra en erbuiten.
Gedeeld Denderbloed
De Vits: “Ik had Jonas op tv bezig gezien in De Slimste Mens en was volledig verkocht; ik vond hem zo grappig…”
De Repper: “... maar ook mooi hé, zet dat er maar in het vet bij: ‘Ze vond hem heel mooi’.”
De Vits: (lacht) “Ja, ik was echt starstruck. Er was mij ook al gezegd: ‘Bockie, dat ben jij in het mannelijk’. En dus, zot van hem, besloot ik mijn kans te wagen en hem een Instagramberichtje te sturen. Helaas bleef dat zonder reactie. Maar toen we post-corona terug op café mochten, kwam onze compagnie in Villa Vilander terecht. En wie kwam daar onze wijn inschenken? Ik vond weliswaar dat hij te veel aandacht had voor mijn vriendinnen…”
De Repper: “Dat is typisch Julie, maar op de kop van Martine Moereels (zijn moeder, red.): ik had echt alleen oog voor u. Ik wilde u. Lang verhaal kort: diezelfde avond hebben we staan muilen in de badkamer van Steven Van Herreweghe (mede-Aalstenaar, red.).”
De Vits: “En zijn we onderweg moeten stoppen om mijn vriendin te laten overgeven.” (lacht)
Is die avond representatief voor jullie relatie gebleken?
De Repper: “Ja, één deel van onze relatie is wel degelijk dooraderd met dat Denderbloed – jij bent nu eenmaal van Ninove, ik van Aalst.”
Bockie is de zelfverklaarde koning van het verderf, jij zijn koningin?
De Vits: “Wij zaten van in het begin volledig op dezelfde golflengte, ja. Ik heb nooit gedacht: ‘Oei, wat is dat hier?’ Integendeel, het was pure aantrekking.”
‘In mijn vorige relaties heb ik niet de liefde gevoeld die ik nu ervaar’
De Repper: “En die is er nog altijd, ik zweer het. Daarin zit het verschil met mijn vorige relaties: mijn ex-vriendinnen waren altijd eerst verliefd op dat rock-‘n-roll-imago, maar als dat dan niet gespeeld bleek, wilden ze mij veranderen – met alle respect gezegd. Wat niet ging. Ik was toen alleen maar met mezelf bezig. Daarin ben ik gebeterd, wat er ook toe bijdraagt dat deze relatie wél standhoudt.”
Wat maakt het nachtleven zo te genieten?
De Repper: “Het heeft niet zozeer met de nacht te maken.”
De Vits: “Nee, het kan perfect overdag. Liever zelfs, dan liggen we op tijd in ons bed.” (lacht)
De Repper: “Voor mij gaat het over de romantiek van het café. We zijn daar alle twee mee opgevoed. Je ziet het steeds minder; kinderen met hun zakje chips of een latje dikke kauwgomballen aan de toog, eens proeven van een mazoutje (bier gemixt met cola, red.)...”
De Vits: “Vandaag bestempelen ze dat misschien als marginaal, voor ons was dat normaal. Mijn ouders gingen elke vrijdag op café, mijn zus en ik gingen mee. En als ze bleven hangen, schoven ze twee stoelen als een bedje tegen elkaar.”
De Repper: “De goeie ouwe nineties.”
Aan de kant
Er was een tijd dat ze samen naar buiten waren gegaan voor een sigaret. Er kwamen vapers in de plaats. “En kilo’s, helaas.” Ze zijn als een twee-eenheid; ademen dezelfde lucht, vullen elkaars zinnen aan, lezen bevestiging af in uitgewisselde blikken. En als de ene (Julie) benoemt dat de ander (Bockie) te veel praat, dan was zij toevallig iets sneller.
Uitgaan met Bockie, brengt aandacht met zich mee. Hoe ga je daarmee om, Julie?
De Vits: “Ik moet daar niet moeilijk over doen, want ik heb hem als bekende persoon leren kennen. Op zich vind ik het prima om in zijn schaduw te staan, behalve als mensen zich respectloos gaan gedragen; ik word soms letterlijk aan de kant gezet, fysiek weggeduwd wanneer ze met Jonas op de foto willen, bijvoorbeeld. Dat stopt ook pas als hij hen daarop aanspreekt. Ik kan het ook jammer vinden dat de eerste vraag altijd zal zijn: ‘Hoe is het met Bockie?’”
De Repper: “Ook lastig voor haar: als het mentaal niet juist zit, kan ik het niet aan om naar de winkel te gaan, en moet zij het publieke leven van me overnemen. Je zou me van profitariaat kunnen verdenken, maar dat is het écht niet.”
De Vits: “Goh, ik heb toch al eens gedacht: nu is hij het toch wel aan het uitpersen.” (lacht)
De Repper: (lacht) “Het goeie aan mijn bekendheid is: ik kan in het midden van de maand mijn rekening nog betalen. Het nadeel is wel degelijk: ik moet met de ganse winkel op de foto in ruil daarvoor. En dat is niet altijd haalbaar.”
De Vits: “Hij is dan ook zo aaibaar, heel benaderbaar. Hij wordt gezien als ‘één van ons’.”
De Repper: “En dat wíl ik ook zijn – het is soms zoeken. Om het met de woorden van mijn therapeut te zeggen: ik heb geen voordeur. Anders dan een Gert Verhulst heb ik geen burcht rond mij heen opgetrokken. Maar ik vind niet dat ik mag klagen; het is prachtig wat me is overkomen. Het heeft ervoor gezorgd dat mensen naar mij luisteren, dat ik vandaag zoveel creatieve vrijheid heb. Een voordeel waar jij niet meteen zo veel aan hebt, besef ik nu.” (lacht)
De Vits: (lacht) “Klopt.”
Eerlijk duurt het langst
Is een voordeel van samenzijn met iemand als Bockie, dat je hem via zijn programma’s beter kunt leren kennen?
De Vits: “Dat valt nogal mee. Hij brengt meer lessen mee naar huis van bij de psycholoog.”
De Repper: “Het werken aan mezelf is voorafgegaan aan het maken van programma’s als Boris (waarin hij samen met Jeroom en Jonas Geirnaert een roadtrip door Canada maakt, red.) of Bompa Bockie. De opgedane inzichten heb ik daarin gebruikt. De laatste tien jaar wilde ik leren begrijpen waarom ik ben wie ik ben. Daar praat ik openlijk over; wat die ‘benaderbaarheid’ in de hand werkt natuurlijk. Ik ben per ongeluk voor de kijkers wat een Herman Brusselmans of een Otto-Jan Ham voor mij zijn geweest toen ze eerlijk over hun angsten en paniekaanvallen getuigden. Dat stelde me enigszins gerust: ik ben niet alleen.”
Bockie is een open boek waarin iedereen kan meelezen. Wat vind je daarvan, Julie?
De Vits: “Het stoort me niet. Ik ben zelf opgegroeid in een gezin waar openheid heerst, er waren nooit geheimen.”
De Repper: “Als ik privé-info deel, check ik wel altijd of het oké is; ik mag andere mensen daar niet zomaar in meesleuren. Ik heb mij zo weken zorgen gemaakt over het feit dat ik in Dat Eet Dan Gelukkig Zijn heb opgebiecht dat ik ooit mijn ma haar dildo heb gestolen. En nu zeg ik het weer! (lacht) Alleszins: ik heb dus aan mijn moeder moeten vertellen dat ik haar dildo had gestolen om mee naar carnaval te nemen – dat wist ze nog niet –, én haar toestemming moeten vragen om die anekdote te mogen uitzenden.”
Hoe is het afgelopen?
De Repper: “De carnaval nadien zag ik iemand anders met die dildo rondlopen!”
De Vits: “Die had de eikel er gewoon terug aan getaped nadat Jonas hem had weggegooid.”
Ik bedoelde eigenlijk: met je mama… (hilariteit) Geef jij je ook zo bloot, Julie?
De Vits: “Ik neem ook niet echt een blad voor de mond. Tenzij het over mijn gevoelens gaat…”
De Repper: “Het is wel al beter dan vroeger; toen kropte je alles op. Daar stond ik dan, met mijn innerlijke kind, verwachtingen en communicatiestijlen… Je hebt er wel aan moeten wennen; aan die openheid en mijn overtuiging dat het eerlijk uiten van onze gevoelens de key is om onze relatie te kunnen laten voortbestaan.”
Het warme nest 2.0
Bockie nam Julie mee naar zijn innerlijke wereld, Julie hem naar haar warme cocon. Het koppel deelt intussen 2,5 jaar een kangoeroewoning met Julies ouders, waar ze elke avond Dat Eet Dan Gelukkig Zijn-gewijs de beentjes onder tafel mogen steken.
De Repper: “Het was een trieste confrontatie; samen gezellig eten, dat zoiets bestond. Mijn thuissituatie was het tegenovergestelde geweest; wij waren soms dagen alleen thuis, mijn moeder maakte lange uren om rond te komen. Maar intussen ga ik er heel goed op; mopjes maken met de schoonvader, het overlopen van onze dag, de heerlijke kookkunsten van mijn schoonmoeder.”
De Vits: “Wij sturen als gezin ook dagelijks berichten naar elkaar, te beginnen bij een ‘goeiemorgen’. Het is ook heel belangrijk om aan mijn ouders te laten weten of we al dan niet mee-eten. En dat is mooi en liefdevol, maar het brengt ook een zekere druk met zich mee. Soms wil je je gewoon laten meedrijven op het ritme van wat er zich aandient.”
‘Wij zaten van bij het begin op dezelfde golflengte. Het was pure aantrekking’
De Repper: “Ik denk dat ik wat spontaneïteit in je leven heb geïnstalleerd. Jij stond voor structuur, terwijl ik één en al chaos was. Ik hield met niets of niemand rekening – ik was mentaal niet sterk genoeg om dat te kunnen. Eind december gaan we verhuizen naar ons eigen, verbouwde huis. Het is de eerste keer dat Julie ergens anders zal wonen en ik voel me zelfs bijna schuldig; ik ben de dochter aan het weghalen. Er is bij iedereen een soort tristesse aan het ontstaan dat we daar gaan vertrekken.”
De Vits: “Er is inderdaad wat angst, ja: ga ik mij niet alleen voelen? Jonas doet elke avond voor het slapengaan nog een praatje met mijn moeder, er is altijd leven in huis, en straks worden we gehalveerd en gaan we het voor het eerst enkel en alleen met ons twee moeten doen. Ze zeggen dat mijn biologische klok misschien zal beginnen tikken, maar daar is op dit moment nog geen sprake van. Kinderen moet je niet krijgen om een leegte op te vullen, vind ik.”
Het goeie nieuws: als jullie uitgaan in Aalst, moet je niet meer terug geraken naar dat vermaledijde Ninove. Bockie, in de nieuwste VSV-campagne spoor je, languit langs de weg gelegen, automobilisten aan om te focussen op het verkeer. Jij hebt makkelijk praten; jij rijdt zelf niet met de auto…
De Repper: “Als er gereden moet worden gaan we inderdaad standaard met onze vaste taxichauffeur Eddy van Waco-Tax de baan op. Maar het houdt me wel bezig; ik ben sowieso angstig in de auto.”
De Vits: “Je bent angstig voor alles en iedereen.”
Kun jij die angst temperen, Julie?
De Vits: “Nee, helemáál niet. Ik heb laatst nog een dieptepunt bereikt, toen hij dacht dat hij ging sterven, omdat hij wat vloeistof van de vaper had binnengekregen. Maar nu heeft hij het gevonden…”
De Repper: “... al mijn vragen, over of ik al dan niet zou doodgaan, stel ik nu niet meer aan Julie, maar aan ChatGPT. Het heeft mijn hypochondrie opgelost!”
De Vits: “Wat mij enigszins frustreert: mij gelooft hij niet, een computersysteem daarentegen...”
Al dan niet leefbaar
Bockie schenkt de soepkommen in. Julie zal ze straks afruimen. De opnames van De Slimste Mens hijgen tegen dan al te zeer in zijn nek, nog altijd een bron van half verlammende stress.
Kijk je naar alles waarin Bockie te zien is, Julie?
De Vits: “Waar ik op voorhand naar kan kijken, heb ik gezien. Samen live kijken, lukt niet; Jonas kan zichzelf niet bezig zien op tv.”
De Repper: “Julie is de beste eerste kijker. Ze kan als geen ander benoemen wat er grappig, onduidelijk, cringe of ronduit slecht is in een aflevering.”
De Vits: “Ook tijdens de opnames van De Slimste Mens lijst ik gelijktijdig op: wat was goed, waar is mee gelachen, wat is Instagramwaardig… .”
De Repper: “Als ik dan nadien panikeer – ik onthou enkel de slechte dingen –, weet zij mij met de objectieve analyse gerust te stellen. Als mijn eigenste ChatGPT.”
Op je Instabio staat ‘Gaat misschien iets vroeger dood dan de rest’, Bockie. Wat vind je ChatGPT daarvan?
De Vits: “Ik haat het. Ik was helemaal niet bezig met de eindigheid van het leven. Ik heb enkel mijn grootouders weten sterven; verder was de dood een ver-van-mijn-bedshow. Maar door Jonas’ angst ben ik er ook meer over beginnen nadenken. Ik lag een tijd geleden met een kater in bed, voelde mijn hart hard kloppen en heb toen de bedenking gemaakt dat mijn laatste momenten misschien aangebroken waren. Tot ik dacht: wie ben ik geworden? Dit is niet leefbaar. Je hebt er ook niet over te kiezen wie je wanneer verliest.”
De Repper: “Ik ben zelf enigszins afgevlakt; ik wéét dat het eraan zit te komen om geliefden af te moeten geven, ik ben ermee geconfronteerd, heb er al zoveel over nagedacht dat ik voorbereid ben. Het beangstigt me soms dat het jou zo hard zal overvallen…”
De Vits: “Ik wil en kan er mij gewoon niets bij voorstellen.”
Het nuchtere devies dat in Bompa Bockie helder is geworden, kan dan troost bieden: ‘We hebben geleefd’.
De Vits: “Dat is ook waarom we in dat verderf meegaan: we willen alles uit het leven halen. Geen spijt hebben achteraf.”
Het is een rechtzetting van Bockie’s tattoo ‘We leven nog’. Julie, op jouw linkerbeen staat ‘Vanaf nu’ en rechts ‘Alleen liefde’ getatoeëerd. Ook een lijfspreuk?
De Vits: “In mijn vorige relaties heb ik niet de liefde gevoeld die ik nu ervaar, ook niet voor mezelf. Ik wil graag alle achterdocht achter me laten en meer mildheid toelaten.”
De Repper: “Ik heb haar een halsketting gegeven met ‘Nu voor echt’. Dat sluit erbij aan; tussen ons is het menens.”
Hoe gaat 2024 de annalen in? Als een delirium of toch veeleer als een langgerekte kater?
De Vits: “Privé hebben we wel wat met de handen in het haar gezeten – je stiefvader die ziek is geworden, om maar een voorbeeld te noemen.”
De Repper: “Dat is waar. Als pleister op de wonde: we hebben dit jaar Bompa Bockie gemaakt en iedereen was mee. Na maanden sparen zijn we met Anthony Lievens – een van mijn beste maten en de eindredacteur – en zijn vriendin naar Alchemist in Kopenhagen geweest, het sterrenrestaurant waar ik al mijn hele leven wilde eten. Een van de gerechten was een zwarte box; daar bleek een eetbare, 3D-geprinte foto van Bompa Bockie in te zitten. Ik gun iedereen zo’n moment in het leven: dat de cirkel rond blijkt.”
Om hem nog ronder te maken: hoe was de Bompa Bockie-reünie laatst?
De Repper: “Onderweg naar buiten hield een bezoeker mij tegen. Zijn vader – fan van het programma – zou binnen een uur euthanasie plegen, en hij vroeg of ik hem nog iets wilde gaan zeggen. Ik stelde hem de vraag die iedereen een stervende mens zou stellen: ‘Ça va?’. Waarop hij: ‘Straks wel; ik heb hier superhard naar uitgekeken’. Toen keek hij me recht in de ogen en zei: ‘Binnen een uur eet ik rijstpap met een gouden lepeltje’. Het privilege van die laatste woorden pakte me enorm. Het zette alles meteen weer in perspectief. Hoe kort ook.”
Bockie De Repper (39)
• Echte naam: Jonas Van Boxstael.
• Is ex-rapper, culinair youtuber, tv-maker en -figuur.
• Verwierf nationale bekendheid in 2020 door zijn verschijning in De Slimste Mens ter Wereld. • Vergezelde Jeroom en Jonas Geirnaert in Boris en presenteerde Snackmasters met Mathieu Terryn. • Betrok in 2024 een maand lang een woonzorgcentrum voor Bompa Bockie.
• Dat Eet Dan Gelukkig Zijn 3 is momenteel te zien op VTM GO.
Julie De Vits (29)
• Is geboren en getogen in Ninove.
• Studeerde office management.
• Is specialist woonbeleid bij de stad Ninove.
• Is sinds juni 2021 vaste partner van Bockie De Repper. Samen hebben ze een hond, Ronnie. Ze wonen samen in Aalst.
