10 vragen aan een trend forecaster

Kate Stockman denkt visionair en is wereldverbeteraar, energiebom en moeder van twee pubers. Weinig vrouwen – en mannen – zijn zo’n autoriteit in hun vakgebied en tegelijk zo onbekend bij het grote publiek als de Gentse Kate Stockman. Als trend forecaster is zij het creatieve geweten van wat er leeft in de maatschappij. Een met analyses en sociaal onderbouwde voorspellingen gewapende madame Soleil die nu al weet wat ons over een jaar zal bezighouden. Haar klanten? Xandres en Hampton Bays , 3 Siusses France, Tomorrowland en Vandemoortele en enkele die nog in ‘secret modus’ staan. 

 

Je bent een trend forecaster, een trendvoorspeller, zeg maar. Dat klinkt heel erg hocus pocus.

 

“(lacht) Je hebt trendwatchers, analysers, forecasters en futuristen. Het heeft te maken met hoever je in de trends duikt. Forecasten is proberen te formuleren in welke richting we evolueren, door verbanden te leggen tussen trends, consumentengedrag en wat er in de wereld leeft. Trends zijn voor mij geen hocus pocus, maar een evoluerend beeld van hoe de mens in de wereld staat en ermee zal omgaan. Er is natuurlijk een groter doel: klanten laten zien dat hun ideeën kunnen worden onderbouwd met wat leeft in de maatschappij. Ik laat zien hoe je met die trends aan de slag kunt. Ik help bedrijven die hun doelgroep niet meer begrijpen, die willen verjongen of die hun gamma willen aanpassen aan de behoeften van de consument van morgen. Trends zijn voor mij dus een tool, geen doel op zich.” 

 

Trends zijn heel relatief. Het ene seizoen is dit in, het volgende dat. relativeert dat jouw job niet enorm?

 

"Ze zijn helemaal niet zo relatief, hoor. Waar jij over spreekt, zijn rages en hypes, en die zijn inderdaad snel weer weg: de UGG's, de baarden, de cupcakes. Maar daar ben ik dus niet mee bezig. Hypes zijn het gevolg van de trends die ik in kaart breng, het zijn de resultaten van maatschappelijke veranderingen waar slimmeriken op inspelen. Als 'nesting' een trend is, komen buitenkeukens, vuurkorven en ja, ook de UGG's weer in beeld. Daarom willen bedrijven die trends kennen, natuurlijk."

 

 

 

Hoe blijf je als allesbehalve oppervlakkige vrouw overeind in het soms bijzonder oppervlakkige modewereld?

 

“Ik kies goed met wie ik praat en met wie niet (lacht). Een van de regels toen ik mijn bedrijf opstartte is dat ik niet meer werk met mensen met twee gezichten. Ik heb mijn portie gehad. Op netwerk-recepties kom ik ze natuurlijk nog tegen, maar ik ben goed opgevoed, dus dat lukt nog wel. Pas op, ik ben ook de eerste om toe te geven dat ik een persoon fout heb ingeschat.”
 

 

Wie mode zegt, zegt magere modellen. Heb je het daar lastig mee?

 

“Nee. Ik heb ook al modellen naar huis gestuurd die voor de shoot niet slank genoeg waren. Lange dunne benen zijn gewoon veel mooier op foto, punt. Ik heb zelf niet bepaald maatje zero, maar so what? Waarom je beperken tot sla en gras eten, net nu er op foodvlak zoveel wordt geëxperimenteerd, geproefd en bedacht? Maar ook de meisjes die ik naar huis stuur, probeer ik op te vangen. Ik heb het veel lastiger met jonge modellen, omdat ik zelf een dochter van veertien heb. Ik voel hoe beïnvloedbaar zulke meisjes meestal nog zijn. Je kunt alleen maar hopen dat ze goed begeleid worden door het modellenbureau, maar eigenlijk zouden we ze beter pas vanaf hun zestiende voor de leeuwen gooien.”

 

Snap jij dat een zesendertigjarige met maatje 40 zich ongemakkelijk voelt bij het beeld dat de mode oplegt?

 

"Ja. Ik denk dat wij in een bevoorrechte positie zitten, ik ben me ervan bewust hoezeer beeld wordt gemanipuleerd."
 

 

Is het feminisme nog nodig anno 2015?

 

“Absoluut. Alleen: het is een modewoord geworden en dat vind ik heel jammer. Celebs à la Beyoncé hebben het omhelsd voor commerciële doelen, al zie ik anderzijds iemand als Emma Watson opstaan, wat me enorm veel plezier doet.”

 

Heeft het feminisme niet voor nóg meer druk gezorgd? Want de moderne man bestaat amper, dus komt de zorgtaak meestal toch weer op de schouders van de vrouw terecht.

 

"Vrouwen hebben de emancipatie gewild, en daar moeten we de gevolgen van dragen, ja – we moeten nu bij wijze van spreken jongleren met tien bordjes. Ofwel doet de vrouw het meeste huishoudelijke werk, ofwel gebeurt het niet, dat is nog vaak de realiteit. of het wordt uitbesteed, maar dat is alleen voor een elite. Het is een scheefgetrokken situatie, maar we kunnen niet terug. Times have definitely changed. De twee seksen hebben elkaar nodig, maar veel mannen zijn gewoon nog niet klaar voor die nieuwe rol. Dus krijg je nu het fenomeen van de sterke madammen die geen slappe dweil naast zich willen. Ik geloof niet in vakjes, maar mij stoppen ze ook altijd in dat van de powervrouw.
 

 

Wat worden volgens jou de belangrijkste trends van de toekomst?

 

“Een nieuw soort voorzichtig optimisme. We zijn ontgoocheld én in de steek gelaten door de klassieke systemen, dus nemen we het heft zelf in handen. Kleinschaligheid is troef, los van wetten en gewoontes. Heel het online gegeven en de enorme boom van technologieën inspireert daarbij tot nieuwe, verrassende projecten. Ook wat ik de ‘revival van betekenis’ noem, wordt belangrijk. Bedrijven zijn hun essentie kwijtgeraakt omdat ze alles in functie van de markt of aandeelhouders deden. De klant pikt dat niet langer: typische marketingtrucs werken niet meer en de bedrijven voelen dat. Enkel wie betekenis aanvoelt, en wie relevant is, zal nog worden geloofd. En ten slotte: de samenwerkingsgedachte – eerst geven en pas veel later iets terugkrijgen –  is ook aan de orde. Het is het omgekeerde van het klassieke netwerken, genre You scratch back and I’ll scratch yours. Totaal niet meer van deze tijd.”

 

Gaan we ook naar een betere maatschappij? Want we zijn nu allemaal verbonden met elkaar, maar tegelijk zitten we meer dan ooit op ons eigen eilandje.

 

“Voor sommigen zal de toekomst harmonieuzer en beter zijn, maar voor heel veel anderen wordt het ellende. Terwijl wij speelstraten organiseren, taarten bakken voor de buren en op straathoeken bibliotheekjes opzetten met gebruikte boeken, gebeuren er iets verderop dingen die te verschrikkelijk zijn voor woorden. De situatie wordt onhoudbaar: onze planeet is te klein geworden. Maar er wordt gelukkig op vele fronten volop gewerkt aan oplossingen. Ach, de wereld is nooit harmonieus geweest. De oermensen sloegen elkaar ook de kop in (lacht).”