Gezond lunchen in Antwerpen doen wij voortaan bij Moss
Foodjournaliste Evelien Rutten geeft elke maand in Feeling haar onverbloemde, overheerlijke mening over de nieuwste restaurants en de laatste foodtrends. Evelien proeft voor en fileert haarfijn wat ze op haar bord krijgt. Geen greintje snobisme, maar eerlijke updates over wining-and-dining waar jij als lezeres van zult smullen. Deze keer ging Evelien langs bij Moss in Antwerpen.
Het probleem met gezond lunchen is dat het vaak ‘healthy shit’ is. Letterlijk dan. Ik kan geen stap zetten in eender welke stad of ik bots op een nieuw eethuisje met Nordic-getinte naam en de woorden ‘vegan’, ‘clean’, ‘raw’, ‘gluten free’ en/of ‘organic’ in langwerpige, smalle letters op het raam. Vaak zitten daar dan zeer magere meisjes met veel te grote brillen en een nonchalante salopet, hard aan het werk om hun influencer-carrière van de grond te krijgen. Noem me cynisch of gewoon oud, maar ik heb inmiddels mijn buik vol van taaie granola, goji-bessen en avocado-chocolademousse.
Het ergste is dat ik al jaren effectief snak naar lunchadresjes waar je lekker en gezond kunt eten, maar dan wel met een zekere fond: een soort basisbegrip van hoe je een restaurant runt, misschien zelfs iemand met een koksopleiding in de keuken en geen hobby-blogger. En kijk: mijn gebeden zijn verhoord. Het koppel achter één van mijn lievelingsrestaurants in Antwerpen, Dennis Broeckx en Ellen Destuyver van L’Epicerie du Cirque, hebben hun zaak uitgebreid. Niet enkel met een Ottolenghi-style organic ontbijt- en lunchzaak, maar ineens ook met een coole bar. Moss en Bar Palmier liggen pal naast hun sterrenrestaurant, waardoor er een natuurlijke synergie is tussen de drie zaken.
In de persberichten lees ik dat er zelfs bio-babypapjes verkocht worden, waaruit ik de conclusie trek dat kinderen hier meer dan welkom zijn. Ik plan mijn bezoek dan ook op woensdagmiddag, om mijn 7-jarige dochter te verwennen na een eerste halve week school. Moss zit bomvol en er heerst een gezellige drukte als we binnenstappen. Er is gelukkig nog één tafel vrij. Mijn dochter vraagt of ze hier spaghetti hebben, want daar heeft ze toevallig zin in. “Sorry schatje, dit is een ander soort restaurantje. Ze hebben wel soep, dat lust je graag.”
Ellen en Dennis zijn een weekje op vakantie, waardoor de bediening mogelijk chaotischer is dan gewoonlijk. Iedereen wil op hetzelfde moment betalen en bestellen, dus lopen de wachttijden op. Alles is gelukkig extreem vers, homemade, zo veel mogelijk lokaal geoogst en ultra fotogeniek. De zes kleurrijke slaatjes van de week lijken zo uit Plenty van Ottolenghi geplukt. Geen gierige pluksels groenten, maar wel veel noten, bessen, linzen, zaden en kazen. Daarbij kun je rode bietensalsa met gegrilde groenten of kippengehaktballetjes met pittige hummus bestellen. Pre-cies waar ik altijd zijn in heb en bijna nergens kan krijgen zonder ook een hoop vettige frieten en sauzen op mijn bord. De porties zijn gul, berekend op échte mensen die niet op een of ander dieet staan en graag eten. Thank God is brood hier nog niet verbannen, dus bestel ik ook nog een hot sandwich met gekaramelliseerde pork belly, Chinese kool en sesamdressing. Het is een glorieuze boterham, gul gevuld, supersmakelijk en very more-ish. Wie niet houdt van vlees, moet niet wanhopen, er zijn elf soorten sandwiches waaruit je kunt kiezen.
Mijn dochter zit intussen te mokken achter haar ‘vreemd smakende’ pompoensoep. De balletjes lust ze ook niet, want die zijn –oh horror!- koud. Op andere momenten krijgen we haar zover om kwal te proeven, zelfs zwezeriken, maar vandaag niet. She’s just not into it. En ze is helaas te oud voor babypapjes. Voorlopig is Moss dus nog niet helemaal kids proof, maar deze volwassene komt zeker terug. Al was het maar om ‘s avonds eens aan de toog te hangen bij het übercoole Par Palmier.
Score
★★★★
Moss, Volkstraat 11 – 2000 Antwerpen