Food

Evelien proeft deze week fastfood bij Five Guys in Antwerpen

Evelien Rutten

12 jul 2018

Foodjournaliste Evelien Rutten geeft elke maand in Feeling en elke week op feeling.be haar onverbloemde, overheerlijke mening over de nieuwste restaurants en de laatste foodtrends. Evelien proeft voor en fileert haarfijn wat ze op haar bord krijgt. Geen greintje snobisme, maar eerlijke updates over wining-and-dining waar jij als lezeres van zult smullen. Deze week schoof Evelien haar voeten onder tafel bij Five Guys.

We hebben allemaal de klassieke ijkpunten in ons leven. De dag dat Elvis stierf. De val van de Berlijnse muur. 9/11. De ondergang van Bart De Pauw. Iedereen die oud genoeg was om het mee te maken, herinnert zich haarscherp waar hij of zij toen was. Eén van mijn persoonlijke, meer cultureel georiënteerde ijkpunten, is de dag dat ik nietsvermoedend naar Pulp Fiction ging kijken. Ik kende de regisseur niet en had geen idee waar de film over zou gaan. Met wat later zijn magnum opus bleek te zijn, was Quentin Tarantino erin geslaagd een universum en een soundtrack te creëren waar ikzelf en al mijn vrienden meteen verslaafd aan waren. We citeerden quotes tot ze deel uitmaakten van onze eigen leefwereld. “You know what they put on French fries instead of ketchup? Mayonaise.” “You know what they call a quarter pounder with cheese? Royale with cheese.” “Who’s chopper is this? Zed’s. Who’s Zed? Zed’s dead baby, Zed’s dead.”

Dit voorjaar heb ik de Belgische introductie van de Amerikaanse hamburgerketen Five Guys compleet gemist. In de VS is Five Guys momenteel de coolste hamburgerketen, de lieveling van Hollywoodsterren en muzikanten. Zelfs Obama is fan. Hun goede reputatie danken ze aan de hoge kwaliteitseisen: ze gebruiken enkel verse producten, niets komt uit de diepvries. Pas toen ik vorige week op een gestolen moment in mijn eentje naar de cinema wandelde, viel mijn oog op het rood-witte logo. Ik had nog een uur voor Ocean’s 8 begon en een klein hongertje. Popcorn films vragen fast food, geen verantwoorde quinoa salade bij Foodmakers. De keuze was dus snel gemaakt. Op weg naar de toog staan zakken met ongepelde pindanoten, daar mag je je gratis op storten. Op het menu staan niet enkel burgers, maar ook hot dogs in alle soorten en maten. In tegenstelling tot McDonalds of Quick, waar alles hip en trendy en modern is, heerst er een groezelig sfeertje van jongens onder mekaar. De focus ligt niet op decor en verpakking, maar op smaak. Hamburgers worden niet in strak vormgegeven doosjes verpakt, maar gewoon in aluminium folie. De keuken is niet afgeschermd van het publiek, dus kun je met eigen ogen zien hoe de burgers en hot dogs samengesteld worden. Ik ben meteen verliefd. Dit is de sfeer van Pulp Fiction en ontelbare andere Hollywood films. Plots sta je zelf in het decor waar je al zo lang deel van wou uitmaken. Ik bestel een cheeseburger en mag zélf kiezen welke toppings erop gaan. Die zijn trouwens allemaal gratis. De frietjes zijn geen uniforme fabrieksmikado, maar lijken handgesneden. Ik bestel ze met pittige cajunkruiden in plaats van zout. Bij de frisdrank dispenser kies ik voor cherry coke, een smaak uit mijn tienerjaren. Ik zou eventueel nog voor een milkshake met bacon kunnen gaan, maar die ervaring bewaar ik voor een volgend bezoek. Met mijn plateau neem ik plaats aan een houten tafeltje en pak ik mijn cheeseburger uit. Het is een mean, greasy fighting machine. Onmogelijk om netjes te eten. Maar mogelijk is dit één van de lekkerste burgers van mijn leven. De frietjes zijn heerlijk krokant en de cajunkruiden tillen ze tot een subliem niveau van yummieness. Nadat ik mijn plateau netjes heb afgeruimd, wandel ik naar buiten en imiteer ik Samuel L. Jackson in de stem van Jules: “This is some serious gourmet shit man!”