Mode

Column: schaam u, mommy shamers!

Els Keymeulen

27 dec 2016

Chef mode Els Keymeulen is het mommy bashen beu...

“Dat doet u toch niet?!’ ‘U’ was ik, op het moment dat ik een zure groene mat in de mond van mijn dochter (4) liet bungelen. Aan het woord een mevrouw die er zuurder uitzag dan bovengenoemde groene mat. Ze leek me midden vijftig en van het welstellende type – aan haar arm een dure tas en een klein hondje. Ze was overigens nog niet met me klaar: “Weet u dat de tandjes op deze leeftijd nog heel gevoelig zijn? En dat diabetes bij kinderen steeds toeneemt?” Ik denk niet dat ze een antwoord verwachtte, want ze kerfde door: “Wat een slechte opvoeding! Zo’n klein kindje zou helemaal geen snoep mogen eten! Goede moeder bent u!” Dat ‘klein kindje’ kauwde ondertussen naarstig op haar groene mat, ogen tot spleetjes geknepen vanwege het zuur.

Dat de mevrouw het tegen ons had, was haar nog niet opgevallen: ze was druk in conversatie met het hondje, dat overigens wel vriendelijk was. Ikzelf – doorgaans niet om woordenschat verlegen – wist niet wat te zeggen. Ik ben schuldig aan vele dingen (ik shop te veel en poets te weinig, om maar twee van mijn tekortkomingen te noemen), maar ik ben géén slechte moeder. Ik zorg voor mijn kinderen, geef hen fruit en groenten en liefde, en af en toe een zure mat. Dat deze mevrouw me van slecht opvoeden betichtte, kwam stevig binnen. Ik was kwaad, maar vooral ongelukkig, en heel erg beledigd.

“Ik zorg voor mijn kinderen,
geef hen fruit en groenten
en liefde, en ja, ook af en toe
een zure mat”

De hele week nog zat ik ermee in mijn maag: wie zijn die mensen die wildvreemden aanvallen in een drukke winkelstraat en hen met een rotgevoel opzadelen? Het antwoord kreeg ik van kersverse celebrity mom en ex-Victoria’s Secret-model Chrissy Teigen: die mensen zijn mommy shamers. Vrouwen doorgaans, die gretig en giftig moeders beschuldigen van opvoedings- en andere fouten. Bij Chrissy ging het zo: zij en haar zes maanden oude baby gingen op stap, een paparazzo nam een foto en gooide die online. Waarop iemand tweette: “Chrissy, jij houdt je baby vast alsof het een handtas
is. Shame on you!” Er ontstond een soort van Twitter-oorlog waarbij de fuck you’s niet werden gespaard. Uiteindelijk won Chrissy: “I’m a proud shamer of mommy shamers.”

Laten we dat met z’n allen worden, want echt: als je ‘mom shaming’ intikt op Google, word je niet vrolijk. Honderden hits, veelal verhalen van jonge mama’s die publiekelijk – op straat of op social media – aan de schandpaal werden genageld door vrouwen die eigenlijk hun bondgenoten zouden moeten zijn. De verwijten gaan stuk voor stuk over kleine, futiele dingen of momentopnames: jij geeft je baby kant-en-klare potjesvoeding: foei! Jouw kind heeft blote beentjes op een koude herfstdag: schande! Jouw kind moet tot zes in de nabewaking? Onaanvaardbaar! Jouw kleuter mag snoep vol suiker: awoe! Een rasechte mom shamer dus, die mevrouw met haar hondje op De Meir. Ik was die bewuste namiddag te perplex om haar van antwoord te dienen, maar ik hoop dat ik haar nog een keer tegenkom. Dan vertel ik haar dat elke mama haar best doet, en beter vaart met aanmoedigingen dan met verwijten. En ik vertel haar wat mijn dochter – die stiekem toch had opgelet terwijl ze op E-nummers zat te kauwen – die avond tegen me zei: “Sommige mevrouwen zijn niet lief, hé.”