Will the real Angèle please stand up? Over de populariteit van de lookalikewedstrijd
Het begon met Timothée Chalamet in New York en bereikte via Paul Mescal in Dublin ook de lage landen: de lookalikewedstrijd. Viel carnaval vroeg dit jaar of is er meer aan de hand? “De mensheid hunkert massaal naar offline lol, zo lijkt het.”
Clara Laureys (25) is actrice, comedian, presentator bij RTBF én Angèle-lookalike eersteklas. Haar gelijkenis met de Brusselse die intussen uitgroeide tot een internationaal popfenomeen, is zelfs zo treffend dat ze begin december in nachtclub Chez Ginette tot beste Angèle gekroond werd in de allereerste lookalikewedstrijd van ons land. “Of ik fan ben van Angèle? Natuurlijk, ze is de koningin van België“, zegt Laureys lachend. “Al moet ik zeggen dat ik nog grotere fan ben van haar mama, Laurence Bibot (Belgische actrice en comedian, red.). Ik werk deeltijds in Parijs als actrice en daar beweren ze weleens dat Angèle Frans is – ze willen haar stelen! Wij weten beter natuurlijk.”
Net als Angèle zelf is Laureys dol op Parijs, maar haar hart, zo zegt ze zelf, ligt in Brussel. “De stad inspireert me. Toen ik zag dat een van mijn favoriete clubs een Angèle-wedstrijd organiseerde, was ik meteen geïntrigeerd. Wij Belgen staan bekend om onze humor en zelfspot, twee eigenschappen die Angèle ook hoog in het vaandel draagt. Je ziet in haar clips dat ze zichzelf niet te serieus neemt. Als comedian vind ik dat geweldig, dus besloot ik me in te schrijven. Mijn motivatie was simpel: de andere lookalikes zien en me een avond goed amuseren.” Voor haar look liet Laureys zich inspireren door de cover van het album Brol: met een fake froufrou in haar haar, een stuk karton achter haar hoofd getaped één tand rood als ode aan de iconische coverfoto, betrad ze het podium.
“Veel sexappeal kwam daar niet bij kijken” (lacht). Maar een eerste plek: die dus wel. “Toen de winnaar bekendgemaakt werd, viel ik compleet uit de lucht. Ik had het echt niet verwacht! Vooral omdat de andere kandidaten zo sterk waren. Een goeie lookalike lijkt niet alleen fysiek op de ster in kwestie, maar heeft ook dezelfde vibe of persoonlijkheid. Dat ik uit al die kandidaten uiteindelijk tot ‘beste Angèle’ gekroond werd, vond ik dan ook echt een compliment.”
Van Angèle naar Thimothée
Angèle is lang niet de eerste beroemdheid die imitators inspireert. Aan het begin van de twintigste eeuw heerste er wereldwijd ‘Chaplinitis’ ofte Charlie Chaplin-koorts. De populariteit van de Engelse acteur en de herkenbaarheid van zijn personage The Tramp zorgden ervoor dat diens karakteristieke outfit – te krappe jas, baggy broek en bolhoed – anno 1917 gold als populairste verkleedkostuum voor mannen. Het duurde niet lang voordat er wedstrijden werden georganiseerd waarbij deelnemers hun beste Chaplin-imitatie konden neerzetten, inclusief zijn gekke loopje. De legende wil dat de komiek in 1918 zelf deelnam aan zo’n competitie in Grauman’s Chinese Theatre. Zonder snor weliswaar, waardoor hij onherkenbaar was. Volgens de autobiografie van zijn zoon Charlie Chaplin Jr. werd hij slechts derde.
Willy Wonka, Bob Dylan of Paul Atreides uit Dune? Moge de beste versie van Timothée Chalamet winnen!
Fast forward naar oktober 2024, wanneer youtuber Anthony Po besluit een Timothée Chalamet-wedstrijd te houden in New York. Zijn entree in Washington Square Park op een vélocipède (een oude fiets met groot voor- en klein achterwiel) is een duidelijke ode aan Chaplin en net als in 1918 duikt dit keer ook de echte Timothée op, al doet hij niet mee aan de wedstrijd. Wel biedt de acteur aan om de boete te betalen die Po krijgt omdat hij geen officiële vergunning had voor het evenement, dat duizenden mensen aantrok. Later linkt de organisator het succes van zijn concept aan de wanhoop van progressieve Amerikanen na de verkiezingen. ‘Het was geruststellend om iets te doen dat ietwat interessant was en fun, wholesome en fantasierijk. Mensen willen gewoon in persoon samenkomen om iets doms te doen. Dit is een laagdrempelige manier om dat te doen’, zei hij tegen Rolling Stone.
Overal lookalikes
Dat de mensheid niet meer genoeg had aan memes en massaal hunkerde naar ouderwetse offline lol bleek in de weken en maanden die volgden toen de ene na de andere lookalikewedstrijd het levenslicht zag. In Dublin ging men op zoek naar de beste Paul Mescal-lookalike. De winnaar kreeg een cheque ter waarde van twintig euro of drie pintjes. In Chicago, waar tv-serie The Bear zich afspeelt, streden in wit T-shirt en keukenschort geklede kettingrokers om de titel van beste Jeremy Allen White-dubbelganger. De winnaar ging naar huis met vijftig dollar en een pak sigaretten – een knipoog naar de verslaving van Whites personage Carmy in The Bear. Er deed ook een peuter mee, die gelukkig niet won. Na Paul en Jeremy volgden de namen elkaar in sneltempo op: Harry Styles in Londen, Zayn Malik in Brooklyn, Zendaya in Oakland, Glen Powell in Austin en ga zo maar door.
Dat de mensheid massaal hunkerde naar ouderwetse offline lol bleek toen de ene na de andere lookalikewedstrijd het levenslicht zag
Niet elke lookalikewedstrijd kon op evenveel animo rekenen. Zo daagde er voor de Jacob Elordi-competitie in Melbourne geen enkele deelnemer op, waardoor de organisatie een willekeurige man op een bankje tot winnaar kroonde. Acteur Dev Patel grapte na zijn wedstrijd dat hij verrast was door de opkomst – hij had nog minder volk verwacht. De initiatiefnemers hadden oorspronkelijk een Robert Pattinson-evenement gepland, maar switchten naar Patel om meer diversiteit in het aanbod te brengen. Tot dusver draaiden de meeste wedstrijden immers om witte mannen. Daar kwam onder andere dankzij Drake verandering in. De aan hem gewijde wedstrijd vond plaats in zijn hometown Toronto en de rapper voegde zelf maar liefst 10.000 dollar toe aan het prijzengeld. De 21-jarige Makayla Chambers ging onder de naam Girl Drake met de buit naar huis.
Voor Joost Klein-lookalikes (m/v/x) zijn een nektapijtje, oversized pak en kekke bril een must.
Zijn naam is Klein
“Het maakt niet uit wat je geslacht is, iedereen kan meedoen aan een lookalikewedstrijd”, zeggen ook Selby Robertson (21) en Louiza El Bahi (19). De Amsterdamse vriendinnen zagen hoe het fenomeen de Engelstalige wereld veroverde en wilden de eersten in Nederland zijn om een eigen versie op poten te zetten. “We hebben allebei rondgevraagd naar welke BN’ers mensen zouden willen zien in een lookalikewedstrijd, en lijstjes gemaakt met relevante Nederlandse celebrity’s”, aldus Robertson. “We zochten iemand die iconisch is, een unieke look heeft en een beetje anders is dan normaal. Met zijn nektapijtje en blauwe pak bleek Joost Klein gewoon perfect. Het hielp ook dat hij net superveel mensen had bereikt met zijn deelname aan het Eurovisiesongfestival“, vult El Bahi aan.
Eén dag na de Angèle-wedstrijd in Brussel lokte de Joost Klein-competitie bij onze noorderburen een schare fans naar het Vondelpark. Op 14 december toonden zes deelnemers in verschillende rondes hun beste imitatie en vaardigheid in het hakken. De achttienjarige Jesper Hoogendoorn uit Sassenheim wist jury en publiek het meest te overtuigen. “Hij leek echt op Joost en had de stijl mooi nagebootst met stropdas en bril. In de impressie- en hakronde deed hij het ook goed”, zeggen El Bahi en Robertson. De organisatoren vinden net als Clara Laureys dat een goede lookalike niet alleen qua uiterlijk op een beroemdheid moet lijken, maar ook qua uitstraling. El Bahi: “Ik vond het super dat er opnieuw een vrouw meedeed, Jolien uit Hasselt. Ze leek misschien minder op Joost, maar bracht wel dezelfde energie en was creatief. Dat deze wedstrijden toegankelijk zijn voor iedereen maakt ze net zo leuk.”
Antigala
Toen Robertson en El Bahi posters voor hun lookalikewedstrijd ophingen in de stad, sprak een voorbijganger hen aan: “Hij zei dat we Amsterdam weer wat leuker maakten. Daar draait het om voor ons: gezelligheid. Dit is gewoon een gekke, grappige trend die mensenbij elkaar brengt. Het hoeft niet te serieus te zijn.” Winnaar Jesper is het eens: “Ik zag de oproep op TikTok voorbijkomen en had me voor Halloween ook als Joost verkleed. De bril en stropdas had ik dus al. Het leek me daarom grappig om mee te doen, maar ik had niet verwacht dat ik zou winnen. Ik denk dat mijn outfit het ‘m deed. Op zich was het maar een samenraapsel van dingen die ik thuis had liggen en dat is het mooie ervan: dat je niet te veel moeite hoeft te doen. Dat past ook bij Joost.” Hoogendoorn, die politicologie studeert, won een bril en twintig euro.
‘Het is eenvoudig en goedkoop’, verklaarde professor mediastudies aan de UGent Frederik Dhaenens het fenomeen op Radio 1. ‘Dat laagdrempelige is zowel voor publiek als deelnemers heel belangrijk. Het is een soort antigala-evenement. Celebritycultuur associëren we met Oscarfeestjes en dure events. Dit is het tegenovergestelde. Dat is deel van de aantrekking.’ Prof Dhaenens ziet net als bij flashmobs tien jaar geleden een hype die zich via sociale media razendsnel verspreidt, al zit er ook een analoog kantje aan. De wedstrijden worden immers vaak aangekondigd via oldskool A4-posters. Het was zo dat Timothée Chalamet wind kreeg van het gebeuren in New York: hij zag een poster hangen tijdens het draaien van de film Marty Supreme. En zo kwam er een A-lister naar het antigala.
Sterren en stervelingen
Chalamets aanwezigheid schepte een precedent, alsook torenhoge verwachtingen voor de wedstrijden die volgden. Tot grote teleurstelling van fanclubs allerhande tekenden er na de stunt in New York echter geen noemenswaardige beroemdheden meer present. Ook Angèle en Joost niet, al leken beide artiesten de gebeurtenissen vanop een afstand best amusant te vinden. Zo likete de échte @angele_vl de foto van winnaar Laureys op Instagram en verwees Joost Klein naar zijn lookalikewedstrijd in De Slimste Mens ter Wereld. “In het programma zei hij dat-ie misschien zou komen. Dat was voor mij een van de redenen om mee te doen”, vertelt Hoogendoorn. Uiteindelijk daagde er alleen iemand uit Joosts entourage op. Het kon de pret niet drukken.
Met of zonder acte de présence: een lookalikewedstrijd brengt gewone stervelingen dichter bij hun favoriete ster – of zo voelt het toch. ‘Er schuilt een soort grassrootstrots in dit proces, in de menigte die samenwerkt om te bewijzen dat een beroemdheid daadwerkelijk lijkt op een of meer niet-beroemde mensen in een willekeurige stad’, schrijft journalist en criticus Amanda Hess in The New York Times. Toch is dat democratische aspect slechts schijn. Er is volgens Hess immers ‘ook de zekerheid dat geen van deze mannen er als the real thing uitziet en dat er uiteindelijk tóch iets speciaals is aan onze sterren.’
Zo blijft de natuurlijke orde der dingen bewaard met aan de ene kant sterren in Hollywood en aan de andere kant stervelingen die ietwat op hen lijken ergens in een of ander park daar ver vandaan. Behalve op de Golden Globes dan. Daar flaneerden de dubbelgangers van Timothée Chalamet en Glen Powell mee over de rode loper om vervolgens vrolijk te poseren naast hun bekende voorbeelden. Unheimlich, zou Freud gezegd hebben, maar voor hem heeft dan ook nooit iemand een wedstrijd georganiseerd.
Lees het volledige verhaal van Clara Laureys a.k.a. Angèle in het Feelingnummer van deze maand. Nu in de winkels!
Volg Clara als @clara_laureys op Instagram.
Tekst: Cathérine Kosters. Beeld Clara: Joris Casaer.
Meer cultuur:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier